30 ธันวาคม 2551 19:13 น.
ฝากฝัน
สุริยนสนธยาใกล้ลาลับ
แสงระยับทับทาบฉาบภูผา
ดั่งห่วงใยไม่อยากจะจากลา
เกรงภูผาราตรีนี้หนาวนาน
หวังก่อนพรากจากไกลฝากไออุ่น
จวบอรุณกรุ่นละไมในฝันหวาน
มวลไม้ดอกออกช่อทอกลีบบาน
เริงสราญสกุณาภูผาไพร
ยลตะวันพลันคะนึงคิดถึงเจ้า
มีใครเล่าเฝ้าพะนอพออุ่นไหว
ยามเดินทางต่างแดนมาแสนไกล
สุดห่วงใยใจเอ๋ยเคยเคลียคลอ
เจ้าคงหนาวร้าวรานกว่าผ่านพ้น
ใจร้อนรนบ่นเหงาหรือเปล่าหนอ
หากเจ้าหลงพะวงหวังตั้งตารอ
อย่าตัดพ้อต่อว่าหนาคนดี
ขอฝากดาวพราวดวงด้วยห่วงหา
โปรดเมตตาห่วงใยในน้องพี่
เหล่าทวยเทพเทวาโปรดปราณี
ให้รักนี้เนานานผ่านคืนวัน
สุขเถิดหนาราตรีที่เหน็บหนาว
รุ้งสกาววาวใสในห้วงฝัน
โอบไอรักภักดีชั่วชีวัน
ดั่งตะวันจันทรามั่นฟ้าไกล
ฝากฝัน
21 ธันวาคม 2551 20:09 น.
ฝากฝัน
เก็บตะวันปั่นเส้นเป็นด้ายรัก
แล้วทอถักปักพรมห่มกันหนาว
เพิ่มสีสันปั้นแซมแต้มด้วยดาว
ให้แพรวพราววาวไหวในนิทรา
ตักน้ำพุบุร้อนที่นอนอุ่น
โปรยกลิ่นกรุ่นละมุนไอใบพฤกษา
โอบหนาวคลายคล้ายเยี่ยงเคียงพี่ยา
อยากบอกว่ารักนี้มิเคยจาง
กวาดก้อนเมฆเสกสรรปั้นเป็นหมอน
ให้ขวัญอ่อนนอนอุ่นอรุณสาง
ดั่งตัวพี่นี้อยู่นอนคู่นาง
แม้กายร้างห่างไกลใจชิดกัน
เชิญคนธรรพ์บรรเลงบทเพลงหวาน
ให้นงคราญซ่านทรวงดั่งสรวงสวรรค์
เพียงราตรีคลี่ผ่านถึงกาลวัน
ขับดวงจันทร์ผันฟ้าหนาวลาทรวง
รองน้ำค้างกลางหาวอันวาวใส
ใช้ฟืนไฟกฤษณาป่าเขาหลวง
ชงชาอุ่นละมุนไอจอกไม้จวง
สุดห่วงหวงดวงใจไม่สบาย
เพราะห่างไกลใจเพ้อละเมอหลง
พะวักพะวงหัวใจไม่จางหาย
ปล่อยเธอว่างร้างคู่อยู่เดียวดาย
ก่อนหนาววายหมายจิตได้ชิดเชย
ฝากฝัน
๒๐ ธันวาคม ๒๕๕๑
8 ธันวาคม 2551 08:08 น.
ฝากฝัน
รัก...
คำเน้นหนักสลักใส่ใจเสนอ
ขอมอบคำคำนี้ไว้ที่เธอ
รักนะเออเสนอให้ไว้แก่กัน
คิดถึง ...
ใครจะซึ้งคำนี้ดีเท่าฉัน
ทุกเวลานาทีทุกวี่วัน
ทุกเงาฝันวันใดไม่สร่างซา
ห่วงใย....
ออกจากใจไหลล่วงสุดห่วงหา
เธออยู่ไหนไกลห่างยามร้างลา
ประหนึ่งว่าหัวใจไหวขาดรอน
ใฝ่ฝัน....
คือนิรันดร์มั่นใจไม่ถ่ายถอน
หวังเธออยู่คู่เคียงร่วมเตียงนอน
หยุดเร่ร่อนตะลอนฝันนั้นเพียงเธอ
รอคอย....
มิท้อถอยคอยวันนั้นเสมอ
หัวใจเหงาเซาเศร้ายังเฝ้าเจอ
คงละเมอเพ้อพร่ำสุดรำพัน
ดั่งดวงใจ.....
ที่สุกใสไหวหวามในความฝัน
ดั่งดวงดาววาวล้อมห้อมดวงจันทร์
สถิตฝันมั่นคงตรงหัวใจ
ฝากฝัน
๘ ธันวาคม ๒๕๕๑
1 ธันวาคม 2551 09:06 น.
ฝากฝัน
อยากโผผินบินหมายสู่ปลายฟ้า
ด้วยโหยหาดวงใจในฝั่งฝัน
ราตรีหนาวดาวรายไร้เงาจันทร์
แม้กายสั่นหวั่นไหวใจร้อนรุม
เพียงตะวันพลันส่องลงต้องหล้า
หนาวกายาลาหายคล้ายไฟสุม
หัวใจหม่นล้นกระฉอกใต้หมอกคลุม
กลับกลัดกลุ้มรุ่มร้อนบ่ห่อนซา
ความไกลห่างสร้างรอยคอยสงสัย
ดวงหทัยนัยนี้ที่ห่วงหา
ในภวังค์กังวลคนห่างตา
กลัวเวลาพร่าใจให้เปลี่ยนแปลง
จงเชื่อกันมั่นใจในความรัก
โปรดแน่นหนักรักนี้มิเสแสร้ง
อีกหนึ่งใจไฉนเล่าเฝ้าระแวง
ดั่งจะแกล้งแบ่งใจให้ระทม
ใจหนึ่งเถียงเกี่ยงงอนคอยต้อนซัก
เฝ้าเพียรชักถักใยให้รักขม
อีกหนึ่งใจไหนเลยเคยระทม
สุดภิรมย์เริงรื่นชื่นชีวา
อยากโผผินบินหมายสู่ปลายฝัน
ดั่งตะวันจันทร์ฉายหวังพรายฟ้า
ให้ดวงใจใสวาวพราวดารา
เป็นแก้วตาดวงใจให้แก่กัน
ฝากฝัน
๑ ธันวาคม ๒๕๕๑