26 กันยายน 2554 07:52 น.
พจนา
ถ้าหากคน สองคน รักใคร่กัน
จะห้ามความ สัมพันธ์ คงไม่ได้
เปรียบเสมือน เอามือ กำเม็ดทราย
ยิ่งบีบแรง ยิ่งไหล ไปโดยพลัน
ยิ่งขัดขวาง ก็เหมือน ยิ่งยุยง
เป็นเพราะความ ลุ่มหลง ในรักนั้น
มีสิ่งเดียว จะแยก ความสัมพันธ์
คือ"เวลา" เท่านั้น พิสูจน์ใจ
ถ้าเข้ากันไม่ได้..เขาก็จะเลิกรากันไปเอง
24 กันยายน 2554 09:36 น.
พจนา
ยามเราทุกข์ ครุ่นคิด จิตหมองเศร้า
มีคนทุกข์ กว่าเรา มากหนักหนา
ยามเราช้ำ น้อยใจ ในชะตา
มีหลายคน ชีวา แทบวางวาย
ลองเปรียบตน กับคน ที่ทุกข์กว่า
จะเห็นว่า ตัวเรา ทุกข์แค่ไหน?
เมื่อรู้ดี ต้องมี กำลังใจ
ทุกข์จะผ่าน พ้นไป อีกไม่นาน
มีคนมากมาย..ทุกข์จากภัยธรรมชาติ
21 กันยายน 2554 09:20 น.
พจนา
ช่อของต้น รักแท้ นั้นอยู่สูง
แม้มีใคร หมายมุ่ง ปรารถนา
มิอาจถูก สอยลง ด้วยเงินตรา
มิอาจร่วง ลงมา ด้วยเพชรทอง
ขอวอนเธอ เป็นดั่ง ช่อรักแท้
มีจิตใจ แน่วแน่ หยิ่งผยอง
อย่าหลงใน เงินตรา ทั้งเพชรทอง
ปล่อยกาย-ใจ มัวหมอง คาวราคี..
เงิน.. ไม่สำคัญไปกว่าเกียรติ-ศักดิ์ศรี
19 กันยายน 2554 08:09 น.
พจนา
แม้แต่สัตว์ ขี้ขลาด และตาขาว
เมื่อถึงคราว ปกปัก ต้องรักษา
สิ่งที่มัน แหนหวง เหนือชีวา
มันอาจกลับ กลายมา เป็นสัตว์ร้าย
ฉันไม่เคย เกะกะ หรือระราน
เจอคนพาล กลั่นแกล้ง ก็ทนไหว
แต่อย่ามา แย่งชิง สิ่งรักไป
หรือทำร้าย.. ฉันนี้ ยอมตายแทน
ถ้าไม่เชื่อ แล้วอย่าหาว่าไม่เตือน..!!
16 กันยายน 2554 08:00 น.
พจนา
คนที่ทำ ความดี ต้องได้ดี
แม้คนชั่ว ได้ดี มีให้เห็น
อีกไม่นาน ก็ต้อง มีอันเป็น
ถ้าทำชั่ว กรรมเวร จะตามทัน
สมัยนี้ เวรกรรม ติดจรวด
สักวันต้อง เจ็บปวด อย่างมหันต์
ในชาตินี้ เวรกรรม ก็ตามทัน
ถ้าทำชั่ว นับวัน รอได้เลย
ทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน-เจ็บ-ตาย ต้องชดใช้กรรม
หน้าส่วนตัว
983
