28 กันยายน 2551 16:40 น.
พงษ์ภูษา
..... มีอะไรที่ได้ง่ายเข้ามา
ทุกอย่างหามายากถึงได้เห็น
ยิ่งความรักนั้นแสนจะยากเย็น
เหมือนงมเข็มในสมุทรสุดประมาณ.....
..... แต่จะอยู่อย่างไรยากยิ่งกว่า
เพราะยังกลัวความรักไม่นานแสน
จึงต้องเฝ้าใส่ใจไม่คลอนแคลน
เธอเป็นแฟนของเราต้องเข้าใจ .....
..... คอยโทรหาเวลาที่เปลี่ยวเปล่า
จะต้องเอาหัวใจให้เสมอ
เติมความสุขทุกวันเมื่อพบเจอ
เธอเสนอเราสนองต้องระวัง .....
..... ทุกทุกครั้งที่ทำให้มีสุข
อย่าให้ทุกข์มาทำให้หมองศรี
เคืองใจนิดผิดใจหน่อยอย่าได้มี
ทำเช่นนี้เธอที่รักจักอยู่นาน .....
.....ตอนเธองอนเราง้อขอโทษครับ
คนสดับรับฟังโกรธพลันหาย
ทุกรสชาดของชีวิตปนกันไป
เหมือนต้มยำต้องใส่หวานเปรี้ยวเค็ม .....
..... ยากหรือเปล่าที่กล่าวอ้างมาข้างต้น
หากเป็นคนที่คุณรักทำได้ไหม
ยากที่สุดอย่าเผลอใจไปให้ใคร
ถ้าทำได้เธอยกใจให้ทั้งดวง .....
25 กันยายน 2551 12:18 น.
พงษ์ภูษา
..... ไม่ว่าโศก เคร้าสร้อย เหงาหงอยรัก
จะอกหัก จากรัก ที่ผิดหวัง
ใจสลาย อยากอยู่ เพียงลำพัง
ต้องมานั่ง หม่นหมอง นองน้ำตา
..... หรือว่าเป็น คนที่รัก เขาจากไป
ทำให้ใจ ห่วงหา อาวรณ์ถึง
จากส่วนลึก ของดวงจิต คิดคำนึง
จนต้องพึ่ง พระธรรม คอยนำทาง
..... ใครลิขิต ขีดเขียน เรียงเป็นสาย
ครั้นไม่ได้ เป็นดั่ง สมประสงค์
ชีวิตนี้ นั้นย่อม มีขึ้นลง
บ้างสุขสม บ้างโศกเศร้า เคล้ากันไป
..... อย่าน้อยใจ ในโชค วาสนา
ไม่นำพา ก็อย่าคิด หมดสิ้นหวัง
เปลี่ยนความเศร้า ให้กลับกลาย เป็นพลัง
ให้ความหลัง จากไป เหมือนสายลม
..... กำลังใจ ยังมีอยู่ ทุกแห่งหน
เราต้องค้น ให้พบ เพื่อความหวัง
ทั้งบ้านกลอน เพื่อนใหม่ ให้กำลัง
สุดท้ายยัง อยู่ตรงนี้ มีอีกคน.....
23 กันยายน 2551 11:30 น.
พงษ์ภูษา
.....นานแค่ไหน อยากใคร่ ขอไถ่ถาม
ว่าความงาม ในบ้านนี้ มีแต่ไหน
รักเหงาเศร้า ช่างไพเราะ เกาะกินใจ
ใครต่อใคร ที่เขียนไว้ ในบทกลอน.....
22 กันยายน 2551 06:21 น.
พงษ์ภูษา
.....ชั่วชีวิต ถึงแม้จะพบเจอ กับสิ่งที่ เลวร้ายมากมาย
.....อย่างน้อย สิ่ที่ดีๆ ในชีวิตก็ยังพอจะมีเหลืออยู่
.....คือการที่ได้มีโอกาส รู้จัก พูด และคุยกับ เธอ.....