24 ตุลาคม 2551 02:03 น.
ฝากฝัน
เพียงลมไหวใบไม้คล้ายหมองเศร้า
มิอยากเฝ้าเคล้าหมอกดอกลมหนาว
แสนเสียดายสายฝนเคยหล่นพราว
ทิ้งให้ดาวจันทร์ดวงทวงฟ้าคืน
ยามวสันต์จันทร์ดาวเฝ้าหลบหน้า
ฉ่ำนภาฟ้าดินถวิลฟื้น
พรรณพฤกษารำร่ายไม้ต้นยืน
กลับสุดขืนฝืนใบในเหมันต์
เมื่อจันทร์แจ่มแต้มดวงในห้วงฟ้า
ลมหนาวคร่าความชื้นจากคืนฝัน
ร้อนทิวาราตรีหนาวคลี่พลัน
ใบไม้สั่นรันทดหมดรื่นรมย์
ดั่งหัวใจไหวหวั่นต้องสั่นหนาว
เมื่อถึงคราวร้าวรานผ่านสุขสม
ทิ้งฉ่ำหวานซ่านหายกับสายลม
ใจตรอมตรมขมขื่นยืนเดียวดาย
หัวใจเอ๋ยเคยชื่นวันคืนสุข
กลับต้องจุกจมจ่อมยอมสลาย
ดั่งลมหนาวพราวจันทร์พรรณราย
คือลางร้ายรายรุกบุกพืชพันธุ์
เพียงน้ำใจไหนหนอพอราดรด
สักหนึ่งหยดหยาดลงตรงรากขวัญ
พอได้ตื่นฟื้นใจไปวันวัน
รอฟ้ากลั่นฝนหยดมารดพรม
เพลงขลุ่ยแว่วแผ่วหวานผ่านลมหนาว
บอกเรื่องราวร้าวใจในรักขม
กับทิวาราตรีที่ตรอมตรม
ทุกข์ระทมจมผ่านกาลเวลา
ฝากฝัน
๒๔ ตุลาคม ๒๕๕๑
21 ตุลาคม 2551 19:06 น.
ฝากฝัน
เมื่อฝนพรากจากลาถึงคราหนาว
ทุ่งนาข้าวพราวสีขจีเขียว
เริ่มแตกช่อก่อพวงเป็นรวงเรียว
รอเพลงเคียวเกี่ยวฟ่อนฟ้อนตังวาย
ยิ่งยามเช้าพราวพร่างน้ำค้างหยด
กลับแห้งหดเหือดพลันตะวันสาย
จนเย็นย่ำค่ำผ่อนให้ร้อนคลาย
สายหมอกพรายร่ายน้ำค้างกลับพร่างพรม
ดั่งชีวีมีสุขทุกค้ำเช้า
กลับหมองเศร้าเจ้าไกลใจขื่นขม
เพียงเดียวดายกายห่อท้อระทม
รอรักห่มพรมใจให้ฟื้นคืน
รวงข้าวไกวไหวสะพรั่งดั่งเรียกเจ้า
ทุ่งนาข้าวเฝ้าถามถึงทรามชื่น
แล้วไฉนใยนวลไม่หวนคืน
เสียงสะอื้นดังก้องท้องทุ่งนา
จะลุกยืนฝืนกายย้ายย่างยาก
เกินจะลากสังขารผ่านแล้วหนา
จะหุงต้มส้มสูกหาหยูกยา
ยากแล้วหนาลูกเอ๋ยอย่างเคยเป็น
เจ้าทิ้งนาลาบ้านไปนานนัก
พ่อเหนื่อยหนักยักอยากยังยากเข็น
ตะวันวายบ่ายคล้อยรอคอยเย็น
หวังจะเห็นเจ้ากลับก่อนหลับลา
ลมหนาวลิ่วพลิ้วเรียวดั่งเกลียวคลื่น
น้ำตารื่นรินไหลหัวใจล้า
ณ กระท่อมห้อมกายที่ปลายนา
รอเจ้ามาคว้าเคียวไปเกี่ยวรวง
ฝากฝัน
๒๑ ตุลาคม ๒๕๕๑
9 ตุลาคม 2551 07:59 น.
ฝากฝัน
กระยางขาวเจ้าบินจากถิ่นใต้
มารับใช้พญาแร้งแห่งเมืองเหนือ
เพียงปลาเน่าข้าวอุ่นเขาจุนเจือ
กลับเกลือกเกลื้อโสมมในหล่มโคลน
คอยซุกกายหมายคลอช่อดอกเอื้อง
จนฟูเฟื่องเรื่องร้ายใต้หัวโขน
นิ่งสงบสยบกายคล้ายอ่อนโยน
แอบกระโจนโหนทยานพล่านโลกีย์
เจ้าบินต้อยห้อยหามตามแร้งร้าย
เฝ้าตะกายป่ายปัดน่าบัดสี
เก็บของเน่าเฝ้ากินด้วยยินดี
เอาชีพพลีอีแร้งแฝงเอื้องงาม
อีแร้งย่างกระยางรีบซุกกลีบเอื้อง
ปักษาเคืองขุ่นใจไล่ไถ่ถาม
เขาขับไสไล่บี้อีแร้งทราม
สวาปามพืชพรรณยันปูปลา
ยามอีแร้งแสลงท้องร้องโหยหวน
ต้องเซซวนซ่อนกายตายดาบหน้า
เรียกกระยางมานั่งแล้วสั่งลา
ต้องช่วยข้าฯครานี้หนี้บุญคุณ
วิญญาณแร้งแฝงร่างกระยางขาว
ทุกเรื่องราวทำได้ใต้เอื้องหนุน
พกความเหี้ยมเกรียมโหดหมดการุณย์
สั่งสมุนไล่ล่าปักษาชน
กระยางขาวเจ้าย่างเส้นทางเลือด
เจ้าเชือนเชือดเลือดเย็นจนเห็นผล
ปีกสีขาวเจ้าแซมแต้มเลือดปน
ทั่วสกลก่นด่านกกาลี
จงซุกกายลีบลีบในกลีบเอื้อง
เฝ้าประเทืองปลาเน่าเจ้าแร้งผี
ลองบินตรงลงใต้บ้านเกิดซี
ธรณีทักษิณกินเลือดมึง
ฝากฝัน
๘ ตุลาคม ๒๕๕๑
6 ตุลาคม 2551 22:07 น.
ฝากฝัน
ณ กระท่อมห้อมหมอกในซอกผา
คืนนภาไร้ดาวคราวอับแสง
รันทดท้อรอวันฝันเปลี่ยนแปลง
มิอาจแย่งแบ่งใครให้จากกัน
แม้นสูญสิ้นดินฟ้าอย่าสิ้นรัก
ช่วยพิทักษ์รักษาสัญญามั่น
สองดวงใจไหลร่วมหลอมรวมพลัน
คือความฝันสัญญาต่อฟ้าดิน
รักของเราเงาฝันจันทร์ในน้ำ
กระเพื่อมซ้ำกล้ำกรายกลับหายสิ้น
เพียงเฝ้ายลบนฝั่งทั้งชีวิน
เกินจะดิ้นถวิลหมายจะได้ครอง
จะเก็บฝันวันวานอันหวานชื่น
เก็บห้วงคืนรื่นรมย์สมสนอง
ในอ้อมแขนแสนอุ่นหนุนประคอง
คืนหนาวล่องสองเราใต้เงาจันทร์
เคยหวั่นหวั่นวันหนึ่งมาถึงแน่
วันท้อแท้แพ้พ่ายคลายจากฝัน
เมื่อสายใยใจอื่นฟื้นสัมพันธ์
ดั่งโทษทัณฑ์วันนี้ที่ต้องเจอ
ยอมดื่มด่ำคำชายผู้พ่ายแพ้
แม้ใจแย่แก้ไขได้เสมอ
เพียงเขานั้นมั่นคงหลงรักเธอ
พี่นะเออสุขแล้วนะแก้วตา
ฝากฝัน
๖ ตุลาคม ๒๕๕๑
29 กันยายน 2551 07:35 น.
ฝากฝัน
แม้จันทร์วาวพราวพร่างอยู่กลางฟ้า
พวงผการาตรีคลี่กลิ่นหอม
มิอาจฝืนชื่นชมไปดมดอม
ด้วยใจตรอมตรมกายเพียงดายเดียว
ร้อนภายนอกในหนาวร้าวทั้งร่าง
สุดอ้างว้างห่างไกลใครแลเหลียว
ให้ระทมขมปร่าหน้าซีดเซียว
จำเจียดเยียวหยิบยามาฝืนทาน
ยามเจ็บไข้ไร้เจ้าเฝ้าเคียงใกล้
สุดหวนไห้โหยหาน่าสงสาร
จะรู้ไหมใจหนอทรมาน
ต้องซมซานผ่านคืนอย่างฝืนทน
ซุกร่างไว้ใต้ผวยช่วยคลายหนาว
จนเหงื่อพราวหยาดพร่างมิต่างฝน
ความป่วยหายคลายใจในบัดดล
จึงรอดพ้นหลับได้ใกล้อรุณ
อธิษฐานผ่านเดือนไปเตือนเจ้า
คนเหงาเศร้าเฝ้าแหนรอแขนหนุน
คิดถึงนักรักเอ๋ยเคยเจือจุน
ขาดไออุ่นกรุ่นไข้ไร้คนแล
บนเส้นทางร้างเปลี่ยวยากเหลียวหลัง
เกินจะยั้งชั่งใจไม่แยแส
ความมุ่งหวังตั้งใจไม่เปลี่ยนแปร
ขอเพียงแต่ใจนี้ยังมีเธอ
ฝากฝัน
๒๘ กันยายน ๒๕๕๑
หน้าส่วนตัว
2467
