18 กุมภาพันธ์ 2547 23:02 น.
ผู้เฒ่า
ผมที่ขาว กร้านชรา ผิวหน้าย่น
ผ่านแดดฝน ร้อนหนาว ราวจะสิ้น
รุมปะทุกข์ เวทนา เป็นอาจินต์
ชีวิตดิ้น รนสร้าง ประทังกาย
หลังสู้ฟ้า หน้าสู้ดิน ทุกถิ่นที่
ยังร้าง.มี สุขจริง สิ่งที่หมาย
คิดสั่งเสริม เติมสร้าง ซังกะตาย
ฤาใกล้วายต์ มิอาจสบ พบสักครา
แบกถุงผ้า งกเงิ่น เดินมาพบ
เขตบรรจบ แดนกวี ศรีภาษา
แต่งอักษร ร่วมรส พจนา
นัครา เมืองกลอน ที่ผ่อนใจ
เพราะโง่งม งันเงียบ มิเปรียบผู้
ด้อยความรู้ เรียงล้ำ คำไสว
เขียนทุกอย่าง ตามจิต ที่คิดไป
เรื่องจากใจ คำชวน สำนวนกลอน
กลอนตลาด งมงาย อ่านง่ายนัก
แต่ก็รัก แบบอย่าง ทางอักษร
ไร้รูปร่าง สร้างพจน์ ทุกบทตอน
ก็ขอวอน อย่า.เย้า เรา...ชรา
หน้าส่วนตัว
1840
