9 เมษายน 2551 22:36 น.
ฝากฝัน
คนโบราณกล่าวอ้างอย่างแน่นหนัก
จิ้งจกทักบอกลางให้สังหรณ์
เพื่อเตรียมตัวเตรียมใจยามจากจร
ยังบ่ห่อนหันตีจิ้งจกตาย
เป็นผู้เฒ่าเข้าวัยชราล่วง
ต้องเป็นห่วงวาจามีค่าหลาย
มีอำนาจวาสนาเป็นเจ้านาย
จะหยาบคายมุสา มิสมควร
เมื่อสูงวัยใจสูงปัญญาส่ง
ไม่ติดหลงท่าทีต้องถี่ถ้วน
จะพูดจาด่าทอต้องทบทวน
อย่ารีบด่วนปากไวจิตใจทราม
จิ้งจกทักโหรทายให้ครุ่นคิด
หยุดพินิจตรวจดูอย่ารู้ห้าม
อันไหนดีฟังได้ใคร่ครวญตาม
หากตรงข้ามชี้แจงให้แจ้งจริง
ใช้ปัญญาให้มากจะดีไหม
ให้สมวัยฐานะเหนือความหยิ่ง
ปิดปากบ้างนิดหน่อยค่อยประวิง
ใครท้วงติงโปรดฟังอย่าอหังการ์
คนเก่าเล่ากล่าวไว้เนิ่นนานแล้ว
สำเนียงแว่วนี่หนอส่อภาษา
ส่วนสกุลหนุนพงศ์คงกิริยา
การศึกษาดูได้จากเนื้องาน
เจ้าปลาหมอพอกระหายตายเพราะปาก
เจ้าคักคากขึ้นวอป้อคำหวาน
เจ้าหมาเห่าตองแห้งน่ารำคาญ
คือสันดานติดตัวไปจนตาย
ฝากฝัน
๙ เมษายน ๒๕๕๑
7 เมษายน 2551 02:28 น.
ฝากฝัน
เมื่อวัยวันผันผ่านล้วนแปรเปลี่ยน
ดั่งโรงเรียนบทบาทความคาดหวัง
การรับรู้เรื่องราวประเดประดัง
ที่โถมถั่งยากยื้อให้หยุดลง
กาลกลับกลายถ่ายเทเหความคิด
ความถูกผิดคลั่งไคล้ความไหลหลง
ต้องดิ้นรนค้นคว้ากว่าปลิดปลง
ความมั่นคงมิมีที่สิ่งใด
ยามเยาว์วัยใสสดหมดหม่นหมอง
ชอบเรียกร้องดีดดิ้นและอ่อนไหว
ทุกทุกอย่างตรงตรงและจริงใจ
เชื่อผู้ใหญ่ครอบครัวไร้ตัวตน
จนจำใจจากบ้านไปอ่านเขียน
เข้าโรงเรียนพื้นฐานประถมต้น
ความเปลี่ยนแปลงขัดข้องมาบัดดล
ครูคือคนกลัวเกรงแทนครอบครัว
เมื่อวัยวันเวียนว่ายเข้าแรกรุ่น
คงคุกรุ่นวุ่นวายให้เวียนหัว
เบื่อคุณครูบูชาเรื่องเร้าตัว
ชักเกลือกกลั้วกลเกมให้งอมแงม
มัธยมผมเผ้าเฝ้าตกแต่ง
คำศัพท์แสงค้นหามาเฉียบแหลม
ยึดเพื่อนพ้องน้องนุ่งมาช่วยแจม
อร่ามแหร่มแจ่มจ้ากล้าท้าทาย
มหาลัยไล่ล่าคิดคว้าสุข
ว่างเว้นยุคคุกคามหาความหมาย
เมื่อเสพสมจมปลักรักลอกลาย
กลับห่างหายครอบครัวหลงมัวเมา
วัยเงินงานสานสร้างยิ่งร้างเรื้อ
มิจุนเจือเผื่อแผ่พ่อแม่เหงา
ชอบท่องเที่ยวกินอยู่มิบันเบา
หลงใหลเงาตัวตนค้นมิเจอ
เมื่อมีเหย้ามีเรือนเหมือนมีทุกข์
คลับคล้ายคุกคุมขังจนพลั้งเผลอ
รักเคยมั่นไม่มีอีกแล้วเออ
ชะแง้เง้อคุกคอยปลดปล่อยตัว
กระทั่งเฒ่าหงำเหงือกดั่งเผือกเผา
ยังร้อนเร่ารุมรุมสุมในหัว
บ้างหลงลืมละเลยมิเกรงกลัว
ยังเมามัวยึดมั่นจนวันตาย
ฝากฝัน
7 เมษายน 2551
2 เมษายน 2551 03:47 น.
ฝากฝัน
พระ มิ่งขวัญขวัญเลิศแล้ว ปวงไทย
ราช กิจทรงคิดไกล เกินล้า
สม ประสงค์พระทรงชัย ถ่ายให้ ทรงแทน
ภพ ใดในโลกหล้า ฤาอาจ เทียบเทียม
สมเด็จ เหน็ดเหนื่อยล้วน เพื่อไทย
พระเทพ ธ.รวมใจ เพรียกพร้อง
รัตน เกื้อพลาดิศัย แดนด้าว
สุดา เลิศเกียรติเกริกก้อง โลกล้วน ยลยิน
สยาม สมัยทั่วไทยซ้อง สรรเสริญ
บรม โสมนัสพระเจริญ ชันษา
ราช การย์พระดำเนิน ล่วงแล้ว ขจรไกล
กุมารี ศรีเมืองฟ้า กรุงเทพฯ สยามวงศ์
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม ขอเดชะ ข้าพระพุทธเจ้า ฝากฝัน..ขออวยพร ให้พระองค์ทรงพระเจริญ
ฝากฝัน
2 เมษายน 2551
30 มีนาคม 2551 22:38 น.
ฝากฝัน
คืนเดือนพราวดาวพร่างกลางลำโขง
ในคุ้งโค้งเกล็ดแก้ววะแววไหว
เสียงพิณแคนแว่วหวานบันดาลใจ
เชื่อมสายใยพี่น้องสองฝั่งชล
สายลมลิ่วพลิ้วเอื่อยระเรื่อยไหล
งามแสงไฟโคมส่องต้องเวหน
เป็นทิวแถวแวววาวพราวด้านบน
สะท้อนชลเงางามหวามในทรวง
ยิ่งดึกดื่นดื่มด่ำลำนำโขง
ใจกลับโยงถึงรักที่ห่วงหวง
อยากฝากใจผ่านเดือนและดาวดวง
กว่าคืนล่วงห่วงหาด้วยอาวรณ์
ป่านฉะนี้น้องพี่เป็นไฉน
ห้วงหลับใหลในฝันบรรจถรณ์
ฝากเสียงแคนหวานแว่วแผ่วบทกลอน
กล่อมน้องนอนสนิทในนิทรา
สายน้ำโขงโยงใยไทยลาวไว้
ชีพเวียนว่ายมิหยุดยั้งฝั่งซ้ายขวา
ดั่งสองเราเอารักถักชีวา
ให้ชีพฝ่าคืนวันอันเหงาใจ
แว่วลมหวิวผิวผ่านสะท้านหนาว
เมื่อเดือนดาวลาฟ้าหาวันใหม่
จำจากโขงธาราด้วยอาลัย
ยามหัวใจฉ่ำรักจักกลับเยือน
ฝากฝัน
30 มีนาคม 2551
25 มีนาคม 2551 00:16 น.
ฝากฝัน
อาทิตย์แผดแดดเผาดั่งเตาหลอม
พระพายล้อมเมฆานภาคลั่ง
พระพิรุณฉุนเฉียวเกรี้ยวกราดดัง
สามพลังจู่โจมโหมทำลาย
ต้นไม้ราบเรือนเรียบเปรียบยักษ์ฟาด
ความพินาศย่อยยับดับสูญหาย
ร้องระงมก้มหน้าน้ำตาพราย
โลกร้อนแล้งแรงร้ายใช่เพราะใคร
อาทิตย์โหดพิรุณร้ายพระพายคลั่ง
โหมประดังธรณีที่ยิ่งใหญ่
เมื่อดินน้ำผสมกับลมไฟ
ความบรรลัยไหลลามทั้งโลกา
คราวป่าปรกรกชัฏช่วยปัดเป่า
ทั้งนำเอาธาตุเสริมเติมแหล่งหล้า
ช่วยปิดร้อนผ่อนพระพายหายโกรธา
ซับน้ำท่าจากพิรุณให้อุ่นดิน
ครั้นผีห่าซาตานร่านกำเริบ
อำนาจเติบหลุดตมสมถวิล
เข้าสิงร่างขวางใจทุกข์ชีวิน
ข่มขืนดินโค่นป่าเพื่อล่าเงิน
ยามป่าหมดปรากฏชัดวิบัติซ้ำ
โหมกระหน่ำฉ่ำโหดทุกโขดเขิน
ทั้งท่วมแล้งแห้งหนาวล้วนยาวเกิน
โลกเผชิญทุกข์ยากจากมือคน
ฤาจะหลงละเลงโลกให้โศกสุด
หรือจะหยุดแล้วฉุดโลกดูสักหน
หากเพียงมือทั้งสองของทุกคน
อุ้มโลกพ้นวิบัติได้ด้วยป่างาม
ฝากฝัน
24 มีนาคม 2551
หน้าส่วนตัว
2900
