21 ตุลาคม 2547 15:15 น.
ผู้หญิงไร้เงา
กลัวแล้วจ้า เจ้าความรัก อย่าทักฉัน
เจ็บเหลือเกิน คราวผูกพัน ร้าวหวั่นเหลือ
จึงขอหนี ให้ไกล ไม่จุนเจือ
ไม่ขอเผื่อ ดวงใจ ให้ใครครอง
ด้วยร้าวหม่น จำนน ทนเจ็บช้ำ
แถมระกำ ดวงจิต พิษกัดหนอง
จึงขอหนี ให้ไกล ไม่ใฝ่ครอง
ไม่ต้องการ เป็นสอง เป็นรองใคร
เลยขอบอก เจ้าความรัก อย่าทักฉัน
จากให้ไกล ไปจากกัน อย่าหวั่นไหว
ด้วยไม่อยาก เจอะเจอ หรือเผลอใจ
ให้ร้าวไหว ในหทัย ไปแสนนาน
จึงขอร้อง เจ้าความรัก จงห่างหาย
ไม่ต้องมา เคียงกาย ให้ความหวาน
เพราะฉันกลัว หัวใจ ได้น้ำตาล
เพียงไม่นาน แล้วต้องเศร้า เคล้าน้ำตา
21 ตุลาคม 2547 01:20 น.
ผู้หญิงไร้เงา
เคยขื่นขม ตรมจิต ด้วยพิษรัก
คราอกหัก รักรวด ปวดสมอง
ด้วยความช้ำ กล่ำกลาย ให้ได้ครอง
น้ำตานอง เต็มหน้า ทุกคราเลย
แต่ยังดี ที่ยังมี คนใกล้ชิด
เป็นดั่งมิตร คอยดูแล ไม่ทำเฉย
แม้ไม่มี ผ้าเช็ดหน้า ผืนใดเลย
แต่เพียงเอ่ย คำห่วงใย ให้เจือจุน
ก็รู้สึก อยู่ดี เหมือนมีสุข
เมื่อมีเพื่อน มาปลอบปลุก รักเกื้อหนุน
ซึ่งคงจะ เหมือนตอนนี้ ที่ตัวคุณ
นั้นขาดความ เจือจุน รักคุ้นเคย
เลยมาเป็น คนใกล้ ให้ใจชิด
เหมือนดั่งมิตร ที่เคยทำ พร่ำเพียงเอ่ย
อยากบอกว่า ห่วงใย ใจคุ้นเคย
กับคุณนั้น จึงได้เอ่ย เฉลยมา
เอาเป็นว่า ผ้าเช็ดหน้า ผืนไม่ใหญ่
จะส่งให้ เอาไหม ให้รักษา
คอยดูแล เกื้อหนุน อุ่นอุรา
ไปจนกว่า ชีวา คุณสุขใจ
19 ตุลาคม 2547 23:48 น.
ผู้หญิงไร้เงา
เมกกะ
ดอกกุหลาบทาบกิ่งจำปาเจ้า
มะลิขาวดูสะอาดแลปราศสี
เข็มชมพูชูช่อใกล้วารี
ดอกจำปีหอมชื่นระรื่นใจ
กรรณิการ์เป็นพุ่มชะอุ่มสรวง
ดอกบัวหลวงชูช่ออยู่ดูไสว
แมงภู่ผึ้งบินตอมหอมขจรไกล
ชุบชีวิตที่สดใสใจเบิกบาน
พวงพะยอมหอมหวนอบอวลจิต
ทศทิศหอมหวนสุขทุกสถาน
อีกบานชื่นระย้าย้อยห้อยพุดตาน
เฟื่องฟ้าบานอิ่มฟ้ายิ่งน่าชม
ดอกชงโคชวนชมสมสู่
ทานตะวันมาเป็นคู่ดูสุขสม
หอมกรุ่นกลิ่นดอกแก้วเจ้าเคล้าสายลม
ให้ดอมดมกลิ่นบุบผาทั่วธาณี
ผู้หญิงไร้เงา
ดาวเรือง เรืองรอง งามผ่องผุด
สวยสุด จำปี พี่ห่วงหา
ซ่อนกลิ่น มิซ่อนรัก ชักนำพา
ดอกดาหลา คู่มา กับดวงใจ
แถมพุดซ่อน ซ้อนกลีบ จีบให้เห็น
มะลิซ้อน มิซ่อนเร้น เห็นฝันใฝ่
กุหลาบขาว พราวพร่าง ถึงข้างใจ
ดอกไสว ชูช่อ ล้อสายตา
พวงพะยอม น้อมนำ คำว่ารัก
ดอกโสนน้อย ร้อยถัก รักห่วงหา
ดอกเทียน เวียนวน ปนอุรา
กล้วยไม้ป่า หอมจรุง ฟุ้งขจร
19 ตุลาคม 2547 22:43 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ด้วยอยู่เดียว เปลี่ยวเหงา เศร้าหนักหนา
แถมเวลา ที่ผ่านมา ยังห่างหาย
ไม่ค่อยได้ ไปไหน ให้ใจกาย
สุขสบาย เหมือนใครเขา เฝ้าแต่งาน
แถมอาทิตย์ และเสาร์ ยังเฝ้าอยู่
กับการเรียน ที่เรียนรู้ เร่งสืบสาน
เพื่อให้ตน ได้เก่งกล้า ท้าภัยพาล
ในทุกวัน ไม่เว้นผ่าน กาลที่มี
แต่โชคดี อาทิตย์นี้ มีวันหยุด
จึงทำให้ ฉันเร่งรุด ในชุดนี้
จะไปเที่ยว เขาค้อ ต่อชีวี
ให้ฉันนี้ ได้สุข มิทุกข์ทน
แต่จะไป คนเดี่ยว ก็กระไร
จึงขอพี่ เป็นไกด์ ให้สักหน
ช่วยพาเที่ยว สักนิด คิดปะปน
ด้วยฉันสน ธรรมชาติ อันมากมี
นะจ๊ะพี่ กอกก ช่วยน้องหน่อย
ด้วยเวลา น้องมีน้อย อย่าหลีกหนี
มาม๊ะมา พาเที่ยวกัน อย่างฝันมี
แถมพ่วงด้วย น้องคนดี ชมอักษร
*-*วันที่ 23 ตุลาคม 2547 (มีโปรแกรมเที่ยวที่เขาค้อ จังหวัดเพชรบูรณ์ อิอิ) ซึ่งก็ยังไม่แน่ใจโปรแกรมต่อไปจะไปที่ใด แต่ที่แน่ ๆ เขาค้อจะเป็นที่แรกที่เราทั้งสามไปเยือน ในวันที่ 23 ตุลาคม ส่วน 24 25 ตุลาคม 2547 ยังบอกไม่ได้ค่ะ อิอิ เอาเป็นว่าใครว่างก็ไปเที่ยวด้วยกันนะค่ะ อิอิ*-*
14 ตุลาคม 2547 22:37 น.
ผู้หญิงไร้เงา
เห็นเขายก ธงให้ ดีใจแท้
ว่าชนะ แล้วแน่ แม่คุณเอ๋ย
แต่พอเห็น ธงแดง แจ้งมาเลย
คงต้องเอ่ย ว่าแพ้ แน่แล้วเรา
เพราะเขาเฝ้า ห่วงใย ให้ห่วงหา
ในทุกวัน ทุกเวลา ไม่ให้เหงา
จึงทำให้ เริ่มพันผูก ปลูกรักเรา
เหมือนมีเขา เป็นดั่งเงา เฝ้าผูกพัน
ทั้งที่ใจ สร้างกำแพง แกร่งดั่งหิน
แต่ยังถูก เธอลบสิ้น ความเป็นฉัน
ทั้งที่เคย คิดไว้ ไม่ผูกพัน
จะไม่รัก ใครทั้งนั้น ไม่ผันแปร
แต่วันนี้ ความคิด ที่ติดลบ
กับต้องจบ เมื่อเธอ คอยแยแส
มอบความรัก ภักดีมั่น หมั่นเทคแคร์
คอยดูแล ห่วงใย ให้แก่กัน
จึงขอยก ธงขาว เหมือนราวฟ้า
ให้เธอไว้ ตรงหน้า ไม่เหหัน
แถมด้วยใจ หนึ่งดวง พ่วงผูกพัน
ให้กับท่าน คนดี ที่ยกธง อิอิ
หน้าส่วนตัว
1490
Calendar
Lovers
6 คน เลิฟผู้หญิงไร้เงา
