28 มิถุนายน 2552 17:59 น.
ฝนทอง
ท้องฟ้าที่เวิ้งว้าง
คือปลายทางแห่งความฝัน
ขอบฟ้าที่ไกลนั้น
ดาราจันทร์ ดาวล้อมเดือน
ท้องฟ้าที่กว้างไกล
ดาวสุกใส แต่ลางเลือน
ขอบฟ้าไกล แต่เหมือน
ดาราเดือนใกล้เหลือเกิน
ยืนมองดูท้องฟ้า
เมฆลอยมาเหมือนห่างเหิน
ปุยเมฆขาวดำเนิน
มองดูเพลินผ่านแสงจันทร์
เหม่อมองที่ท้องฟ้า
แสงจันทร์จ้านวลผ่องพรรณ
มืดมัวกะทันหัน
เมฆดำนั้นผ่านจันทรา
ทองฟ้าสูงและไกล
สร้างฝันใฝ่ให้ไขว่คว้า
ปลายทางแห่งนภา
คือจินตนาการไกล...
ฝนทอง
๒๘ มิถุนายน ๒๕๕๒
24 มิถุนายน 2552 22:25 น.
ฝนทอง
สรรค์สร้างพจน์รจนาภาษางาม
ทั้งรสความรสคำสัมผัสเด่น
ล้วนลีลาล้ำเลิศเปิดประเด็น
โดยการเน้นสัมผัสในให้ยลยิน
สรรค์สร้างคำลำนำเสนาะ
ความไพเราะในกลอนกานท์ไม่สูญสิ้น
ชนรุ่นหลังสืบสานงานศิลป์
ร่วมร่ายรินคำหวานผ่านบทกลอน
สรรค์สร้างนิทานเรื่องยาวแสนสนุก
เลิศล้ำยุควิสัยทัศน์ไกลกำจร
ผสมพันธุ์ต่างเผ่าพงศ์ไว้หลายตอน
เช่นม้านิลมังกรที่เกิดมา
ชื่อเรื่องว่า พระอภัยมณี
สร้างความเปรมปรีดิ์กันทั่วหน้า
ยูเนสโกให้รางวัลพรรณนา
ในปีสองห้าสามเก้า เราภูมิใจ
ขอบูชาความสามารถเชิงกวี
สดุดีพระคุณที่ยิ่งใหญ่
สร้างชื่อเสียงให้ประชาชาวไทย
สำนึกในพระคุณท่านสุนทร...
ฝนทอง
๒๔ มิถุนายน ๒๕๕๒
21 มิถุนายน 2552 18:26 น.
ฝนทอง
อาจเริ่มต้นไม่ดีที่เธอเห็น
ว่าฉันเป็นคนเจ้าชู้อยู่เสมอ
เที่ยวบอกรักทุกคนให้ละเมอ
พลอยพร่ำเพ้อกับคำหวานผ่านวจี
รู้จักกันไม่เท่าไหร่ก็บอกรัก
ย้ำแน่นหนักจากใจใฝ่เต็มที่
เอ่ยคำรักฝากใจกับหลายนารี
สิ่งเหล่านี้ที่เธอพบให้จบไป
จากวันนั้นถึงวันนี้ที่ผ่านมา
นึกเสียว่าเป็นความฝันจะได้ไหม
ซึ่งความจริงเป็นอยู่ตลอดไป
คือดวงใจของฉันนั้นรักเธอ
10 มิถุนายน 2552 21:50 น.
ฝนทอง
ชีวิตครูทนสู้ทำงานหนัก
เพื่อศิษย์รักก้าวไกลตามทางฝัน
ชีวิตครูต้องต่อสู้ฝ่าฟัน
ด้วยใจมุ่งมั่นสอนศิษย์ให้ได้ดี
ชีวิตครูให้ความรู้แก่ศิษย์
ท่านย่อมอุทิศเวลาทุกนาที
ชีวิตครูหลายปีก็เป็นเช่นนี้
โดยวิถีทางเดินคนธรรมดา
ครูเปรียบเหมือนพ่อแม่บังเกิดเกล้า
ที่คอยเฝ้าเลี้ยงดูและปรารถนา
เห็นลูกรักเติบใหญ่มีวิชา
เป็นเครื่องหาเลี้ยงชีพสำหรับตน
ชีวิตครูเหมือนย่ำอยู่กับที่
จะกี่ปีก็ยังสอนและฝึกฝน
ซึ่งทักษะแก่ศิษย์ทุกผู้คน
รุ่นหนึ่งพ้นรุ่นหนึ่งมาให้อบรม
ชีวิตครูดูเหมือนดั่งเรือจ้าง
พาข้ามฝั่งทางเขลาอย่างเหมาะสม
โดยขัดเกลาปัญญาและอารมณ์
ของผู้คนในสังคมอย่างเมตตา
ชีวิตครูทนสู้ทำงานหนัก
หวังศิษย์รักรู้ทางแก้ปัญหา
แห่งวิถีชีวี...หากเกิดขึ้นมา
เพียงปรารถนาเห็นศิษย์รุ่งเรือง...
ขอมอบแด่คุณครูทุก ๆ ท่าน
ที่มีเมตตา และรักษ์อาชีพครู
4 มิถุนายน 2552 21:24 น.
ฝนทอง
เมาเอ๋ยเมาเหล้า
ผู้คนเขารังเกียจซ้ำเดียดฉันท์
ว่าขี้เมา เมาหนักทุกคืนวัน
อย่าคบมันให้เปลืองตัวและเวลา
เมาเอ๋ยเมารัก
สุดจะหักห้ามใจในเสน่หา
บ้างสงสาร บ้างสมเพช บ้างเวทนา
บ้างสมน้ำหน้าว่ารักไม่เป็น
โฉมเอ๋ยโฉมเฉลา
เพราะรักเจ้ายิ่งนักจึงเคี่ยวเข็ญ
ให้นงรามรับรู้นะเนื้อเย็น
ไม่ว่างเว้นเมารักในตัวเธอ
นงเอ๋ยนงลักษณ์
พี่เมาหนักเมาที่ใจนี้เสมอ
เพราะเมารักรักนงรามจนพร่ำเพ้อ
เมาเหล้านะเธอเช้าสายก็หายไป
เมาเอ๋ยเมารัก
ยิ่งเมาหนัก รักนงรามห้ามไม่ไหว
เลิกเมาเหล้า แล้วนี่เรากลับเมาใจ
เมาเหล้าไม่เท่าไร...กลับไปเมารัก ฯ
หน้าส่วนตัว
2286
