26 ธันวาคม 2548 12:15 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
ลมโชย แสงแดด แผดเผา
ใจเรา เร้าร้อน หนักหนา
เหตุใด สายลม นำมา
นภา แดดจ้า ร้อนแรง
วิหค เหินบิน เวหา
นภา เร้าร้อน เปล่งแสง
อาทิตย์ อยู่ใกล้ ดั่งแปลง
ร้อนแรง อยู่ใกล้ ตัวเรา
เหงื่อดั่ง ไหลริน ธารา
กายา เปียกชุ่ม แดดเผา
เหมือนดั่ง นั่งอยู่ ข้างเตา
แผดเผา โลกา ทั้งมวล
25 ธันวาคม 2548 08:35 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
ยามเช้า หนาวเย็น จับจิต
เนืองนิตย์ ดวงจิต คิดถึง
สายสาย แสงแดด ติดตรึง
เคล้าครึง แอบซึ้ง ดวงใจ
ตกบ่าย ลมโชย เนืองนิตย์
ดวงจิต พินิจ สงสัย
นวลนาง ทราบซึ้ง ในใจ
เรไร หรีดร้อง เสียงดัง
ตกเย็น ดวงจันทร์ นวลผ่อง
เนืองนอง รักร้าง เพพัง
ความรัก ปิดกั้น ถูกขัง
เหมือนดั่ง รักร้าง คอนแคลน
23 ธันวาคม 2548 16:29 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
ขอขอบคุณ เพื่อนเพื่อน ชาว Thaipoem
ที่รอบล้อม ข้างกาย ยามใจเหงา
มีมิตรดี เลิศแท้ หนอตัวเรา
เรื่องเศร้าเศร้า ก็พลัน ดั่บหายไป
ความคิดเห็น ของเพื่อน พร้อมน้อมรับ
จะสดับ รับฟัง ทุกความหมาย
แม้จะอยู่ โดดเดี่ยว ไร้คู่กาย
จุดมุ่งหมาย ชีวิต มิได้วาง
จะบอกใจ ตัวเอง ให้รีบแกร่ง
จะใช้แรง ที่มี สู้ปัญหา
จะไม่ท้อ แม้เหนื่อย เมื่อยกายา
จะฟันฝ่า ขวากหนาม ให้สิ้นทาง
เพื่อน Thaipoem โปรดอยู่ เคียงข้างฉัน
ทุกคืนวัน ฉันอยู่ อย่างคนเหงา
ขอขอบคุณ เพื่อนเพื่อน ที่บรรเทา
คอยขัดเกลา จิตใจ ให้ดีงาม...
22 ธันวาคม 2548 11:50 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
ยามท้อแท้ จิตใจ เริ่มหดหู่
หมดทางสู้ จิตใจ เริ่มหวั่นไหว
หมดสิ้นแล้ว กำลัง ทั้งกายใจ
จำต้องไป ไกลห่าง จากกลลวง
จบสิ้นแล้ว ทุกสิ่ง หมดทุกอย่าง
คนเคียงข้าง ถอยห่าง พรางเศร้าหมอง
จบสิ้นแล้ว คนเคย ตีตราจอง
เราจำต้อง ถอยห่าง ไปให้ไกล...
หน้าส่วนตัว
1155
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
