16 พฤศจิกายน 2549 15:15 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
แสนสุขจริง สุขใจ ได้นั่งพัก
ได้ปักหลัก หนักแน่น ในป่าเขา
นั่นกิ้งก่า โน้นนก ในลำเนา
ในป่าเขา ใจเป็นสุข สนุกดี
สายลมพัด ผ่านกาย คลายความเหงา
ทำให้เรา ผ่อนคลาย ในฤดี
จากทำงาน เหน็ดเหนื่อย เป็นแรมปี
ก็ได้มี วันหยุด บ้างเหมือนกัน
นั่นก็เห็ด มากมาย ให้เลือกดู
อย่างที่รู้ มีให้ดู หลากสีสัน
นึกถึงวัน เก่าเก่า เคยแบ่งปัน
ให้เห็ดนั้น แก่เพื่อนเพื่อน ช่างเบิกบาน
จากวันนั้น ถึงวันนี้ ก็นานโข
เราก็โต ขึ้นทุกวัน ล่วงเลยผ่าน
จากวันนั้น ถึงวันนี้ ก็แสนนาน
ไม่เบิกบาน เหมือนแต่ก่อน แล้วหนอเรา
16 พฤศจิกายน 2549 12:29 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
ลมหนาวพัด ผ่านมา พาให้เศร้า
ทำให้เหงา คนเดียว ปวดใจหนอ
มีหญิงเดียว คอยเฝ้า ตั้งตารอ
อยากจะขอ นวลนาง พักข้างกาย
ลมหนาวพัด คราใด ใจต้องเศร้า
ทำให้เรา นึกกลัว จนใจหาย
จะผ่านแล้ว อีกปี จะย่างกลาย
แทบมลาย ในลมหนาว เศร้าฤดี
เคยได้ยิน กายห่มกาย จะหายหนาว
ต้องปวดร้าว ดวงใจ ไม่สุขี
อยากจะได้ หญิงที่รัก และภักดี
จะได้มี คนเคียงข้าง ฝ่านหนาวไป
14 พฤศจิกายน 2549 22:22 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
ถ้าเธอไม่ใช่คนสำคัญ
ฉันจะไม่โทรมาเลยสักครั้งเดียว
ถ้าเธอไม่ใช่คุนสำคัญ
ฉันคงไม่หาเรื่องที่จะคุยกับเธอ..ทั้ง ๆ ที่ฉันก็ไม่ใช่คนที่จะพูดมาก
ถ้าเธอไม่ใช่คนสำคัญ
ฉันคงไม่อยากได้ยินเสียงเธอทุกวัน
ถ้าเธอไม่ใช่คนสำคัญ
ฉันคงไม่อยากรู้ว่าตอนนี้เธอทำอะไรอยู่
ถ้าเธอไม่ใช่คนสำคัญ
ฉันคงไม่ส่งข้อความเหล่านั้นมา
ถ้าเธอไม่ใช่คนสำคัญ
ฉันคงไม่อยากรู้ทุกเรื่องราวที่เกี่ยวกับเธอ
ถ้าเธอไม่ใช่คนสำคัญ
ฉันคงไม่อยากพบเธอ
ความรู้สึกแม้ไม่บอกน่าจะรู้
น่าจะดูออกทุกเรื่องที่ฉันถาม
ความรู้สึกของเธอสุดทรมาน
อยากจะถามคนสำคัญเป็นเช่นไร
14 พฤศจิกายน 2549 10:05 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
มีเวลา นั้นมากพอ ให้นั่งคิด
ว่าดวงจิต คิดถึงเธอ มากแค่ไหน
แม้ทำงานก็คิดถึงทุกลมหายใจ
อยากบอกไปว่าคิดถึงทุกยามคราว
แม้ว่าใจจะสับสนในบางครั้ง
ใจก็ยังคิดทบทวนทุกเรื่องราว
แม้ว่าใจจะสับสนเป็นครั้งคราว
ทุกย่างก้าวก็ยังคิดถึงแต่เธอ
แม้วันคืนเนินนานสักเพียงไหน
ภายในใจก็ยังรักเสมอ
ได้แต่เฝ้าวันใดจะพบเจอ
จะไม่เพ้อไม่เหงาไม่เศร้าใจ
12 พฤศจิกายน 2549 23:44 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
น้ำใสใส ไหลลง ตรงใบหน้า
เห็นแล้วพา ให้เศร้า น่าอดสู
ไม่อยากพบ ไม่อยากเห็น ไม่อยากดู
อย่างที่รู้ ว่าต้องเศร้า เจ็บปวดใจ
ได้แต่ดู ห่างห่าง ไม่กล้าทัก
หญิงที่รัก ต้องมาเจ็บ น่าสงสัย
อยากจะช่วย ปลอบเธอ อย่าเศร้าไป
เหตุไฉน ต้องร้องไห้ อยากถามจัง