ลมมนุษย์

ผู้เร้นกาย

ลมมนุษย์  ผุดผ่าน แทรกซ่านเสียง
สอดสำเนียง เพียงพะนอ  ล้อล่องไหว
ล้วนร่ายเรียง เคียงคำ ร่ำโอษฐ์ไป 
แล้วเพียงคาย ผายพร่อง ล่องโรยริน

แย้มมนุษย์  บริสุทธิ์  ผู้ผุดผ่อง
หรือเพียงครอง  ร่างบาป  เหม็น(ให้)สาบสิ้น
อันสำเนียง เปล่งเสียง ใช่เพียงยิน
ให้รู้สิ้น ลิ้นลอก ปอกเปลือกใจ
(แต่งโดยผู้เร้นกาย thaipeom.com)
ผู้พิสุทธิ์ ดุจเดือน อันเคลื่อนคล้อย
ย่อมล่องลอย ถ้อยเลื่อน  ดังเหมือนหมาย
มโนนำ  ย้ำเตือน ดังเอื้อนคาย 
ตลอดปลาย สายเสียง เพียงเพลงพิณ

อันสัตว์ต่ำ  ส่ำทราม ใจหยามหยาบ
ย่อมรู้ทราบ  คราบความ ตามถ้อยสิ้น
ย่อมเหม็นบาป คาบคำ ต่ำอาจิณ
เยี่ยงคูตรดิน หมิ่นหมอง ดังครองคำ


*เพลงลาวม่านแก้ว 
(ขอขอบคุณเพื่อนผู้อยู่ ณ อีกฟากฟ้าหนึ่ง 
สำหรับบทเพลง และภาพประกอบ)