10 พฤษภาคม 2551 10:42 น.
ฝากฝัน
หลายวันมาแล้วที่พี่ๆน้องๆเขาจัดเสื้อผ้าเพื่อเตรียมตัวสำหรับเปิดเทอมใหม่ พี่ดีใจที่จะเปิดเทอมจะได้เจอเพื่อน ลูกพี่ลูกน้องคนหนึ่งที่อยู่บ้านเดียวกันกำลังตื่นเต้นกับเสื้อผ้าที่พ่อแม่เพิ่งซื้อใหม่
ป่านเฝ้าดูพวกเขาตื่นเต้น น้ำตาค่อยๆไหลพยายามไม่มองไปที่พวกเขา เธอเบี่ยงหน้าหนีทุกครั้งที่พวกเขามาดีใจกันข้างที่นอนของป่าน
ใช่ ปีที่แล้วในช่วงเวลาอย่างนี้ป่านก็เป็นอย่างพวกเขาดีใจที่จะได้ไปโรงเรียน เจอเพื่อน ได้วิ่งเล่นกับเพื่อน เอางานประดิษฐ์ของตัวเองที่ทำในช่วงปิดเทอมไปอวดเพื่อนซึ่งเป็นทักษะพิเศษของป่านที่จะเอาเถาวัลย์ หรือเมล็ดไม้มาแปลงเป็นของเล่นสารพัด
แต่ปิดเทอมนี้ป่านไม่มีโอกาสสร้างงานประดิษฐ์เลย นับตั้งแต่ก่อนสอบปลายปีที่ป่าน ล่มหมอนนอนเสื่อ จนพ่อต้องพาเทียวเข้าเทียวออกโรงพยาบาล แต่ก็หาสาเหตุไม่เจอสักที ป่านรู้แต่ว่า ปวดท้องบ่อย ทานอะไรไม่ได้ ทานแล้วอาเจียนตลอดเวลา
พ่อจ๋า หนูเป็นอะไร ทำไมหนูไม่หายซะที เป็นคำถามซ้ำแล้วซ้ำเล่าทุกวัน ที่พ่อต้องคะยั้นคะยอให้ป่านทานยา
หมอบอกว่าลูก น่าจะเป็นโรคกระเพาะนะลูก นี่หมอให้ยามาเดี๋ยวก็หายพ่อก็เฝ้าตอบปลอบใจอย่างนั้นทุกครั้ง ก่อนที่จะชวนลูกหัดนั่งสมาธิ
เราต้องฝึกสมาธินะลูก เพ่งไปที่กระเพาะ จะได้หายไวๆ ช่วยยาหมออีกแรงหนึ่ง
ป่านค่อยฝึกสมาธิได้ครั้งละนานๆแต่ร่างกาย ก็ค่อยๆผอมลงเรื่อยๆ ในขณะที่พ่อก็พยายามพาป่านไปหาหมอทุกโรงพยาบาลและทุกสำนักที่เขาว่าดี
ป่านเคยร้องไห้ลุงฝากฝันแกงเขียวหวานให้กิน เมื่อคราพ่อพามาหาหมอที่ โรงพยาบาลรามา
ป่าน หนูอยากกินอะไรมั่ง เดี๋ยวลุงทำให้
หนูอยากกินแกงเขียวหวาน ค่ะ
แต่หนูสัญญากะลุงก่อนนะว่า กินแล้วหนูจะไม่อ้วก เพราะลุงเสียดาย นะ
ฝากฝัน ย้ำเพื่อเย้าเล่น เพราะเมื่อไหร่ก็ตามที่ฝากฝันไปสกลนคร เด็กหญิงป่าน วัย11 ขวบนี่แหละที่กระตือรือร้นหาโน้นหานี่มาชวนฝากฝันกิน แล้วก็ชอบย้ำว่า กินให้หมดนะ กินไม่หมดจะไม่หามาให้กินอีก
ค่า หนูสัญญาว่าจะไม่อ้วก เป็นคำยืนยันที่คล้ายๆกับฝากฝันเคยยืนยันกับเขา
ครั้งนั้นเมื่อแกงเขียวหวานไก่สุกได้ที่ฝากฝันยกมาให้กิน ป่านตักใส่ปากไปได้ช้อนหนึ่ง ป่านเงยมองหน้าฝากฝัน แล้วพยายามจะกลืนลงไปให้ได้ เหมือนกลืนยากกลืนเย็น แต่ก็สำเร็จ ป่านยิ้มน้อยๆเหมือนจะบอกว่า เห็นมั๊ย หนูทำสำเร็จแล้วนะที่สุดป่านก็กินได้สามสี่คำก็ยอมแพ้
เมื่อสี่ห้าวันก่อนพ่อของป่านโทรฯมาบอกว่าป่าทรุดลงเยอะ จะพาป่านมาหาหมอที่โรงพยาบาลรามาอีกครั้ง แต่ฝากฝันก็ยุ่งงานหลายอย่างไม่ได้ไปเยี่ยมสักที
เมื่อวานฝากฝันไปเยี่ยมป่านที่โรงพยาบาล เจอป่านนอนบนเตียง ในสภาพผอมมากๆ เขาพยายามยกมือไหว้ แต่ดูเหมือนแขนจะยกไม่ขึ้น มีแต่รอยยิ้มน้อยๆที่ยังคงเป็นป่านคนเดิม ป่านพูดไม่มีเสียงแล้ว น้ำตาป่านค่อยไหลออกทางหางตา ฝากฝันเช็ดให้แล้วพยายามถามว่าเขาเป็นอย่างไรบ้าง
ปวดมั๊ยลูก ป่านพยักหน้าแสดงอาการปวดจนหน้าบิดเบี้ยว..น้ำตาไหลแต่ไม่รู้ว่าจะทำไง ก่อนมาเยี่ยมพ่อของป่านบอกว่า หมอเพิ่งพบเมื่อสองวันที่แล้วว่าป่านเป็นมะเร็ง ตอนนี้ลามไปทั่ว มะเร็งเริ่มที่ตับ หมอทั่วไปตรวจอย่างไงก็สันนิฐานว่าเป็นกระเพาะ รักษาผิดทางมานาน..
เราจะทำอย่างไรดี ฝากฝันถามพ่อของป่าน
รอพี่ รอปาฎิหาริย์
อือ..เป็นคำตอบที่แสดงถึงความจนปัญญาของผู้ที่เป็นพ่อที่เกินกว่าจะจัดการหรือทำอะไรได้..
ฝากฝันเหลือบมอง กระถางธูปที่มีก้านธูปเก่ามีรอยไหม้จนแทบเต็มกระถาง ใช่..ปฏิหาริย์ ถ้ามีจริงต้องมาช่วยป่าน เด็กน้อยผู้น่ารัก คนนี้ให้ได้ แล้วในกระถางก็เพิ่มธูปที่เพิ่งจุดใหม่อีกสามดอก เพื่อรอปฏิหาริย์
ฝากฝัน
๑๐ พฤษภาคม ๒๕๕๑
หน้าส่วนตัว
1759
