15 ธันวาคม 2550 01:26 น.
ฝากฝัน
กริ๊งๆๆๆๆ.....กริ๊งๆๆๆ
.........................................
เอ้ย..ปีนี้เขามีเออลี่ไหม
ถึงอยู่ไปไม่รุ่งแล้วเพื่อนเอ๋ย
เขาหาช่องให้ครูเป็นเชลย
เพื่อเฉลยปัญหาศึกษาไทย
งานวิจัยเหล่านักวิชาการ
พบว่างานการศึกษาไม่ถึงไหน
พวกนักเรียนไม่รู้ไม่เข้าใจ
เป็นความผิดของใครต้องค้นดู
ให้หลักสูตรกระทรวงผิดก็ไม่ได้
ผู้เชี่ยวชาญมากมายต้องอดสู
เสียงวิจารณ์การศึกษาถอยลงคู
ต้องหาผู้ทำผิดมาบิดเบือน
กระนั้นเลยจับครูมาทดสอบ
ดูระบบภาษามาเป็นเงื่อน
อังกฤษเอยไทยเอยครูเลอะเลือน
นอนตายเกลื่อนสอบผ่านไม่กี่ราย
ว้าว..อยู่นั่นนั้นไงตัวต้นเหตุ
ทำอาเพศการศึกษาให้เสียหาย
ครูไม่เก่งการศึกษาถึงวอดวาย
ชาติเคราะห์ร้ายเด็กแย่แต่ครูซวย
ผู้เชี่ยวชาญการศึกษานั้นคงรอด
ครูต้องจอดคาที่เห็นทีม้วย
เป็นโอกาสอันดีที่อำนวย
ขอล้างซวยด้วยเออลี่ถ้ามีจริง
การศึกษาของไทยในวันนี้
นโยบายที่มีเหมือนผีสิง
กระบวนคิดกระบวนสอนเหมือนต้อนลิง
มันไม่นิ่งกลับกลอกและเปลี่ยนแปลง
ฟังเพื่อนรักหนักใจในปัญหา
จนปัญญาแนะนำถ้อยแถลง
ไม่มีภูมิการศึกษามาสำแดง
จึงได้แปลงสาราหาเพื่อนครู
มีครูบามากมายที่บ้านกลอน
ขอช่วยสอนแนะนำเราทั้งคู่
ก่อนฝากฝันจะเสียเพื่อนเป็นครู
ก็อยากรู้ปัญหาที่คาใจ
ฝากฝัน
14 ธ.ค.5
12 ธันวาคม 2550 01:06 น.
ฝากฝัน
ปลูกกระท่อมหลังกระท่อมอยู่ท้ายนา
ปลูกทำยาเบาหวานของเมียเฒ่า
สองตายายชีวิตยังยืดยาว
แต่เมื่อเช้าตำรวจตรวจจับกุม
ตาเปล่งเฒ่าเจ้าของเข้าห้องขัง
ยายเวียนนั่งปวดร้าวเพราะโรคสุม
สิ้นที่พึ่งเมื่อตาถูกควบคุม
โรคที่รุมใจที่ฝ่อก็ล้มตาย
เพราะกระท่อมหลังกระท่อมเพียงสองต้น
ทำให้คนสองคนล่มสลาย
เปล่งติดคุกยายเวียนชีพวางวาย
ด้วยกฎหมายอำนาจขาดวิญญาณ
ในขณะบางคนโกงกินชาติ
ควรประกาศกฎหมายใช้ประหาร
กลับสบายด้วยทาสบริวาร
คนกราบกรานแต่กฎหมายไร้น้ำยา
มองตาเปล่งนั่งปลงในกรงขัง
น้ำตาหลั่งเมียตายมิเห็นหน้า
มองทีวีเห็นคนโกงสุขอุรา
นั่งยิ้มร่าจิบไวน์สบายใจ
เมื่อกฏหมายดับเบิลสแตนดาร์ด
กฎหมายขาดคนกล้ามาแก้ไข
ตาเปล่งจนต้องซวยก็ซวยไป
พวกจัญไรกลับรอดพ้นคนจัดการ
หากกฎหมายไร้น้ำยาพึ่งพาได้
คนจะใช้เงินตราสอนลูกหลาน
จงโกงกินกอบโกยให้ชำนาญ
มีเงินตราบริวารก็ปลอดภัย
ฝากฝัน
๑๑ ธ.ค. ๕๐
11 ธันวาคม 2550 02:32 น.
ฝากฝัน
ฝากฝันมาบ้านกลอนด้วยอ่อนหัด
อยากมาขัดมาเกลาความเขลาบ้าง
เพื่อเรียนรู้ความคิดเป็นแนวทาง
เพื่อปรับถางความโง่ที่งมงาย
เข้าบ้านโน้นออกบ้านนี้อ่านกลอนเพราะ
เมื่อเหมาะเหมาะก็แต่งกลอนง่ายง่าย
เก็บเรื่องราวที่เห็นรอบรอบกาย
มาเขียนร่ายบทกลอนออกมาโชว์
เข้าหลายบ้านอ่านหลายกลอนก็สำนึก
ความรู้สึกบ้านกลอนกำลังโหว่
มีหลายคนหลายกลอนพาลพาโล
เขียนตอบโต้ขัดแย้งเหมือนแย่งชิง
รู้สึกว่าบ้านกลอนคล้ายร้อนเดือด
กลอนเฉือนเชือดบดขยี้เหมือนผีสิง
เกิดอาเพศใดหนาน่ากลัวจริง
เพื่อนชายหญิงช่วยเล่าฝากฝันที
ว่ากันว่าบ้านกลอนเป็นบ้านครู
บ้านน่าอยู่อาศัยสมศักดิ์ศรี
มีภูมิรู้ภูมิธรรมภูมิฐานดี
สมควรที่ฝากฝันได้ฝากกาย
มาบัดนี้ไม่แน่ดั่งใจมั่น
เพราะบ้านนั้นไม่อุ่นดั่งใจหมาย
สู้จากจรเดินทางอย่างเดียวดาย
หรือนั่งกลางเขาควายที่ขวิดกัน
11 ธันวาคม 2550 01:17 น.
ฝากฝัน
คนผู้เฒ่ากล่าวเตือนกับลูกหลาน
จะทำงานสิ่งไหนต้องเรียนรู้
ค่อยค่อยทำคิดค้นทดลองดู
ต้องเรียนรู้ค่อยทำแต่พอตัว
ให้เรียนรู้คุณค่าก่อนมูลค่า
ให้ค้นหาความหมายอย่าทำมั่ว
อย่าทำตามเขาว่าตามืดมัว
ดูให้ทั่วเรียนให้รู้ทำให้เป็น
หากดูสื่อค้นคว้าตำราอ่าน
ฟังเล่าขานผู้รู้ไปดูเห็น
เก็บข้อมูลมากมายหลายประเด็น
ก็เพียงเป็นรับรู้แค่นั้นเอง
หากนำสิ่งรับรู้มาย่อยคิด
มาต่อติดประสบการณ์ให้เหมาะเหม็ง
เหมือนเรียงร้อยเนื้อหาเป็นบทเพลง
คือความรู้นั่นเองที่เรามี
เอาความรู้ที่ได้ไปทดลอง
คอยสอดส่องเห็นผลเป็นสักขี
ผลที่ได้ล้มเหลวหรือออกดี
แต่สิ่งนี้คือเรียนรู้ที่คู่ควร
หากนำสิ่งเรียนรู้มาปรุงแต่ง
ให้แสดงผลบวกได้ครบถ้วน
ขยายผลได้ผลทุกกระบวน
ก็สมควรคุณค่าว่ารู้จริง
เมื่อถ่องแท้ในสิ่งที่อยากทำ
ก็จงนำเมตตามาอีกสิ่ง
จงเผื่อแผ่คนด้อยอย่าประวิง
ให้"รู้จริง"เป็นทรัพย์ของแผ่นดิน
ฝากฝัน
10 ธ.ค.5
4 ธันวาคม 2550 03:20 น.
ฝากฝัน
ราตรีนี้เหน็บหนาวเข้าทรวงอก
คิดไม่ตกชั่งใจความรู้สึก
เราต้องการสิ่งใดในใจลึก
ยิ่งตกดึกชีวันยิ่งสั้นลง
ปัญญาหายคล้ายดั่งถูกบังคับ
กิเลสกลับเปล่งปลั่งยังลุ่มหลง
ราคะพล่านดาลเดือดมิรู้ปลง
โลภะคงแก่กล้าน่าละอาย
วิญญาณล่องลอยเลื่อนเหมือนไร้ค่า
มิไขว่คว้าตัวตนค้นความหมาย
มีร่างอยู่ไม่ต่างร่างที่ตาย
เป็นร่างกายหายใจไปวันวัน
วูบลมหนาวหัวใจให้สะท้อน
หากกินนอนเสพสมอยู่แค่นั้น
แล้วจะเกิดเป็นคนทำไมกัน
อายุนั้นยืดยาวเพื่ออะไร
ปิดผนึกกิเลสกลางลมหนาว
หยุดกามคาวคว้าวิญญาณกลับมาใหม่
ค้นปัญญาสร้างคุณค่าให้หัวใจ
แม้ตายไปพรุ่งนี้ไม่เสียดาย
ราตรีนี้มิหนาวเหน็บจนเจ็บอก
เมื่อปลงตกชีวิตก็ง่ายง่าย
ปลุกวิญญาณปัญญาให้พร่างพราย
เพื่อรับใช้แผ่นดินก่อนสิ้นใจ
ฝากฝัน
3 ธ.ค.5
หน้าส่วนตัว
1199
