22 มิถุนายน 2551 22:07 น.
พงศ์ขุน
แว่วหรีดหริ่งเรไรในพฤกษา
นภากาศจรัสแจ้งแสงจันทรา
ดวงดวรายิบระยับประดับราตรี
หยาดน้ำค้างเกาะยอดก้านดอกหญ้า
รื่นอุราผลึกใสกลางไพรศรี
น้ำเย็นเยือกเอื่อยไหลในนที
กล่อมพงพีสู่ห้วงนิทรารมย์
เพียงตัวข้าเปลี่ยวในกลางไพรพฤกษ์
หากแม้นนึกสิ่งใดไร้สุขสม
หมายเอื้อมเด็ดกรรณิการ์มาเชยชม
กลับระทมตรมทุกข์มิสุขกาย
นางหนึ่งนั้นดั่งแก้วเพรชรัตน์
งามถนัดพริ้งเพริศล้วนเฉิดฉาย
งามดวงจิตวาจาพาพริ้งพราย
พรรณนารายโอนอ่อนอรชร
โอ้นางน้องแห่งหทัยวิไลลักษณ์
งามประจักษ์ปานนางเทพอัปสร
แก้มนวลผ่องยามต้องแสงรัชนีกร
โอ้บังอรสวาทยิ่งมิ่งกานดา
ทำเช่นไรจึงจักได้ครองใจเจ้า
นวลเนตรน้องอนงเยาว์อรษา
แม้นหากม้วยมลายสิ้นชีพชีวา
เพียงใจข้าขอแนบชิดนิจนิรันดร์
หน้าส่วนตัว
622
