21 กันยายน 2549 22:03 น.
ผู้หญิงไร้เงา
. หนอนดุ๊กดิ๊ก
ก เกิดมาหมายสุขก้าว ........ เจริญไกล
ข ขอฝากฟ้าอวยชัย ............ ช่วยแต้ม
ค คงผุดผ่องสดใส .............. สมปรารถน์
ง เงียบอยู่พอเพียงแย้ม ..... หยัดยิ้มชีวา
จ จนอุรารื่นไร้ .................... ทุกข์ครอง
ฉ ฉากชีพเชยเช่นปอง ........ ประหนึ่งเอื้อ
ช ชื่นรอดปลอดภัยผอง ........ ผาสุก
ซ ซึ่งว่าธรรมะเกื้อ .............. กล่าวนั้นคณามี
ญ หญิงยินดีรักษ์น้อม ......... ในนำ
ด ด้วยจิตใจใฝ่ธรรม .......... เทียบกล้า
ต แต่ทางสุขทุกข์ลำ- ........... เลียงออก
ถ ถึงอาจมีบ้างฟ้า ............... ใหม่ไหม้หมองหมาง
ท ทุกข์ซาสร่างพรั่งปลื้ม ....... เปรมปรีด์
ธ ธรรมะช่วยชีวี .................. ว่ายถ้วน
น เนาความเจ็บที่มี ............. เหมือนรักษ์
บ บริบททดลอบล้วน ........... เหล็กล้อมกรอบขัง
ป เปรียบดังคนพ้นแก่ง ....... กรรมไป
ผ ผ่านเรื่องเศร้าเหงาใจ ..... ขจัดกลุ้ม
ฝ ใฝ่ฝันชักโยงใย ............... ยื้อหลุด
พ พบสุขทุกสิ่งอุ้ม ................ เอ่ยอ้างหลักพา
ร รบรุกล่าที่ช้ำ ................... จำนน
ล ลืมเรื่องร้ายปรายปน ....... ปาดทิ้ง
ว เว้าวอนต่อใจจน ............. เจิดแจ่ม
ศ ศิลป์ศาสตร์อันใดพริ้ง ..... เพริศแพร้วอำไพ
ส สว่างใสสวยส่องเรื้อง ....... อร่ามตา
ห ให้หทัยสุขพา .................. รื่นเร้า
อ อิ่มในอกออกมา .............. มิขาด
ฮ ฮาตลอดปลอดเศร้า ......... ตลกเฝ้าเตลิดฝัน
ผู้หญิงไร้เงา
ก เกิดก่อพอสุขสันต์
ข ขอฟ้านั้นบรรดาผล
ค ความเศร้าเฝ้าจากตน
ง เงียบงันพ้นกมลที
จ จนใจไม่เศร้าหมอง
ฉ ฉันครอบครองปองสุขขี
ช เชยชื่นทุกคืนมี
ซ ซึ่งชีวีแสนปรีดา
ญ หญิงสาวรักษาธรรม
ด ด้วยน้อมนำสื่อภาษา
ต ตั้งต้นทุกหนมา
ถ ถึงเวลาพาสุขใจ
ท ทุกอย่างช่างสร้างสรรค์
ธ ธรรมะนั้นพาสดใส
น น้อมนำฉ่ำอำไพ
บ บทหนึ่งในชีวิตเรา
ป เปรียบดั่งคนพ้นเคราะห์
ผ ผ่านหมั่นเหมาะเรื่องโง่เขลา
ฝ ใฝ่เพียรเรียนรู้เอา
พ เพื่อลืมเศร้าเฝ้าสุขใจ
ร รุกรบความทุกข์ท้อ
ล ลืมละหนอเจอสุกใส
ว เว้าวอนเฝ้าสอนใน
ศ ศาสตร์ศิลป์ให้ใจสุขอิง
ส สวยงามความเลิศหรู
ห ให้พธูได้สุงสิง
อ อยู่ข้างบนทางจริง
ฮ ฮาอย่างยิ่งหญิงเฮฮา
20 กันยายน 2549 21:37 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ฮ ฮาตลอดปลอดเศร้าเฝ้าตลก
อ อยู่ในอกพกหมั่นมิหวั่นไหว
ห ให้ใจสุขทุกห้วงดวงหทัย
ส สว่างใสสวยงามอร่ามตา
ศ ศาสตร์หรือศิลป์อันใดที่ไหนหนอ
ว เว้าวอนต่อหัวใจให้หรรษา
ล ลืมเรื่องร้ายหมายช้ำเคยนำพา
ร รบรุกล่าความช้ำให้จำนน
พ พบแต่สุขทุกสิ่งเหมือนอิงหลัก
ฝ ใฝ่ฝันชักโยงใยให้หลุดพ้น
ผ ผ่านเรื่องเศร้าเหงาใจไกลวังวน
ป เปรียบดั่งคนพ้นกรรมที่นำพา
บ บริบททดสอบเหมือนกรอบเหล็ก
น เนาความเจ็บเก็กกักคล้ายรักษา
ธ ธรรมะช่วยอวยชัยให้ชีวา
ท ทุกข์สร่างซ่าพาให้ใจเปรมปรีดิ์
ถ ถึงวันหน้าฟ้าใหม่อาจไหม้หมอง
ต แต่ใจปองครองสุขทุกข์หลีกหนี
ด ด้วยหัวใจใฝ่ธรรมนำชีวี
ญ หญิงยินดีรักษาธรรมใจนำพา
ซ ซึ่งหวังไว้ธรรมะช่วยทุกข์ม้วยมอด
ช ชื่นตลอดปลอดภัยใจหรรษา
ฉ ฉากชีวิตคิดฝันบรรดามา
จ จนอุราแสนสุขไร้ทุกครอง
ง เงียบหรืองันวันนี้ไม่มีแล้ว
ค คงผ่องแผ้วด้วยใจใฝ่สนอง
ข ขอฟ้าดินอวยชัยให้สมปอง
ก เกิดเนืองนองความสุขสันต์กันทุกคน
19 กันยายน 2549 18:50 น.
ผู้หญิงไร้เงา
เบรคฟัด
อร่อยชะมัดกับอาหารมื้อใหญ่
ทั้งแฮมเบอร์เกอร์ทั้งสลัดอุ๊ยถูกใจ
แต่ทำไม๊ ทำไม คนม๊องมอง
เบรคฟัด
ทำไมคนจ้องขนัดหรือขัดข้อง
ภาษาอังกฤษฟุตฟิตฝรั่งดอง
ฉันก็อยากจะล๊องลองแล้วมองกันทำไม
เบรคฟัด
ฉันพูดอะไรผิดถนัดหรือไฉน
โต๊ะนู้นโต๊ะนี้ถึงยิ้มปรี่เหมือนถูกใจ
พูดแค่นี้ทำไม..หัวเราะกันใหญ่ไม่รู้เลย
เบรคฟัด
คนข้างข้างทนไม่ไหวจึงนัดกันเฉลย
พอได้รู้อุ๊ยตายอายจังเลย
เพราะฉันเอ่ยผิดถนัดเบรคฟาสท จ้า อิอิ
8 กันยายน 2549 19:21 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ฉันยังมีเธอ
ฉันรับรู้ได้เสมอยิ่งตอนฉันพบเจอกับปัญหา
แต่เชื่อไหมยามเธอท้อแท้อ่อนแอ..ทุกเวลา
ฉันไม่เคยสุขอุราและให้ความสำคัญเสมอมากับปัญหาที่เธอเผชิญ
ฉันยังมีเธอ
อาจเหมือนเป็นคำแก้เก้อยิ่งยามฉันห่างเหิน
แต่เธอรู้บ้างไหมสิ่งที่เป็นไปในยามที่ห่างไกล..ใช่หมางเมิน
และที่สำคัญเธอไม่ใช่ส่วนเกินและไม่เคยมองเมินเธอสักที
ฉันยังมีเธอ
แม้บางครั้งฉันจะปล่อยให้เธอรอเก้ออยู่ตรงนี้
แต่รู้บ้างไหมความรู้สึกข้างไหน..ยังใยดี
เพราะเธอคือเพื่อนซี้เพื่อนที่เป็นคนดี..เพื่อนที่คอยห่วงใย
ฉันยังมีเธอ
ขอยืนยันมั่นเสมอขอเธออย่าหวั่นไหว
ส่วนธุระที่ผ่านมาบอกเลยว่าการศึกษานั้นพาไป
และต่อแต่นี้สัญญาด้วยหัวใจฉันจะไม่ยอมห่างไกลไทยโพเอ็ม
7 กันยายน 2549 15:01 น.
ผู้หญิงไร้เงา
เธอยังมีฉัน...
จำไว้แล้วกัน...ยามที่เธอนั้นมีปัญญา
แม้ตอนนี้ฉันจะห่างไกลในสายตา
แต่ทุกวัน.ทุกเวลา..ที่เธออ่อนล้า..ไร้กำลัง
เธอยังมีฉัน
เป็นคำยืนยันที่คงมั่น..ในทุกครั้ง
แม้จะห่างอย่างไร..แต่ไม่เคยปล่อยเธอ.ทิ้งไว้ตามลำพัง
ยิ่งยามเธออ่อนล้า..ไร้พลังกับทุกครั้งที่เผชิญ
เธอยังมีฉัน
อยู่เคียงข้างกันแม้บางครั้ง...ฉันจะห่างเหิน
แต่ไม่เคยจะห่างไกลโดยเฉพาะใจ..ไม่เคยจะหมางเมิน
ทุกเส้นทางที่ยังก้าวเดินฉันไม่เคยมองเธอเป็นส่วนเกิน..สักที
เธอยังมีฉัน
ทุกคืนและวันฉันจะไม่ยอมผันหนี
แม้มีภัยร้ายมากล่ำกลายหมายราวี
ฉันก็พร้อมจะยอมพลีแลกชีวีนี้เพื่อเธอ