26 สิงหาคม 2550 03:23 น.
ผู้เร้นกาย
ความเป็นครู อยู่ที่ธรรม ประจำจิต
มิใช่สิทธิ์ ที่เสกสร้าง ทางโภคผล
ใช่ศักดิ์ยศ ปรากฏ กำหนดตน
ความเป็นคน ความเป็นครู อยู่ที่ใจ
มาวันนี้ ครูมีกิ๊ก ระริกระรี้
นางอิตถี ไม่มีศีล สิ้นผ่องใส
มามั่วคาว กาวกาม ร่ำเมรัย
เกรงว่าไทย จะมอดสิ้น ถิ่นครูดี
อันชายชู้ ครูชั่ว ก็มั่วรัก
ไม่รู้จัก ศีลธรรม ตามวิถี
ลืมบทบาท ของครู ผู้ใฝ่ดี
ควรหรือนี่ สิ่งที่ทำ ทวนถามคุณ
อันว่ากฎ บางบท กำหนดใหม่
ไล่ครูไทย กิ๊กกลั้ว มั่วสถุล
ให้เป็นเยี่ยง เพื่อเอาอย่าง สร้างดรุณ
เพื่อค้ำจุน เบ้าหลอมบ่ม สังคมไทย
อันครูนั้น ดั่งเทียนน้อย คอยหรี่แสง
ท่ามกลางแรง พายุพัด สะบัดไหว
เป็นแสงทอง ส่องทาง เห็นกว้างไกล
ศิษย์จึงได้ เหินห่าง ทางโลกันต์
หน้าส่วนตัว
1624
