29 มีนาคม 2551 15:07 น.

กวีนิพนธ์ของคนบ้า

ยิ้มเยาะเย้ยหยันศรัทธาธรรม  

ก้าวล้ำเห็นมากค่าหิน

บุผาไป่งามสู้เศษดิน

โบยบินตามเท้าพาไป

  ซดทรายไหลรินลงท้อง

จ้องมองดวงตะวันสั่นไหว

โอ้ว่า...ข้านี้คือใคร

ลอยไหลนอนเลื้อยริมธาร

  พูดคุยพงหญ้าป่าเขา

ร้องเล่าลำนำคำขาน

เกียดหน้าเทวารำคาญ

จักรวาลคือไฟในกะลา