30 พฤษภาคม 2550 10:46 น.
ผู้ไม่มีหัวใจ
เมื่อได้เห็นสาวสาวโนบรา
เนื้อแนบผ้าบางบางอ่อนนุ่ม
เพ่งมองไปไม่อายตาแม่คุณ
ทำให้ชุ่มชื่นใจได้เหมือนกัน
แต่มันไม่เพียงแค่ชื่นชุ่ม
กลับเร้ารุมขุดราคะมากองใหญ่
แล้วนี่เราจะดับได้อย่างไร
ต้องเข้าไปเจาะหาเหตุที่เกิดมา
ใช้เวลาหลายทุ่มเฝ้าครุ่นคิด
เหตุใดจิตเห็นแล้วต้องแป้วใหญ่
จิตใจโคลงเคลงแกว่งไกว
หรือจิตใจแพ้พ่ายต่อกาม
อะไรกันแค่นี้ทำเพ้อได้
ต้องกลับไปพิจารณาอสุภนั่น
เห็นเหี่ยวหย่อนดำยานอุบาทว์จัง
นี่กระมังความจริงที่ปิดตา
ตอนนี้เต่งพรุ่งนี้คล้อยยานคล้ำ
สวยลึกล้ำต่อต้องโรยคงไม่ไหว
วันนี้น่าชิดใกล้และห่วงใย
วันหน้าไซร้หาคนใกล้ไม่มีเลย
ความร้อนท้องซาบซ่านแสดงออก
ว่านอกคอกแหกกฏศีลข้อสาม
ทำไปแล้วแค่นี้หรือคือกลกาม
ที่ลามปามเป็นปัญหาแก่สังคม
ในแง่มุมการใช้ชีวิตหนึ่ง
ให้ถึงซึ่งแต่สนุกสุดสุดเหวี่ยง
เปรียบเทียบกับเวลาไม่พอเพียง
ไม่ฟังเสียงหากันไม่บันยัง
แต่ว่าไม่มีเวลาจะฉุดคิด
ว่าสิ่งผิดที่ทำไปกระไรหรือ
กระทบต่อใครบ้างให้นั่งฮือ
หรือไม่ถือเอาแต่กูก็เป็นพอ
ทุกขณะจิตเราไม่เคยนึกคิดได้
ว่าเหตุใดเราจึงต้องทำอย่างบ้า
แม้ว่าตัวจะฉลาดเลิศวิชา
แต่อนาถานักคนที่ปรนเปรอ
แต่งตัวโชว์อกเต่งขาวล้นปรี่
ดูเซ็กซี่แนบเนื้อพราวแพร่ว
เอวคอดตะโพกผายสายแนว
โอ้นางแก้วประดับประดาเต็มตัว
แต่ละชิ้นกว่าได้มาก็ลำบาก
บ้างก็มากกลโกงหามาได้
บ้างก็ผ่าให้ตูมให้ใหญ่ใหญ่
แล้วเป็นไงต่อมาก็ไม่น่ามอง
27 พฤษภาคม 2550 17:48 น.
ผู้ไม่มีหัวใจ
ไปลองวางจตุคามขายแล้ว
ดวงใจแป้วขายยากลำบากเหลือ
กว่าจะได้กำไรมาจุนเจือ
ไม่อยากเชื่อซื้อง่ายกว่าขายนัก...
นี่แค่เอากำไรเพียงหนึ่งร้อย
ต้องละห้อยหาคนซื้อยังไม่ได้
แล้วจะหวังราคาหมื่นได้อย่างไร
ทนไม่ได้ความชอกช้ำในครั้งนี้...
เตือนคนเช่าให้ระวังการจะเช่า
อย่ามัวเมาลุ่มหลงทุ่มไม่เหลือ
ขอให้เช่าแต่พอดีมีไว้เชื่อ
ไม่เหลือเฟือมากรุ่นมากดวงตรา...
ทุกๆวันหมั่นกระทำความดีเพิ่ม
แล้วหมั่นเติมศีลห้าครบให้สดใส
ตอนกลางคืนสวดมนต์ชำระใจ
ให้อภัยอโหสิทุกหมู่ชน...
ขอให้บุญกุศลที่ได้สร้าง
สู่องค์พ่อสรรพสัตว์ทุกสถาน
ขออโหสิกรรมที่ได้ราน
ไม่บนบานขอแต่เพียงได้หมดเวร...
25 พฤษภาคม 2550 19:00 น.
ผู้ไม่มีหัวใจ
นครศรีธรรมราชประกาศก้อง
ว่ามีของมงคลแก่เมืองหนา
จตุคามรามเทพเทวดา
ควรค่ามีเก็บไว้ไม่จน...
นั่งรถผ่านพัทลุงก็สมนึก
เข้าไปจองเขาอ้อรุ่นที่หนึ่ง
ได้สมใจสบายจิตคิดรำพึง
แสนจะทึ่งจะสมใจต้องตั้งใจ...
คอห้อยพระเขาอ้อคอยเตือนจิต
ไม่ให้คิดต่ำตกนรกใหญ่
ทำอะไรก็ทำมีน้ำใจ
ไม่ฝักใฝ่การชั่วมั่วอบาย...
คิดก็ดีทำก็ดีมีที่พึ่ง
แสนจะทึ่งสบายใจอย่างไรนี่
แม้ว่าสตางค์จะไม่ค่อยมี
แต่แฮปปี้ทุกวันและเวลา...
17 พฤษภาคม 2550 18:00 น.
ผู้ไม่มีหัวใจ
บนรถเมล์เล็กสองแถวไปบ้านฉัน
เราพบกันเพราะเสน่ห์มิหวาดไหว
มองเห็นสร้อยบนหน้าอกแกว่งไกวไกว
เธอก็ได้แย้มยิ้มใสใจโคลงโครม
พระที่เธอห้อยไว้คือเขาอ้อ
โอ้ละหนอช่างโชคดีหลายหลายหน
เราฟังเธอชักจะคล้อยตามคารม
อยากจะชมอย่างใกล้ชิดสนิทใจ
นึกไปแล้วนึกได้ว่าไม่เคยมี
ลองดูซีหามาไว้สักองค์หนึ่ง
เดินพันธ์ทิพย์สามรอบชอบองค์นึง
ฉะนั้นจึงได้มาห้อยสาสมใจ
ไม่กี่วันพลันได้สมอารมณ์คิด
สบายจิตชีวาจะหาไหน
ถูกเตอรี่สามตัวเพียงหนึ่งใบ
สบายใจสี่พันฝันดีดี
แบ่งให้เมียสองพันหน้านี้รื่น
ชีพช่างชื่นเหมือนบรรเลงเพลงสวรรค์
มีกูจะจนได้อย่างไรกัน
ส่วนตัวฉันเชื่อแล้วผ่องแผ้วใจ
13 พฤษภาคม 2550 19:29 น.
ผู้ไม่มีหัวใจ
อาบน้ำอาบท่าห้าครั้ง
แล้วไปนั่งรถเมล์เท่ห์ไหม
สู่หมอชิตเพื่อจะไปเชียงราย
พรัดพรายพรายพรัดเหมือนนักกลอน...
ต้องจากกรุงจากแล้วถิ่นฐาน
ต้องจากบ้านเรือนชานแสนสุขสม
ต้องจากหมดบทจรแสนตรอมตรม
สุดอารมณ์น้ำตากลิ้งละทิ้งไป...
หน้าส่วนตัว
1211
