27 พฤศจิกายน 2549 08:37 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
เธอเป็นเหมือนหนามยาวยาวคล้ายดั่งมีด
ที่คอยกีดให้ใจฉันนั้นเป็นแผล
ได้ยินชื่อหรือเห็นหน้าไม่อยากแล
ใจเป็นแผลก็เพราะเธอเกลียดจริงจริง
พอกันทีคนชื่อนี้ไม่ขอยุ่ง
จะไม่มุ่งเดินเข้าหาน่ากลัวยิ่ง
เธอเป็นมารหัวใจฉันเกลียดจริงจริง
เสียทุกสิ่งเสียทุกอย่างก็เพราะเธอ
น้องที่ทำงานให้แต่งให้ .....ก็เลยอยากรู้จริงว่าความรู้สึกของน้องเขาคิดยังไงกะผู้หญิงที่เขาเกลียด
24 พฤศจิกายน 2549 15:31 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
ที่ตรงนี้ เคยมีเรา เพียงเราสอง
เคยนั่งมอง ดูดวงดาว พราวสดใส
มือกุมมือ ร่วมผสาน ผ่านสายใย
ให้ดวงใจ ที่รักมั่น นั้นยืนยาว
เธอนั้นบอก หากวันใด ใจคิดถึง
ทุกตราตรึง ให้เหลียวมอง ดูดวงดาว
ดาวดวงใด สว่างใส แสงแพรวพราว
สุขสกาว ดาวดวงนั้น ที่ฉันมอง
24 พฤศจิกายน 2549 12:08 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
วิหคน้อย ลอยตัว กลางเวหา
ทั่วนภา ดูดี มีสีสัน
วิหคน้อย โต้ลม สนุกกัน
แต่ละวัน เริงร่า ท้าแดดลม
แต่ละวัน ฉันดู มีสุขนัก
ใจนึกรัก นกน้อย ดูสุขสม
ได้เริงร่า ไปมา ไร้ทุกข์ตรม
น่าชื่นชม ยิ่งนัก นึกรักจริง
หากวันหนึ่ง ตื่นมา ฉันเป็นนก
มีขนปก ทั่งร่าง น่าชมยิ่ง
ฉันจะบิน บินไป ให้สุขจริง
ลืมทุกสิ่ง ที่เศร้า เค้าน้ำตา
แต่ตื่นมา พาพบ กับความจริง
น่าเศร้ายิ่ง ไม่เป็น ดั่งปรารถนา
ไม่มีปีก ให้บิน ดั่งสกุณา
โอ้ชีวา พาทุกข์ ดั่งเช่นเดิม
23 พฤศจิกายน 2549 18:23 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
ครั้งหนึ่งฉันเคยรักใครบางคนอย่างหมดหัวใจ
ครั้นครั้งหนึ่งเช่นกันฉันก็เกลียดเขาหมดหัวใจ
ครั้งหนึ่งอีกฉันก็รักใครบางคนอย่างหมดหัวใจ
ครั้นครั้งหนึ่งเช่นกันฉันก็เกลียดเขาหมดหัวใจ
และครั้งนี้ฉันจะรอคำตอบจากเธอ
ว่าเธอคิดอย่างไรกับฉัน..
หรือจะรอให้ฉันรักเธอหมดใจ..แล้วมาบอกว่า...ไม่รัก..
เมื่อครั้งหนึ่ง รักของฉัน ก็หวานซึ้ง
ทุกตราตรึง มีแต่เธอ ที่เพ้อฝัน
โลกทั้งโลก ดูสดใส ทุกทุกวัน
ทำให้ฉัน นั้นร่าเริง ยิ่งดูดี
แล้ววันหนึ่ง รักของฉัน ต้องพังสิ้น
ใจขาดดิ้น ดูมืดมน ไม่สุขี
เคยมีรัก รักหวานซึ้ง ที่มากมี
ในฤดี ต้องย่อยยับ พับเก็บไป
ครั้นบางคราว ฉันก็คิด เรื่องของฉัน
ที่วันวัน เอาแต่คิด เรื่องเหลวไหล
ฉันเกิดมา มันน่านัก ไร้จิตใจ
ฉันจะได้ ไม่ต้องรัก ให้เจ็บตัว
ตัวของฉัน ฉันรู้ดี ไม่ควรรัก
เพราะยากนัก หากรักเดียว ฉันกลัวกลัว
คนรักเดียว ยิ่งรักมาก มากเกินตัว
เพราะฉันมัว มัวแต่รัก รักรักเธอ
23 พฤศจิกายน 2549 11:14 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
พอกันที กับคนสวย น่ากลัวนัก
ถ้าจะรัก ต้องระวัง เป็นไหนไหน
เคยได้รัก ก็ต้องช้ำ อยู่ร่ำไป
เลยทำให้ ใจนั้นเจ็บ เข็ดจนตาย
แต่ก็ไม่ ได้หมายความ อย่างที่คิด
แค่ชีวิต รู้สึกผิด รักสลาย
ยิ่งรักมาก ยิ่งหลงมาก ทุรนทุราย
แต่ก็กลาย เป็นอดีต ฝังจิตไป
ถึงคราวนี้ ก็อยากลอง กับรักใหม่
คนที่ให้ ความรู้สึก ที่สดใส
พูดคุยด้วย ก็สนุก อยู่ร่ำไป
เป็นผู้ใหญ่ ในความคิด ที่งดงาม
สวยไม่สวย นั้นไม่ใช่ ไร้ปัญหา
ภาพลวงตา จะไม่ยึด ให้จิตทราม
ขอแค่คน ที่มีจิต ที่งดงาม
น่าติดตาม ว่าเธอนั้น เป็นเช่นไร