27 กุมภาพันธ์ 2551 16:56 น.
ฝากฝัน
คืนฟ้ามืดใจหนาวที่ราวป่า
บนศาลาไม้ไผ่ในภูเขา
มองหาดาวอยู่ไหนไม่เจอเงา
ใจกลับเหงาเหว่ว้าห่วงหานวล
ยินเสียงนกละเมอเพ้อผวา
ยิ่งคิดถึงแก้วตาพาให้หวล
ดั่งยินเสียงใครเพ้อละเมอครวญ
จิตรัญจวนห่วงหาคนบ้านไกล
น้ำค้างหยดยามดึกมาโดนบ่า
หลงคิดว่าน้ำตานวลหยดไหล
ให้วูบหวามลามเลียสู่ขั้วใจ
เคยใช้ไหล่ซบหน้าคราตรอมตรม
กาแฟร้อนชงขมข่มไอหนาว
เพียงชั่วคราวหนาวมาคว้าผ้าห่ม
ห่วงเพียงน้องหนาวกายมิใช่ลม
ส่งใจห่มอิงแอบแนบชิดกาย
ยามฟ้าสางนกร้องก้องแนวป่า
บินถลากินไทรต้นใหญ่หลาย
ห่วงยิ่งนักเมื่อคืนไม่สบาย
ยามเช้าสายได้ทานกับอะไร
โปรดดูแลร่างกายนะที่รัก
อย่าโหมหักทำงานจนไม่ไหว
หากล้มป่วยเจ็บไข้เป็นไรไป
พี่จะอยู่อย่างไรถ้าไร้เธอ
ฝากฝัน
27 ก.พ. 51
23 กุมภาพันธ์ 2551 23:47 น.
ฝากฝัน
มีผู้เฒ่ากล่าวสอนแต่ก่อนเก่า
ให้เก็บเอามาคิดสักนิดหนึ่ง
ว่าก่อนรักจักแต่งงานให้คำนึง
แผ่ใจผึ่งเปิดตามองหามุม
แต่หลังแต่งปิดตาไปซะบ้าง
เปิดตาค้างก็คงมีแต่กลุ้ม
เห็นทุกอย่างปัญหาจะมารุม
ความเครียดสุมหัวใจให้ต้องจร
เมื่อมีทุกข์ในรักจึงตระหนักรู้
หวลคิดดูย้อนหลังครั้งเก่าก่อน
ทั้งดึงดื้อถือมั่นไม่แคลนคลอน
ยึดเอารักมาก่อนความเป็นจริง
มองรักนี้สีชมพูดูสวยสด
เห็นดีหมดทุกอย่างดั่งผีสิง
ตัดสินใจแต่งงานไม่ประวิง
ถูกท้วงติงอย่างไรไม่ยินยล
ยามอยู่ไกลเห็นกันนั้นคือเงา
ต่างก็เอาจุดเด่นมาเป็นผล
ซ่อนจุดด้อยเอาไว้คล้ายเล่นกล
ความอดทนอดกลั้นนั้นสูงเกิน
ยามเมื่อเราชิดใกล้ชายคาเดียว
กลับแลเหลียวจุดด้อยไร้สรรเสริญ
จุดด้อยซ้ำย้ำใช้จนเพลิดเพลิน
ความขัดเขินขุ่นใจกลับเข้าครอง
เมื่อเมินหมางค้างคาท่าทีรัก
กลับคิดหนักขัดใจให้เศร้าหมอง
ให้ว้าวุ่นครุ่นคิดผิดทำนอง
ไปเฝ้ามองรักใหม่ถูกใจตัว
เมื่อรักใหม่มารุมสุมในอก
ยากจะยกหยิบออกจากในหัว
เฝ้าครุ่นคิดจิตพะวงหลงเมามัว
ทั้งหวาดกลัวกังวลจนวุ่นวาย
รักเบื้องหน้าของฉันนั้นแบบไหน
รักอย่างไรไปถึงซึ่งที่หมาย
จึงเติมรสดื่มรักจนวันตาย
มีคนรักเคียงกายไปนิรันดร์
ฝากฝัน
23 ก.พ. 51
21 กุมภาพันธ์ 2551 11:26 น.
ฝากฝัน
เมื่อดาวเดือนเกลื่อนฟ้าดาราฉาย
มองกระต่ายเงาจันทร์ให้หวั่นไหว
ณ.วันนี้เดือนนี้ปีนั้นไง
วันที่ใจโบยบินสิ้นเรี่ยวแรง
เป็นวันพรากจากไปไม่หวลกลับ
คืนเดือนดับดาราพาอ่อนแสง
คนรักเราจริงใจไม่เปลี่ยนแปลง
เป็นหญิงแกร่งจริงแท้แม่ของเรา
รักแม่นั้นมั่นคงดั่งขุนเขา
แม่รักเราบริสุทธิ์ดั่งสายฝน
รักของแม่มีแต่ให้ดั่งสายชล
มหาสมุทรกว้างมิพ้นใจแม่เลย
แม่ให้เราทุกอย่างด้วยใจรัก
แม่ฟูมฟักลูกน้อยมิปล่อยเฉย
จะหนาวเย็นทุกข์สุขไม่ละเลย
เป็นเขนยให้หนุนอุ่นสุขใจ
ยามท้อแท้แพ้ใจให้ห่อเหี่ยว
มีมือเรียวของแม่ลูบหลังไหล่
ยามลูกเหงาเหว่ว้าไม่มีใคร
มีแม่ไงเคียงข้างมิห่างเรา
วอนเทวัญชั้นฟ้าแห่งไกรลาศ
ช่วยเยื้องบาทยื่นพระหัตถ์จากขุนเขา
ช่วยอุ้มชูดูแลแม่ของเรา
อย่าโศกเศร้าเสพสุขเป็นนิรันดร์
17 กุมภาพันธ์ 2551 23:22 น.
ฝากฝัน
ต้องทนทุกข์ทดท้อหนอประชา
จะหลบหน้าบ่ายเบี่ยงเลี่ยงไปไหน
ทุกหย่อมหญ้าแย่ย่ำอยู่ร่ำไป
ประชาไทยพบพานยากพึ่งพา
คือตำรวจผู้พิทักษ์สันติราษฎร์
กลับพิฆาตสันติธรรมนำโทษหา
คือผู้ซึ่งชาวบ้านฝากชะตา
กลับฉุดคร่าขืนใจไม่ปราณี
สวมเครื่องแบบพกพาอาวุธเท่ห์
กลับเปี่ยมเล่ห์ซ่อนกลคนภูติผี
ยัดข้อหายาเสพติดประชาชี
ซ้อมทุบตีทำร้ายเหมือนมิใช่คน
ทั้งรีดไถไถ่ค่าข้อหาหนัก
ต้องโดนกักโดนขังมิรู้หน
ให้พ่อแม่ลูกน้อยต้องทุกข์ทน
ต่างสับสนคุณค่าตำรวจไทย
อีกตำรวจตั้งแก๊งค้าลักรถ
จะคิดคดฉ้อฉลไปถึงไหน
สุดรันทดหมดหวังจะวางใจ
ตำรวจไทยเกินแก้และเยียวยา
จากรีดไถเล็กน้อยรถข้างทาง
ถึงงานช้างโกงเพชรเขาซึ่งหน้า
คดีใหญ่ที่ไหนในพารา
ทำงามหน้ามีเอี่ยวทุกคดี
เมื่อจับโจรไม่ได้บอกมีน้อย
ทำชั่วบ่อยก็ว่ามากเกินที่
ชั่วเพราะเงินเดือนน้อยด้อยเต็มที
หรืออับปรีย์ทั้งระบบยากพบพาน
จะวางใจใดได้หรือตำรวจ
จะต้องตรวจผ่าตัดอย่างกล้าหาญ
จะต้องฟื้นความเชื่ออีกยาวนาน
หรือรอให้ชาวบ้านเฉดหัวไป
ตำรวจดีมีไหมในวันนี้
หากพอมีหาพบได้ที่ไหน
หรือรูปปั้นหน้าตึกที่เห็นไง
ตำรวจไทยสัตย์ซื่อคือเขาเอง
ฝากฝัน
17 ก.พ.51
12 กุมภาพันธ์ 2551 22:29 น.
ฝากฝัน
สุริยันต์คล้อยต่ำใกล้ค่ำแล้ว
เสียงเจื้อยแจ้วสาลิการ้องหาคู่
ลมพัดแผ่วแว่วเสียงนกเขาคู
นั่งเบิ่งดูแก้วอำพันพลันสุขใจ
เห็นตำรวจตรวจตระเวนอยู่ชายแดน
ต่างหวงแหนแผ่นดินถิ่นอาศัย
รักชาวบ้านช่วยงานระวิงไว
ประชาไทยเป็นสุขทุกครัวเรือน
นั่นทหารแดนใต้สามจังหวัด
ปฏิบัติต่อโจรประหนึ่งเพื่อน
พวกเหล่าร้ายยิ้มแย้มเข้ามาเยือน
หยุดบิดเบือนก่อการประหารคน
โอ้คนนั้นนั่นแหละนักการเมือง
เขารู้เรื่องชาวบ้านทุกแห่งหน
ไม่โกงกินอาบเหงื่อเพื่อปวงชน
มีแต่คนสรรเสริญและเยินยอ
โน่นคนโน้นเขาเป็นข้าราชการ
กล้าจัดการปัญหาไม่เคยหงอ
ทุกข์ชาวบ้านหาญกล้าไม่หน้างอ
มิร้องขอก็เต็มใจบริการ
นี่คนนี้ดีมากเป็นครูเก่ง
ซื่อตรงเผงสั่งสอนเหล่าลูกหลาน
แก่วิชาค้นคว้าจนชำนาญ
บริการความรู้คู่ชุมชน
นู้นหลวงพ่อพระสงฆ์ผู้เคร่งครัด
ปฏิบัติพระวินัยไม่สับสน
ไม่สร้างโบสถ์วิหารสงสารคน
มิตั้งตนอุตริพิสดาร
นั่นพ่อค้าเงินกู้ผู้โกยกอบ
เขากลับมอบกำไรคืนชาวบ้าน
เขาค้าขายแผ่เผื่อจุนเจือจาน
ชอบทำทานมิหวังสร้างกำไร
ดูดูซีชาวนาหน้าเปี่ยมสุข
ต่างเปลื้องทุกข์ปลดหนี้มิสร้างใหม่
เขาปลูกข้าวขายข้าวได้กำไร
แสนอุ่นใจลูกหลานเต็มชานเรือน
สุริยันต์คล้อยต่ำค่ำนานแล้ว
แก้วต่อแก้วแพรวพราวดาวลอยเลื่อน
จินตนาการสมหวังยังลางเลือน
จนขวดเหล้าล้มเกลื่อนกระจักกระจาย
ฝากฝัน
13 ก.พ. 51
หน้าส่วนตัว
2965
