13 กรกฎาคม 2548 15:08 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
แลเห็นต้น ไม้ใหญ่ ใจเป็นสุข
ใจหมดทุกข์ หมดโศก ดีเหลือหลาย
มีผู้คน ให้เราเหลือ อีกมากมาย
เจ้าจึงกลาย เป็นอดีต ฝังจิตไป
ถึงตอนนี้ มองหา รักใหม่ใหม่
พร้อมจะให้ ความรัก อันสดใส
เจ้าเป็นใคร ตอนนี้ คิดในใจ
เจ้าอยู่ไหน ในใจ เฝ้ารำพึง
12 กรกฎาคม 2548 09:56 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
พอมาถึง ทางแยก พี่แปลกใจ
ตัวเจ้าใย ปล่อยพี่ ให้รอเก้อ
คนแบบนี้ ขออย่า ให้พบเจอ
คนอย่างเธอ ไม่ขอ มีเยื้อใย
มองนภา เห็นหมู่ เหล่านกกา
สกุณา เหล่านั้น มีฝูงใหญ่
เปรียบเสมือน ความรัก พี่มีให้
ตัวเจ้าใย ลืมพี่ ได้ง่ายดาย
10 กรกฎาคม 2548 12:36 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
เห็นหนุ่มหนุ่ม สาวสาว เดินเป็นคู่
พี่แลดู ใจคล้อยตาม อย่างสุดซึ้ง
เขาเหล่านั้น มีสุข สุดคะนึง
พี่รำพึง ถึงเจ้า อยู่ทุกวัน
เห็นรถวิ่ง ไปมา ใจเศร้านัก
เปรียบดังรัก ของพี่ วิ่งผกผัน
มีทั้งดี และร้าย ปนเปกัน
ไม่สุขสรร ดังรัก ที่พบเจอ
9 กรกฎาคม 2548 16:41 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
โอ้ความรัก ของมนุษย์ สุดพรรณนา
ตัวพี่ยา ความรัก ช่างรันทด
รักหมดจด สุดซึ้ง ดังเวหา
ตัวเจ้านี้ พี่รัก ดังแก้วตา
เจ้ายังมา ตีรัก จากพี่ไป
มองถนน ทอดยาว ใจพี่เศร้า
เปรียบดังเจ้า หนีพี่ ไปอยู่ไหน
มีทั้งตรอก ซอกซอย คระกันไป
เจ้าอยู่ไหน พี่นี้ เฝ้ารำพึง
8 กรกฎาคม 2548 12:38 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
จากดินแดน ถิ่นเกิด เมืองร้อยเอ็ด
เป็นดังเพ็ชร เม็ดงาม แดนอีสาน
มุ่งสู่กรุง ดินแดน แห่งตำนาน
เพื่อหางาน ที่รัก แหล่งพึ่งพา
เดินหางาน มาได้ เดือนเศษเศษ
ช่างอาเพศ ตัวเอง เป็นหนักหนา
ยังไม่ได้ งานทำ หมดปัญญา
ยังต้องมา พึ่งเขา อยู่รำไร
ตัดสินใจ กลับฐาน ถิ่นกำเนิด
กลับบ้านเกิด เมืองนอน ถิ่นอาศัย
พอกันที่ เมืองกรุง ศรีวิไล
ฉันจะไป ไม่กลับ ขอสัญญา
หน้าส่วนตัว
1253
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
