5 เมษายน 2545 16:48 น.
ฝันหวาน
9 9 2 X X X X X
ขอต้อนรับเข้าสู่บริการรับฝากข้อความอัติโนมัติ ทั้งปี
โทรกี่ทีกี่ที..ก็เสียงคนนี้รับสาย
ปิดเครื่องทำไมหนอ...เอะหรือจะไม่สบาย
หรืออยูกับใครคนไหน..ที่ทำให้รับสายไม่ได้..หรือไงกัน
หรือไม่รู้จะฝากอะไรดี
เท่าที่ฝากไว้ก็เกือบจะไม่มีเหลือไว้แล้วที่ตัวฉัน
ทั้งหัวใจ..ความความรัก..ที่ฝากให้ช่วยดูแลกัน
แต่ดูเหมือน..เธอจะทำหน้าที่นั้นได้ไม่ดีพอ
ฝากข้อความอีกสักครั้ง..ครั้งสุดท้าย
ต่อจากนี้ไป..ให้เราจบกันได้ไหม..ถือว่าฉันขอ
เพราะวันนี้หมดแรงแล้วหมดทั้งแรงรักและแรงรอ
หมดใจ..เพราะมันท้อเกินกว่า...จะรักเธอ..
แค่นี้นะ......
5 เมษายน 2545 16:33 น.
ฝันหวาน
ให้เราจบลงตรงที่เดิมจะดีกว่า
ที่ที่มีแต่เพียงความเย็นชา..เมินเฉย
ที่ที่เรา..ไม่ได้เป็นเช่นวันนี้..คนคุ้นเคย
ให้มันกลับไปเป็นเหมือนเคย..คือไม่มีกัน
ให้มันจบตรงที่เก่าที่เคยอยู่
แล้วต่างคนต่างไม่รับรู้..ต่างทางเดินต่างเติมฝัน
ให้มันจบสิ้นตรงที่เก่า..และสิ้นสุดความผูกพัน
เหมือนกับวันนั้น..ที่ยังไม่พบกัน..ต่างคนต่างไป
อย่าจำสิว่าเคยมีเราในวันก่อน
คิดเสียว่าเพียงได้นอนหลับตาแล้วเกิดฝันไปไหนๆ
ให้เรื่องราวของเราเป็นแค่เพียงความฝัน...ที่ตื่นขึ้นทุกอย่างก็หายไป
จะได้ไม่มีใคร..ต้องเจ็บ..กับอีกแค่ฝันร้ายไม่กี่คืน
5 เมษายน 2545 14:52 น.
ฝันหวาน
เขาว่ากันว่าความรักทำให้คนตาบอด..เธอว่าจริงมั้ย
แต่สำหรับฉันความรักคือนั้นคือกำลังใจ
ทำให้ก้าวเดิน..ต่อไปด้วยพลังใจ...ที่ให้กัน
ฉันก็ไม่รู้หรอกว่าความรักคืออะไร
ความรักเป็นแบบไหน...หรือใครบ้างที่รักฉัน
รู้แค่วันนี้ใช้ชีวิตอยู่ไปวันวัน
อยู่กับความฝัน..อยู่กับความหวังที่มีเธอ
5 เมษายน 2545 14:38 น.
ฝันหวาน
เพราะไม่มีอะไรแน่นอนในชีวิต
วันนี้คิดอย่างนี้..พรุ่งนี้จะคิดแบบไหน
เพราะไม่มีอะไร..คงเดิม..ตลอดไป
ก็เหมือนกับหัวใจ..ที่ไม่อาจ..รู้ว่าวันไหนมันจะเปลี่ยนแปลง
เพราะไม่มีใครล่วงรู้อนาคต
ไม่แน่ว่าพรุ่งนี้น้ำอาจหมดพระอาทิตย์อาจหยุดการส่องแสง
วันนี้ฉันอาจยังรักเธอ..แต่ก็ไม่ขอยืนยันว่าจะไม่เปลี่ยนแปลง
ไม่อยากผูกมัด..เพราะกลัววันหนึ่งมันจะทำร้ายเธออย่างแรง
ถ้าฉันเปลี่ยนไป
หวังว่าคงเข้าใจในความหมาย
อย่างถามอะไรมากมาย..ตอนนี้ฉันยังคงไม่ไปไหน
วันนี้เวลานี้..ฉันมีแต่เธอ..และยังไม่คิดจะมีใคร
เพราะก็ไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นไง..คนที่จะเปลี่ยนไปอาจคือเธอ
และคนที่เจ็บอาจคือฉัน..ไม่แน่นอน
5 เมษายน 2545 14:24 น.
ฝันหวาน
ฉันก็แค่ส่วนหนึ่งของชีวิต
ที่เธอไม่ได้คิดจะจริงจัง..ให้เป็นคนยืนเคียงข้าง
เพียงคนหนึ่งที่เธอ..แค่..ต้องการในยามอ้างว้าง
ไม่มีสิทธิ์..และไม่มีทาง..จะก้าวเดินไปพร้อมกัน
รู้ดีว่าเป็นแค่ส่วนประกอบของชีวิต
รู้ดีว่าสิทธิ์ที่ได้นั้นมันแค่ไหน..สำหรับฉัน
รู้ดีว่าแม้จะเอาทั้งชีวิต..ไปผูกพัน
ก็คงไม่มีค่า..ความสำคัญ..มากไปกว่าแค่คนเดินผ่านมา...
แม้จะรู้ตัวเอง..รู้ดีทุกๆอย่าง
แต่กลับมองข้ามเพียงหวังว่าเรื่องระหว่างเรา..มันคงไม่หนักหนา
สักวันหนึ่งส่วนประกอบของชีวิตเล็กๆ จะต้องมีค่าขึ้นมา
และฉันจะไม่เป็นเพียงแค่คนเดินผ่านมาแล้วผ่านเลย
เพราะชีวิตอยู่ด้วยความหวัง
แม้จะดูไม่จีรัง..แต่ก็ยังคงหวัง..เพราะดีกว่าอยู่เฉยๆ
อยู่อย่างมีความหวังแม้ในความเป็นจริง..จะไม่มีทางเป็นไปได้เลย
แล้วสักวันคงหยุดหวัง..เมื่อหัวใจหมดแรงรักเธออย่างเคย
ฉันคงจะจากไป
หน้าส่วนตัว
595
