10 กรกฎาคม 2549 07:02 น.
ผู้ไม่มีหัวใจ
ความรัก เป็นธรรมชาติ ที่ยิ่งใหญ่
ไม่มีใคร มีอำนาจพอ จะหลบหลีกได้
หากต้องตก เข้าไปใน วังวนแล้วไซร้
ได้แต่ปล่อยให้ เป็นไปตาม ยถากรรม
การอยากเห็นหน้ากันทุกวัน
การอยากเห็นบ้านของคนที่เรารัก
การอยากได้พูดได้คุยกับคนที่เรารัก
การอยากได้ไกล้ชิดกับคนที่เรารัก
หากได้สมใจวันไหน วันนั้น ก็เป็นสุข
ในห้วงแห่งความสุข ไม่ใข่หาได้ง่ายๆ
เมื่อใดก็ตามที่ทำอะไรแล้วเกิดเป็นสุขนั่นแหละโชดดีแล้ว
แต่ต้องเข้าใจความจริงอีกอย่างหนึ่งว่า
สิ่งที่ตรงกันข้ามกันสุข เช่นความทุกข์ก็เกิดแล้วเหมือนกัน
ดังนั้นผู้ที่มีความรักก็ต้องมีความสุขและทุกข์ปะปนกันไป
ผู้ที่ฉลาดก็จักหาแต่ทางที่มีความสุขมาก และความทุกข์น้อย
แต่ผู้ที่ตาบอดก็คงจะปล่อยให้มันไปตามดวง
แต่สำหรับความรักแล้ว สิ่งที่ให้ไปเพือความรัก
ย่อมไม่คิดเรื่องขาดทุนอยู่แล้ว
แต่มันอยู่ที่ความพอใจของคนให้มากกว่า
ความสุขจากการให้ ย่อมยิ่งใหญ่กว่าความสุขจากการรับ
และรักอาจเกิดได้หลายครั้ง
แต่รักแท้ๆเนี่ยนานนานถึงจะเกิดที
8 กรกฎาคม 2549 12:27 น.
ผู้ไม่มีหัวใจ
หยิบสบู่เหลวมาอาบน้ำ
ก็ดันกลายเป็นยาสระผม
หยิบยาสระผมก็ดันกลายเป็นสบู่เหลว
หยิบยาสีฟันก็กลายเป็นครีมล้างหน้ามิน่าไม่ซ่าแต่กลับมันปากดี
ขึ้นรถเมล์จะไปที่หนึ่ง พออีกสายหนึ่งมาก้เปลี่ยนใจไปอีกที่หนึ่ง
ตั้งใจจะไปซ้าย แต่ดันเลี้ยวขวา
หากมีทางแยกสองทาง แล้วมีคนหนึ่งบอกให้ไปทางขวา อีกคนหนึ่งบอกให้ไปทางซ้าย ต้องระวังแล้วครับ สูตรนี้ ผ่ากลางแน่
ตั้งใจจะเป็นคนดี แต่ก็ค่อยๆเบนออกไปชั่วเรื่อยๆ คล้ายตอนขับรถแล้วหลับใน
ตั้งใจจะเลิกสูบบุหรี่แต่แล้วก็ต้องไปขอเขา
ตั้งใจว่าตอนขับรถจะไม่ด่าแล้ว แต่ก็ทนไม่ได้ แม้จะซื้อหมากฝรั่งมาเคี้ยวแล้วก็ตาม
แต่พอเจอสาวถูกเสป็คเข้าแล้ว กระปี้กระเป่าขึ้นทันที
พอมีงานให้ทำก็เรา พอพิจารณาสิ่งที่จะได้ก็เขา
เฮ้อ เป็นอย่างงี้ทุกที
2 กรกฎาคม 2549 13:42 น.
ผู้ไม่มีหัวใจ
เป็นชื่อหนังสือหนึ่งที่ผมคิดว่าสมควรจะได้อ่าน
ในที่ที่นั่งเอนกายสบายๆและมีลมเย็นๆ
มีเสียงเพลงหวานๆเคล้าคลอไม่ดังเกินไปนัก
มีกระติกใส่โอเลี้ยง หรือ กระติกใส่ชาดำเย็น ไว้ดูดให้ชื่นใจอยู่ข้างๆ
มีสมุดบันทึกงานเล่มหนาๆ พร้อมดินสอหลากหลายสีอยู่พร้อม
และก็แปลงความรู้ที่ได้มาเป็น MY MAPPING
หรือจัดทำเป็น HOMEPAGE รวบรวมความรู้ไว้ในโลกแทนที่จะไว้ในสมุดจดบันทึก
หรือไม่ก็ท่องเที่ยวไปตามลำน้ำต่างๆ แช่เสพความเย็นตามธรรมชาติ และเสพความเย็นชื่นใจที่มนุษย์ได้สร้างขึ้น
บ่อยครั้งที่ผมมีความรู้สึกอยากดู แม่น้ำ และดูน้ำในแม่น้ำไหลไปตามแนวตลิ่ง
บางครั้งเราก็รับทราบได้ว่า สิ่งที่ยิ่งใหญ่ได้มอบของขวัญให้กับเราตลอดเวลา
ถ้าจะพูดว่า ท่านมองไม่เห็น ก็คงไม่จริงนัก หากพิจารณาแล้วจะรู้ว่า สิ่งที่ท่านบันดาลให้กลับกลายเป็นสิ่งที่เหมาะสมที่สุด
ทุกวันหากเราได้สดับฟังเสียงร้องที่ไพเราะของนกและสัตวืเล็ก เราก็จะทราบว่าโลกนี้น่าอภิรมณ์
ยามที่เราได้รับข้อมูลซึ่งเป็นทั้ง อักษร ข้อความ ภาพ เสียง รวมแล้วเรียกว่า เดต้า เราจะ PROCESS มันให้ออกมาเป็นอย่างไร อย่าลืมว่า ในจิตใต้สำนึกของเราย่อมจะมีความต้องการของเราจริงๆเป็นธงอยู่แล้ว ดังนั้น แม้ว่าเราจะพยายามเบี่ยงเบนให้ การดำเนินการ เป็นไปตามอารมณ์อย่างไรก็ตาม แต่สุดท้ายมันก็จะออกมาตามแนวธงในใจของเราอยู่นั่นเอง
คิดทุกครั้ง ก่อนที่จะทำอะไรก็ตาม มันก็จะได้ไม่ต้องเสียเวลาเปล่าๆไป
และก็คงไม่มีสิ่งใดเหมาะสำหรับสิ่งใดโดยเฉพาะ แต่ต้องใช้ปัญญาพิจารณาหน่อยว่าในเวลานั้นสิ่งใดควรจะเหมาะกับสิ่งใด
ผู้ใดทำแล้วมีความสุข เชื่อว่า น่าจะคิดถูกที่สุด
1 กรกฎาคม 2549 18:31 น.
ผู้ไม่มีหัวใจ
เฝ้าติดตาม ข่าวสาร ทางภาคใต้
วุ่นวายใหญ่ เพราะระเบิด เกิดหนักหนา
ทำให้คน ดีดี เสียชีวา
เศร้าอุรา โศรกศรด รันทดใจ
เห็นชุดพราง นอนนิ่ง ท้ายกระบะ
ชีพเขาละ จากกาย หายไปไหน
พ่อแม่ลูก เมียเขา จะเป็นไร
ต้องทุกข์ใจ ทุกข์ไกล ไปอีกนาน
ยามท่านทุกข์ ทหาร ต้องทุกข์ด้วย
ตอนมอดม้วย ใครจะเห็น เป็นไฉน
ว่าที่ตาย เขาตาย เพราะอะไร
แผ่นดินไทย อยู่ได้ ทุกวันนี้
เงินเดือนน้อย จากจรไกล ไปภาคใต้
เมียอาลัย ลูกทหาร ร้องโหยหา
เมื่อไหร่พ่อ ไปแล้ว จะกลับมา
โอ้ลูกยา ยาหยี ทำใจดีดี
เมื่อเสร็จงาน แล้วพ่อ จะรีบกลับ
มาซึมซับ น้ำตา ที่รินไหล
กอดประคอง เมียขวัญ ให้สมใจ
หอมและไซร้ ลูกน้อย ที่คอยนาน
อนิจจา ร่างพ่อมา อย่างแน่นิ่ง
ไม่ไหวติง ธงชาติคลุม คนรุมหาม
เสียงแตรนอน โหยหวล ชั่วครู่ยาม
เหลือแต่นาม คุณความดี ที่ตนทำ
25 มิถุนายน 2549 15:50 น.
ผู้ไม่มีหัวใจ
เมื่อเดินท่อง เที่ยวเล่น เย็นใจ
ละไมไป ตามท้อง ถิ่นทุ่ง
เก็บภาพ ประทับใจ กลับไปปรุง
หอมฟุ้ง ความฝัน บันดาลใจ
จัดแจง ตั้งแป้น ภาพจะวาด
ใช้สีฉาดฉูดเฉดเป็นการใหญ่
หาภาพเก่าเก่าของใครใคร
มาไว้เป็นต้นแบบแปลกตา
กะว่าจะวาดไอ้โน่นนี่
ก็พอดี เปลี่ยนใจ ไปมาได้
วันนี้เอา พรุ่งนี้เปลี่ยน ไม่ปลงใจ
แล้วเป็นไง ยังขาวอยู่ ดูยังดี
เป็นอย่างงี้ ตั้งแต่เกิด แล้วครับ
สุดจะรับ นับถือ อย่างไรได้
แต่อย่างไร จะไม่ยอม พลั้งพลาดไป
ก็ต้องได้ ภาพดี นี้แน่นอน
แต่ต้องคอยอะไรอีกหลายอย่าง
ไม่อวดอ้าง หลักเกณฑ์ ระบายสี
ก็เดินไป หาซื้อตาม ห้างดีดี
ก็มีราคาแสนแพงแพง
ก็ได้แต่ เปิดดู ที่เขาเขียน
ลอกจำเลียน ไว้ในหัว ไม่มั่วหมอง
อ่านไปแล้ว หลายเล่ม เห็นทำนอง
ไม่ต้องท่อง จำได้แล้ว สะแด่วดี
ลงทุนซื้อ ทุกอย่าง มาหมดแล้ว
ขาตั้ง สีน้ำมัน พู่กันใหญ่
พู่กันเล็ก ลีนสีด มีดตะไบ
เทียนไข แต่แล้วไง ขาดอารมณ์
หน้าส่วนตัว
1253
