19 มิถุนายน 2545 22:32 น.
พรระวี
จะที่นั่นที่นี่หรือที่ไหน
ขอเพียงให้ส่งใจฉันไปถึง
จะร้อนหนาวเช้าค่ำไม่คำนึง
ขอเพียงถึงถิ่นที่จะมีเธอ
บานชื่น...บานหวานซึ้งตรึงใจนัก
อยากซบตักเคียงคู่อยู่เสมอ
เพียงเบิกบานสดใสในใจเธอ
เป็นความเลอล้ำค่ากว่าอื่นใด
17 มิถุนายน 2545 05:52 น.
พรระวี
รอยระทม
ตัวนั่งนอนแต่ใจอยุ่ไหนหนอ
ระทมท้อเคว้งคว้างอย่างเหลือเอ่ย
เคยคิดฝันเอื้อมฟ้ามาชมเชย
แต่ก็เลยล่วงวารมานานวัน
อยากหมุนวันเวลาและอากาศ
เติมรอยขาดริ้วงามของความฝัน
ให้ท่วมใจเต็มปรี่ทุกวี่วัน
ลบรอยอันปริร้าวเศร้าอาจินต์
ถึงบัดนี้ไฉนเรายังเหงาเงียบ
หรือใจเพียบแปร้ทุกข์สุขหายสิ้น
มัวหม่นหมองความหวังมาพังภิณฑ์
เฝ้าถวิลก่นหาใครที่ไกลตา.
15 มิถุนายน 2545 21:19 น.
พรระวี
ช่อดอกรักผลิในกลางใจฉัน
ในวารวันสดชื่นของคืนก่อน
ละอองฝนหล่นพรั่งหลั่งคำพร
สายลมอ่อนพลิ้วพร่างอย่างเบาเบา
รักผลิดอกออกช่อเป็นกอก้าน
ค่อยแย้มบานกล่อมกมลคนเหงาเหงา
บำเรอขวัญคนช้ำลำนำลำเนา
ซับความเศร้าให้สร่างอย่างแกนแกน.
14 มิถุนายน 2545 20:57 น.
พรระวี
ท้อแท้
ยามสอดส่ายตาแลชะแง้หา
สิ้นทั้งญาติขาดทั้งมิตรชิดกายา
สุดเขตตาคือดงพฤกษ์พงไพร
ค่างชะนีไหวหวีดกรีดเสียงก้อง
ประสานพ้องเสียงธารซ่านน้ำใส
ลมรำเพยซึ้งโศกโยกกิ่งไทร
เสียดแทงใจคนเหว่ว้าอนาทร
ลำไผ่สีเสียดกอล้อความเปลี่ยว
หมู่เมฆเขียวโอบกอดยอดสิงขร
หยาดน้ำค้างลิ่วไหลกลิ้งใบบอน
เหมือนคนจรเคว้งคว้างหมดทางไป.
12 มิถุนายน 2545 22:08 น.
พรระวี
นวลจันทร์แจ่มแต้มฟ้าเพลาค่ำ
น้ำค้างฉ่ำแพหญ้าชื้นระรื่นสวย
ผะผ่าวเยือกสายลมพรมระรวย
ผืนฟ้าสวยระยิบดาวพราวนภา
บทเพลงรักเรียกขานผ่านขุนเขา
กระแสเศร้าทอดเสียงสำเนียงปร่า
ดังคนช้ำแอบสะอื้นกลืนน้ำตา
เมื่อเวลาพานพบจบลงไป
นกละเมอเผลอร้องก้องไพรกว้าง
คล้ายอ้างว้างในนิยามความหลงไหล
หัวใจเอยเฉยชามาเท่าไร
ยินเพลงไพรสุดฝืนกลืนความตรม.
หน้าส่วนตัว
1108
