6 กันยายน 2550 10:50 น.
ฝากรักฟากฟ้า
หยิบกระดาษวาดอักษรเป็นกลอนรัก
ด้วยศรสัก...ปักใจ....ให้ใหลหลง
เรียงคำพูด....รักร้อย....ค่อยบรรจง
แล้วเขียนส่ง....ฝากฟ้า.....มาถึงเจ้า
ด้วยเริ่มต้น.....ผูกสมัคร......รักเป็นเพื่อน
ที่คอยเตือน....ใช่หลอก.....มาบอกกล่าว
ช่วยปลุกปลอบ เอื้อเฟื้อ เมื่อใจเศร้า
พอคลายเหงา คุยสนุก อยู่ทุกวัน
ทีละเล็ก....ทีละน้อย.....ค่อยต่อเติม
น้ำใจเสริม....เพิ่มไป....เริ่ม....ไหวหวั่น
อยากเห็นหน้า....ทุกยาม.....แม้ความฝัน
แล้ว.....รักนั้น.....เริ่มต้นที่หนไหน
มารู้ตัว....เมื่อวัน.....เจ้าพลันหาย
เริ่มวุ่นวาย เวียนวน จนสงสัย
เฝ้าเสาะถาม ตามหา จนอ่อนใจ
อยู่หนใด ใยเฉย ไม่ตอบคำ
ถาม....ใจตน....วนอยู่....ไม่รู้หยุด
ไม่สิ้นสุด...คิดถึง....คนึงย้ำ
ไม่เห็นเจ้า....หัวใจ....ให้ระกำ
จึงฝากคำ....ว่า....รักเจ้า....เฝ้าคิดถึง
โปรดเมตตา...รับฟัง....พี่บ้างเถิด
เมื่อเจ้าเปิด...ออนเอ็ม ในวันหนึ่ง
อยากให้รู้ พี่เศร้า เฝ้ารำพึง
รักตราตรึง ฝังแน่น ไม่แคลนคลอน
จะรอวัน เจ้ากลับ รับใจพี่
หรือไม่มี ใจชอบ....ให้ตอบกลอน
ยังแอบหวัง....ตอบมา....อย่า....ตัดรอน
ฟังคำวอน...จากใจ....คนไกลบ้าง....
6 กันยายน 2550 06:57 น.
ฝากรักฟากฟ้า
ถึงบางครั้ง...สับสน...และวุ่นวาย
แต่...ความหมาย ให้นับ กับตัวฉัน
หัวเราะ...ร่า หัวใจเริง บันเทิงขัน
แต่ละวัน รื่นรมย์ อารมณ์ดี
ฉันไม่ได้ เข้าใจ อะไรมาก
เพราะไม่อยาก กังวล หม่นชีวี
ปัดขุ่นข้อง ล้างทุกข์ ก็สุขี
นำสิ่งที่ ดีดี สู่ชีวิต
พบผู้คน มากมาย หลากหลายแล้ว
บ้างแน่แน่ว จริงจัง บ้างปกปิด
บ้างหยดหวาน หว่านเล่ห์ เสน่ห์...พิษ
ตีสนิท แล้วฉกกัด ยามลับหลัง
ทำไม่รู้ ไม่เห็น จะดีไหม
เรื่องขุ่นใจ ใดใด ไม่จำฝัง
อาจเหมือนคน ขลาดกลัว ไม่กล้าหวัง
ก็พอยัง พยุงตัว ไม่มัวหม่น
เพราะฉันให้ ความหมาย กับตัวฉัน
ไม่ให้หวั่น หรือหลงลืม ...ปลื้มคำคน
ให้คุณค่า และยอมรับ กับตัวตน
อย่า...กังวล เลยว่าฉัน จะลืมตัว
1 กันยายน 2550 06:14 น.
ฝากรักฟากฟ้า
...I....
sometimes wonder
about myself
Full of mystery
but
electrifying!!!!
And cheerful
Eager for friendship
Yet .....loving....
But
then life is also a magic
And
worth it
1 กันยายน 2550 05:26 น.
ฝากรักฟากฟ้า
คนแต่งกลอน แต่งตาม ความรู้สึก
จะรู้ลึก เพียงใด ใช่สำคัญ
กลอนหลายหลาก มากมาย ไม่ว่ากัน
ร้อยเรียงฝัน แทนวาจา มาเป็นกลอน
จะบอกว่า เขาผิด ติดตรงไหน
พูดออกไป กางกั้น ใช่คำสอน
ควรแน ะนำ แก้ไข ไม่ตัดรอน
อย่าเที่ยวต้อน ให้คน ไปจนมุม
ไม่ได้แต่ง เพื่อให้ เป็นแบบอย่าง
เพียงคิดสร้าง ลำนำ ทำแก้กลุ้ม
ศิลป์ภาษา งดงาม มองต่างมุม
จะเนียนนุ่ม ดั่งใจ คงไม่ได้
คนเป็นครู ต้องคอยแนะ และบอกกล่าว
ชวนโน้มน้าว เกลากล่อม ย้อมน้ำใจ
เริ่มต้นอาจ ขัดแข็ง ให้แต่งไป
นักกลอนใหม่ จึงเกิด กำเนิดมา
25 สิงหาคม 2550 19:37 น.
ฝากรักฟากฟ้า
ละเมอเพ้อพก วิตกจริต
เจอรักเป็นพิษ เจ็บจิตเจียนตาย
เที่ยวคิดจิตวุ่น หมกมุ่นวุ่นวาย
กลัวเขาแหนงหน่าย กลับกลายใจเปลี่ยน
เห็นใดเขามี เซ้าซี้วนเวียน
อยากได้ลอกเลียน นั่งเทียนว่าเอา
เขาเป็นอยากเป็น ขู่เข็ญเย็นเช้า
ไม่พบรบเร้า แสนรำคาญใจ
ทำตัวเดียงสา เอ๋ออ๋าคว้าไขว่
งานการละไว้ ไม่ใส่ใจทำ
ยังมาอวดอ้าง ทำกร่างสูงล้ำ
ปั้นแต่งน้ำคำ นำความสนใจ
เตือนมาใช่สอน แต่งกลอนฝากให้
เพื่อนกลอนแดนไกล อย่าได้โกรธเคือง
บ้านกลอนงดงาม ติดตามอ่านเรื่อง
ปัญญาประเทือง เรื่องกลอนกาพย์โคลง
จะแต่งเพลงยาว เกี้ยวสาวออกโรง
แต่งตอบอย่าโกง โจ่งแจ้งส่วนตัว
บางครั้งอาจมี ทั้งดีทั้งมั่ว
โปรดได้เกรงกลัว ผู้ใหญ่บ้านกลอน
คิดดีทำดี วจีหวานอ่อน
อย่าได้ซุกซ่อน น้ำใจเชือดเฉือน
ยกตนข่มท่าน สำคัญใครเหมือน
ความคิดเลอะเลือน ลืมมองตนเอง
....หากคำพูดใด ล่วงเกินตะเบ็ง
มิได้อวดเบ่ง ยังเกรงทุกคน....
พี่น้องเพื่อนไกล ขออภัยที่บ่น
ขอพูดสักหน ...เท่านี้...แลเฮย.....
หน้าส่วนตัว
1152
Lovers
0 คน เลิฟฝากรักฟากฟ้า
