2 ธันวาคม 2545 18:34 น.
พนาไพร
เดรัจฉานยังรู้ฟัง สุนัขยังสั่งสอนได้
เสือสิงห์ร้ายอย่างไร มนุษย์ไซร้ยังสอนเอา
กลับกลายคนเราเอง เป็นนักเลงทำตัวเมา
เลวทรามต่ำช้าเท่า คนอย่างเรากลับทำลง
จี้ปล้นฆาตรกรรม ก็คนทำความลุ่มหลง
แม้หมามันยังคง รักเผ่าพงศ์ไม่ฆ่ากัน
นี่หรือสัตว์มันร้าย ก็คนไงร้ายกว่านั้น
ไปด่าว่าสัตว์มัน ลองย้องหันมองดูคน
สัตว์ร้ายยังไว้ชื่อ คนนี้หรือกลับไม่สน
มีเกียรติ์แต่หน้าขน สัปดนคนกลับทำ
จึงวอนผ่านบทกลอน เคืองสะท้อนให้มองซ้ำ
ยกพื้นที่เยียบย่ำ มโนธรรมยกจิตใน
2 ธันวาคม 2545 18:28 น.
พนาไพร
คับที่แม้ยากไร้ ซุกหัว
ยังอาจพอล้มตัว พักได้
คับใจหากหมองมัว ยั้งอยู่ ยากนา
มีแต่คอยหม่นไหม้ หมดทั้งใจกาย