17 พฤศจิกายน 2549 16:08 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
เมื่อพ่อแม่ ของเรา แก่ตัวลง
ได้โปรดจง อย่าทิ้ง ให้ท่านเหงา
เมื่อเราโต เติบใหญ่ ให้ดูเอา
พ่อแม่เรา ใช่อื่นไกล ให้คิดดู
ท่านเลี้ยงเรา ตั้งแต่เล็ก จนเติบใหญ่
ท่านเคยให้ รักมากมาย ไม่อดสู
ท่านทั้งรัก ทั้งห่วง เฝ้าเลี้ยงดู
ท่านต้องอยู่ รอเรา เฝ้ากลับมา
ตอนเด็กเด็ก ใครกัน จูงมือเรา
ทั้งคอยเฝ้า ยามป่วย เฝ้ารักษา
ยามเราเจ็บ ท่านเจ็บ ปวดอุรา
เสียน้ำตา ให้กับเรา มากเท่าใด
เคยนึกไหม ใครกัน คอยป้อนข้าว
ทุกเรื่องราว เก่าเก่า จำได้ไหม
ทุกวันนี้ ตัวเรา ห่างท่านไป
มีบ้างไหม คิดจะกลับ คืนสู่รัง
17 พฤศจิกายน 2549 12:57 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
สมัยเรียนด้วยกันมีเพื่อนคนหนึ่งชื่อคมสันเป็นคนผิวขาวครับ
.........เจอกันก่อนหน้านี้ก็ไปเกณฑ์ทหารด้วยกันครับประมาณปี 2542-2543
คมสันก็จับได้ใบแดง และติดทหารอยู่สองปี
.....
.....
ปี 2549
สะดุดใจ ในรัก ที่แรกเริ่ม
จะเพิ่มเติม ให้รัก ดั่งใจฝัน
จะมอบรัก เติมเต็ม ให้ทุกวัน
จะแบ่งปัน รักนั้น ดั่งฝันเอย
สะดุดตา กานดา น่าชมนัก
ใจนึกรัก ทันใด ไม่ดูเฉย
รีบเดินไป ใกล้ใกล้ แม่ทรามเชย
ต้องเฉลย นายคมสัน นั้นเพื่อนเรา
16 พฤศจิกายน 2549 15:15 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
แสนสุขจริง สุขใจ ได้นั่งพัก
ได้ปักหลัก หนักแน่น ในป่าเขา
นั่นกิ้งก่า โน้นนก ในลำเนา
ในป่าเขา ใจเป็นสุข สนุกดี
สายลมพัด ผ่านกาย คลายความเหงา
ทำให้เรา ผ่อนคลาย ในฤดี
จากทำงาน เหน็ดเหนื่อย เป็นแรมปี
ก็ได้มี วันหยุด บ้างเหมือนกัน
นั่นก็เห็ด มากมาย ให้เลือกดู
อย่างที่รู้ มีให้ดู หลากสีสัน
นึกถึงวัน เก่าเก่า เคยแบ่งปัน
ให้เห็ดนั้น แก่เพื่อนเพื่อน ช่างเบิกบาน
จากวันนั้น ถึงวันนี้ ก็นานโข
เราก็โต ขึ้นทุกวัน ล่วงเลยผ่าน
จากวันนั้น ถึงวันนี้ ก็แสนนาน
ไม่เบิกบาน เหมือนแต่ก่อน แล้วหนอเรา
16 พฤศจิกายน 2549 12:29 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
ลมหนาวพัด ผ่านมา พาให้เศร้า
ทำให้เหงา คนเดียว ปวดใจหนอ
มีหญิงเดียว คอยเฝ้า ตั้งตารอ
อยากจะขอ นวลนาง พักข้างกาย
ลมหนาวพัด คราใด ใจต้องเศร้า
ทำให้เรา นึกกลัว จนใจหาย
จะผ่านแล้ว อีกปี จะย่างกลาย
แทบมลาย ในลมหนาว เศร้าฤดี
เคยได้ยิน กายห่มกาย จะหายหนาว
ต้องปวดร้าว ดวงใจ ไม่สุขี
อยากจะได้ หญิงที่รัก และภักดี
จะได้มี คนเคียงข้าง ฝ่านหนาวไป
14 พฤศจิกายน 2549 22:22 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
ถ้าเธอไม่ใช่คนสำคัญ
ฉันจะไม่โทรมาเลยสักครั้งเดียว
ถ้าเธอไม่ใช่คุนสำคัญ
ฉันคงไม่หาเรื่องที่จะคุยกับเธอ..ทั้ง ๆ ที่ฉันก็ไม่ใช่คนที่จะพูดมาก
ถ้าเธอไม่ใช่คนสำคัญ
ฉันคงไม่อยากได้ยินเสียงเธอทุกวัน
ถ้าเธอไม่ใช่คนสำคัญ
ฉันคงไม่อยากรู้ว่าตอนนี้เธอทำอะไรอยู่
ถ้าเธอไม่ใช่คนสำคัญ
ฉันคงไม่ส่งข้อความเหล่านั้นมา
ถ้าเธอไม่ใช่คนสำคัญ
ฉันคงไม่อยากรู้ทุกเรื่องราวที่เกี่ยวกับเธอ
ถ้าเธอไม่ใช่คนสำคัญ
ฉันคงไม่อยากพบเธอ
ความรู้สึกแม้ไม่บอกน่าจะรู้
น่าจะดูออกทุกเรื่องที่ฉันถาม
ความรู้สึกของเธอสุดทรมาน
อยากจะถามคนสำคัญเป็นเช่นไร
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
หน้าส่วนตัว
954
