4 ตุลาคม 2549 15:42 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
ไม่อยากเจอ ไม่อยากมอง ไม่อยากเห็น
อย่างที่เป็น แสนลำบาก ยากหนักหนา
อยากไปไป หรือลืมลืม ทุกเวลา
ที่ได้มา ที่พบเจอ เมื่อวันวาน
ขออำนวย อวยพรให้ ไปได้ดี
ขอให้มี สุขสมหวัง ดั่งใจหมาย
ลืมเถอะลืม รักเก่าเก่า ที่ย่างกาย
ไม่สมหมาย กลายเป็นอื่น ฝืนสุดทน
14 กันยายน 2549 10:00 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
ในบางครั้ง ก็ต้องการ คนเคียงข้าง
พร้อมจะสร้าง ให้ความฝัน นั่นสมหมาย
อยากมีเธอ เป็นดั่งมิตร ชิดข้างกาย
จะได้หาย ยามอ่อนล้า ท้าแดดลม
อยากมีเธอ นั่นคอย เป็นคู่คิด
แม้ยามผิด ไม่ได้ ดั่งใจสม
คอยปลอบใจ ไม่ให้ ทุกข์ระทม
ให้กมล ผ่อนคลาย หายโศกา
แต่ความจริง ไม่เป็น อย่างที่คิด
รู้สึกผิด คิดแล้ว ใจอ่อนล้า
เหนื่อยก็เหนื่อย แสนเศร้า ช้ำอุรา
ที่ต้องมา นั่งเศร้า เหงาคนเดียว
12 กันยายน 2549 13:06 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
ขอขอบคุณ วันเวลา พามาพบ
มาบรรจบ พบกับรัก คืนวันหวาน
รักกับเธอ ใจสดชื่น ทุกชั่วกาล
สุขไม่นาน ใจก็สั่น หวั่นอุรา
มีคนบอก ว่ารักได้ อย่าให้มาก
เดี๋ยวลำบาก ใจตัวเอง ถ้าถือสา
ทำไงได้ รักคนง่าย แต่ใดมา
ไม่ถือสา ได้อย่างไร ใจดวงเดียว
คิดจะรัก ต้องรักจริง รักให้หมด
ไม่ยอมทด ไว้ให้เจ็บ แม้เพียงเสี้ยว
มั่นในรัก จมให้ลึก อยู่คนเดียว
ยามเปล่าเปลี่ยว จะได้เจ็บ แล้วคิดจำ
เป็นอย่างนี้ แต่ไหนแล้ว เว้าวานบอก
ไม่กลับกรอก หรือหลอกล้อ ให้นึกขำ
ไม่เคยคิด จะทำให้ ต้องเจ็บช้ำ
กลัวบาปกรรม ที่ทำไว้ ทำลายตน
พระท่านบอก ทำกรรมใด ไว้รอรับ
เดี๋ยวก็กลับ มาหาเรา จิตสับสน
จะหลบหลีก จะปลีกหนึ จะดิ้นรน
ก็ไม่พ้น กรรมตามทัน ระวังภัย
เรื่องบางเรื่อง รู้ทั้งรู้ แต่ทำยาก
ถึงลำบาก ก็ยอมทน เป็นนิสัย
ไม่เคยคิด จะทำร้าย ให้ใครใคร
ต้องเสียใจ ในรักเรา รักมัวเมา
ถึงวันนี้ คิดได้ดี มีอีกอย่าง
ต้องสะสาง ไปให้จบ จะคลายเหงา
ความรู้สึก ที่นึกคิด ในตัวเรา
ไม่เหมือนเก่า อีกแล้ว ลดน้อยลง...
11 กันยายน 2549 21:40 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
มาทีหลัง ต้องยอม ถอยออกห่าง
ความแตกต่าง มากมาย เกินสู้ไหว
ทำไงได้ รู้ดี ต้องทำใจ
ยอมปล่อยให้ นวลนาง พรางห่างกาย
รู้ตัวดี ว่าเรา นั่นมาช้า
ต้องเหนื่อยล้า ดวงใจ แทบสลาย
ความรักนี้ ลำบาก ทั้งใจกาย
แทบมลาย ดับสิ้น ดวงกมล
อรอนงค์ พอเถอะ พี่ขอลา
สุดเหนื่อยล้า กายา จิตสับสน
รักของเรา ถึงคราว เข้าตาจน
สุดจะทน รักแท้ เฝ้ารอคอย
ถึงจุดนี้ รู้ดี เป็นได้ยาก
แสนลำบาก รักนี้ ต้องยอมถอย
เช้าถึงเย็น นั่งคิด นั่งเหม่อลอย
ต้องยอมปล่อย เธอไป ใจสั่งลา
เธอก็บอก รักแรก นั่นตัดยาก
ทั้งลำบาก ทั้งสุข เคยร่วมมา
รักคนแรก เปรียบเหมือน ดั่งดวงตา
จะให้มา ตัดง่ายง่าย ได้อย่างไร
จริงจริงแล้ว เธอเอง ไม่ยอมปล่อย
ต่างก็คอย ให้ความหวัง อย่างสดสัย
พอกันที รักนี้ ไว้อาลัย
ให้ผ่านไป กับอดีต เหมือนวันวาน
ขอจบจบ รักช้ำช้ำ เพียงเท่านี้
อย่าได้มี รักยุ่งยุ่ง ปวดสมอง
ความรู้สึก ของเรา เขาไม่แคร์
ขอยอมแพ้ รักนี้ จบสิ้นกัน
5 กันยายน 2549 09:28 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
หลงรักหญิง คนหนึ่ง พาใจซึ้ง
เฝ้าคิดถึง นวลนาง พาเพ้อฝัน
อยากอยู่ใกล้ อยากสัมผัส ทุกคืนวัน
นั่งเพ้อฝัน นั่งพินิจ คิดไปไกล
หน้าส่วนตัว
900
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
