20 ธันวาคม 2554 07:48 น.
พจนา
๐ ถ้าคนที่ เธอรัก เท่าชีวิต
ไม่รักเธอ สักนิด จะทำไฉน..?
ขอแนะนำ ว่าเธอ ควรตัดใจ
ยิ่งนานไป ยิ่งช้ำ น้ำตาริน
๐ ถ้าตัดใจ อีกไม่นาน จะคลายเศร้า
กาลเวลา จะช่วยเรา ให้ลืมสิ้น
ถ้ายังรัก ก็ยังช้ำ น้ำตาริน
ไม่เป็นอันนอน ไม่เป็นอันกิน ไปอีกนาน
๐ ตัดใจ.. แม้เป็นเรื่องยาก
แต่ถ้าปล่อยไว้ การใช้ชีวิตก็จะยากมากกว่า
14 ธันวาคม 2554 14:53 น.
พจนา
๐ คนที่เรารัก แต่เขา ไม่รักเรา
คนที่รักเรา แต่เรา ไม่ได้รัก
จะเลือกใคร ถามใจ ให้ประจักษ์
เลือกคนที่ เรารัก หรือรักเรา ..??
๐ ก่อนเทใจ ให้กับใคร คิดให้ดี
อนาคต จะสุขศรี หรือซึมเศร้า
อยู่ที่การ ตัดสินใจ ของตัวเรา
ถ้าหมองเศร้า ช้ำชีวา อย่าโทษใคร
๐ ตัดสินใจผิดแม้เริ่มใหม่ได้.. แต่เสียดายเวลา
9 ธันวาคม 2554 08:44 น.
พจนา
๐ ทุกงานเลี้ยง ย่อมมี วันเลิกรา
ความสุขสันต์ หรรษา มีวันจบ
เมื่อถึงวัน-เวลา ได้มาพบ
หมดเวลา ก็จบ แยกย้ายกัน
๐ แต่ความรัก อย่ามี วันเลิกรา
ต้องปกปัก รักษา ให้คงมั่น
เราทั้งสอง จะต้อง ร่วมมือกัน
อย่ามีวัน เลิกรา เหมือนงานเลี้ยง
๐ เข้าใจและจริงใจต่อกัน รักจะไม่มีวันเลิกรา
6 ธันวาคม 2554 07:32 น.
พจนา
๐ ลมหนาวมา หาเสื้อผ้า หนาๆใส่
ดื่มน้ำอุ่น จะอุ่นกาย ดั่งใจหวัง
อีกวิธี นั้นก็คือ ออกกำลัง
หรือกอดคน อยู่ข้างๆ ที่รู้ใจ
๐ แต่ถ้าหาก ยังไม่มี คนเคียงข้าง
หรือว่าคู่ อยู่แสนห่าง เกินชิดใกล้
อย่าเพิ่งท้อ.. ขอให้มี กำลังใจ
หน้าหนาวนี้ ที่ทำได้ คือกอดตัวเอง
๐ กอด..อก ก็ทำให้ร่างกายอบอุ่นได้เช่นกัน
5 ธันวาคม 2554 07:08 น.
พจนา
๐ ยามที่ฉัน จะเอ่ย เผยคำว่ารัก
ให้เธอนั้น ประจักษ์ ในใจฉัน
เธอก็เปลี่ยน เรื่องคุย ไปโดยพลัน
ทำให้ฉัน หลงเก้อ.. เพ้อไปคนเดียว
สำนวนไทย : ชักใบให้เรือเสีย
หมายถึง : ตั้งใจพูด-ตั้งใจทำ นอกเรื่อง
หน้าส่วนตัว
1035
