25 กุมภาพันธ์ 2552 00:46 น.
ฝากฝัน
ราตรีเยือนเดือนดาวก็พราวฟ้า
สุดโหยหาห่วงใยคนไกลหนอ
จะมีใครไหนเล่าเฝ้าพะนอ
เพียงเคลียคลอพอคลายหายหนาวใจ
ไกลแสนไกลไหนเลยเคยกางกั้น
ฝันร่วมฝันวันหนึ่งยังซึ้งไหม
รักทอรักสลักไว้อยู่ภายใน
ใจต่อใจไหนเลยเคยห่างกัน
เคยร่วมจ้องมองดาวคราวชิดใกล้
ยังจำได้ใช่ไหมในคืนนั้น
คืนสายลมห่มหนาวเคล้าแสงจันทร์
ใครไหนกันสั่นสะเทิ้นด้วยเขินอาย
ในอ้อมแขนแสนอุ่นยังกรุ่นหอม
เคยดมดอมกล่อมฝันสัญญาหมาย
จะร่วมเรียงเคียงขวัญจนวันตาย
มิร้างรายหายพรากไปจากกัน
เพียงชีวิตบิดผันในวันนี้
ถ้อยวจีมีให้ไว้วันนั้น
คำสัญญาคราร้างถึงทางตัน
ให้มีอันฝันค้างจำร้างไกล
ยิ่งดึกดื่นดื่มด่ำใจร่ำไห้
ลมลูบไล้ไล่ล้อกอไม้ไหว
ชั่วชีวิตคิดถึงหนึ่งดวงใจ
อีกเมื่อไหร่ใดหนอพอได้เจอ
ฝากฝัน
๒๕ ก.พ. ๒๕๕๐
17 กุมภาพันธ์ 2552 11:58 น.
ฝากฝัน
เดินตามต้อยห้อยมือคล้ายถือหำ
ค่อยเอ่ยคำย้ำรับครับกระผม
นับเป็นคุณบุญงานท่านติชม
คอระบมก้มพยักรับหลักการ
หลายเดือนแล้วแว่วว่าท่านมาเยี่ยม
เร่งยะเจียมเตรียมท่ามหาศาล
ระดมรุกทุกฝ่ายแจกจ่ายงาน
วิ่งประสานพล่านหมดอย่างอดทน
ฝึกงามขำรำฟ้อนไว้ต้อนรับ
หัดขยับยักย้ายส่ายสร้อยสน
เจ้านายเห็นเป็นต้องจ้องซุกซน
เพราะทุกคนค้นหาลีลางาม
งานเก่าทิ้งยิ่งคัดมาจัดใหม่
ดูสดใสไม่ให้นายต้องถาม
ที่ไม่ทำนำแถลงมาแต่งตาม
ให้ล้นหลามหลากหลายเหมือนได้ทำ
ทุกหยาดเหยื่อเพื่อนายทำได้หมด
จะกี่หยดอดทนไม่บ่นพร่ำ
ถึงอดหิวกิ่วท้องร้องระงำ
จะเพียรทำเพื่อนายได้ประเมิน
ตรวจความพร้อมซ้อมเยี่ยมเตรียมพิลึก
มิรู้สึกนึกอายไร้เคอะเขิน
ฤาความฝันวันใหม่ไทเจริญ
จึ่งเพลิดเพลินเดินหลงดงผักชี
การศึกษาสารขันธ์นั้นวิบัติ
อัตคัดปัญญาน่าบัดสี
ต่างขันแข่งแบ่งเส้นชิงเด่นดี
สร้างวิถีขี่คอก่อบุญคุณ
การประเมินเกินขอบชอบเหตุผล
ดั่งโจรปล้นปืนจ้องต้องหัวหมุน
ต้องเลี้ยงดูปูเสื่อควักเนื้อทุน
ยังต้องลุ้นนายท่านผ่านประเมิน
ฝากฝัน
17 ก.พ. ๒๕๕๒
ณ สารขันธ์ประเทศ
13 กุมภาพันธ์ 2552 10:34 น.
ฝากฝัน
เอาความฝันปั่นสายเป็นด้ายรัก
แล้วทอถักปักในหัวใจสวย
หยดมาลีคลี่กลิ่นหอมรินรวย
ร่วมกันช่วยปันแบ่งแต่งโลกา
โปรยหัวใจใสกระจ่างต่างสายฝน
ให้เกลื่อนกล่นหล่นพรมห่มผืนหล้า
มอบความรักสลักไว้ใต้เมตตา
ใจกรุณามาใช้มอบให้กัน
หว่านหัวใจใส่ป่าให้หนาแน่น
ทุกแว่นแคว้นแดนด้าวราวสวรรค์
ให้ร่มรื่นตื่นตาน่าอัศจรรย์
หยุดจาบัลย์ผันร้อนโลกผ่อนคลาย
น้ำคงหลั่งพรั่งไหลใสพิสุทธิ์
สัตว์-มนุษย์ดื่มกินสิ้นกระหาย
มิท่วม-แล้งแห้งขอดจนวอดวาย
แรงลมร้ายหายรอดตลอดไป
ส่งหัวใจใสสว่างต่างกระสุน
ดับไฟกรุ่นขุ่นเคืองเรื่องเหลวไหล
ทิ้งอาวุธหยุดสร้างความหมางใจ
กอดกันไว้ให้แน่นทั่วแผ่นดิน
เหลือด้ายหนึ่งซึ่งปักด้วยรักสุด
ดั่งวิมุตหลุดพ้นคนอื่นสิ้น
ทุกรอยเข็มเต็มตื้นชื่นชีวิน
ดวงใจจินต์ถวิลไว้ให้เพียงเธอ
ฝากฝัน
๑๓ ก.พ. ๒๕๕๒
10 กุมภาพันธ์ 2552 13:33 น.
ฝากฝัน
โอ้ดึกดื่นคืนฝันท่ามจันทร์หมอง
เฝ้าเหม่อมองท้องฟ้าคราใจหนาว
ช่างมืดมิดสนิทในไม่มีดาว
อุระร้าวราวแยกแตกละลาย
หัวใจหนอรอรักสักกี่หน
จะต้องทนหม่นใจเมื่อไหร่หาย
ความชอกช้ำซ้ำเติมจะเริ่มวาย
ความโชคร้ายกลายกลับรับข่าวดี
มิอาจผละละทิ้งสิ่งเคยหวง
เป็นดั่งบ่วงห่วงใยไม่อาจหนี
มิอาจผัดตัดรอนกร่อนวจี
แม้ฤดีดิ้นรนหม่นระทม
ต้องทนฝืนยืนสู้ดูสักครั้ง
มิอาจยั้งรั้งกลับกับรักขม
แม้เจ็บปวดรวดร้าวหนาวระบม
จะขอจมล้มซบสงบใจ
ไม่ตัดพ้อต่อว่าถ้าพ่ายรัก
ต้องอกหักสักหนก็ทนไหว
เพราะชาชินสิ้นหวังทุกครั้งไป
จะมีใครไหนหนอพอรักเรา
ณ ที่นี่มีไหมใครคนนั้น
ร่วมสร้างฝันปันใจไล่ความเหงา
หยุดหลงใหลใฝ่หาไล่คว้าเงา
ถ้าเพียงเรารักมั่นสัญญาใจ
ฝากฝัน
๑๑ ก.พ. ๒๕๕๒
6 กุมภาพันธ์ 2552 21:35 น.
ฝากฝัน
ห้วงความฝันวันพรุ่งในทุ่งข้าว
น้ำค้างพราววาววับจับใบสวย
ต้นข้าวอ่อนชอนตอกอกะลวย
ลมระรวยชวยเขียวเคี้ยวนุ่มฟัน
พอรุ่งสางสว่างจ้าเขามาบอก
จะพาออกนอกบ้านไปสานฝัน
เขาชุมนุมรุมล้อมพร้อมหน้ากัน
ให้ตัวฉันตื่นเต้นอยากเห็นจัง
เขาจูงลากจากคอกบอกขึ้นรถ
เอาตะพดกดชี้จี้บนหลัง
โยงจมูกถูกมัดรัดแทบพัง
หยดน้ำหลั่งพรั่งพราวจากเบ้าตา
ยามรถวิ่งยิ่งกระชากจนยากฝืน
ร่างไหลลื่นยืนทรุดสุดอ่อนล้า
ถึงที่หมายคลายใจในชะตา
โผผวาจากรถหมดกำลัง
ฝุ่นตลบพบเพื่อนอยู่เกลื่อนกลาด
คือตลาดวัวควายขายเลหลัง
ยืนงงงันสั่นหน้าละล้าละลัง
ถูกตีหลังรั้งขืนขึ้นอีกคัน
การเดินทางครั้งใหม่หัวใจหวาด
คงถึงฆาตขาดใจไม่ถึงฝัน
ท้องโหยหิวริ้วร้อนมาค่อนวัน
ถึงที่มั่นแห่งใหม่ใจเลื่อนลอย
เพียงเช้าแรกแปลกถิ่นได้กลิ่นเลือด
หัวใจเหือดเผือดหายคล้ายรั่วผล็อย
เห็นโรงเรือนเหมือนดั่งคนนั่งคอย
แอบชม้อยมองกลับลับมีดคม
น้ำตาหลั่งสั่งลาบอกฟ้ากว้าง
มนุษย์ช่างกลับกลอกหลอกให้ขม
หากหลงเชื่อเมื่อไรใจระทม
พลีชีพล้มจมหายใต้คำลวง
ฝากฝัน
๖ ก.พ. ๒๕๕๒
หน้าส่วนตัว
1618
