29 สิงหาคม 2546 22:24 น.
ผู้หญิงไร้เงา
อย่าเสียใจได้ไหมคนดี
อย่าร้องไห้อย่างนี้จะได้ไหม
ด้วยเพราะฉันเป็นห่วงเป็นใย
ไม่อยากให้เธอเศร้าเสียใจอีกเลย
ทำไมเธอไม่ลืมเขา
ลืมความรู้สึกเก่า ๆ ความห่วงหา
ทำไมเธอต้องมาเสียใจเสียเวลา
กับคนไม่มีค่าและความจริงใจ
จมอยู่กับความหลังที่เจ็บปวด
กับความร้าวรวดให้ปวดสมอง
ทำไมไม่ลืมเขาไปเพื่อดึงใครเข้ามาประคอง
ทำไมจะต้องอยู่กับความหม่นหมองลำพัง
ทั้ง ๆ ที่จริง ๆ เธอยังมีฉัน
มีคนที่ต้องการจะห่วงหาและผูกพันอยู่ตรงนี้
ทำไมเธอไม่เคยจะเห็นความปรารถนาดี
ที่ฉันมีให้เธอทุกนาทีบ้างเล่าเธอ
28 สิงหาคม 2546 21:41 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ท้องฟ้าสีครามสดใส
เปรียบเหมือนหัวใจของฉัน
ที่กำลังจะผลิแย้มบานแข่งกับแสงตะวัน
ด้วยต้นรักที่เธอนั้นมอบให้มา
ฉะนั้นฉันขอดูแลต้นรักที่เธอมอบให้
ด้วยความรักและความเอาใจใส่จากตัวฉัน
จะดูแลรดน้ำพรวนดินในทุกวัน
ให้ต้นรักอยู่ร่วมเธอและฉันทุกวันเวลา
โดยจะประคับประคองและเอาใจใส่
ใช้ความห่วงใยและความห่วงหา
คอยดูแลต้นรักเราสองทุกวันเวลา
ไม่ให้มีปัญหาหรือว่าเหี่ยวเฉาไป
พร้อมจะไม่ปลูกรักซ้อนเพื่อซ้อนรัก
ให้เธอนั้นต้องอกหักรักรวดร้าว
ฉันยินดีจะดูแลแค่รักนี้ให้ยืนยาว
เพื่อให้รักสองเราคงอยู่คู่นิจรันดร์
27 สิงหาคม 2546 21:34 น.
ผู้หญิงไร้เงา
อย่าห่วงฉันเลยคนดี
อย่าห่วงใยฉันอย่างนี้จะได้ไหม
ฉันรู้ว่าเธอเป็นห่วงเป็นใย
แต่ขอร้องหละได้ไหมเลิกห่วงใยฉันสักที
เธอเองก็รู้เธอเองก็เข้าใจ
ว่าถึงเธอจะห่วงใยฉันสักแค่ไหนเธอก็เป็นได้แค่นี้
เป็นได้แค่คนรู้จักเป็นได้แค่เพื่อนที่แสนดี
เป็นได้แค่นี้ในชีวิตกัน
ฉะนั้นฉันขอร้องเธอหละนะ
เลิกห่วงใยเลิกเป็นภาระกับตัวฉัน
เลิกทุกอย่างสำหรับสิ่งดี ๆ ที่เคยมีให้กัน
เลิกไปเลยไม่ต้องทำมันอีกต่อไป
เพราะมันไม่มีประโยชน์อะไร
ถึงเธอทำไปเธอก็ช้ำใจอยู่อย่างนี้
ส่วนตัวฉันฉันเองก็รู้ตัวเองดี
ว่าฉันไม่อาจรักใครในชีวิตนี้ได้อีกเลย
ฉะนั้นฉันขอบอกเธอเป็นครั้งสุดท้าย
ว่าเธอจะเป็นได้แค่เพื่อนตายในชีวิตนี้
ถ้าเธอยังคิดจะผูกพันหรือต้องการจะมีฉันในชีวี
คงไม่ได้หรอกคนดีเพราะฉันนี้รักเขาหมดหัวใจ
23 สิงหาคม 2546 22:12 น.
ผู้หญิงไร้เงา
เพราะความรักที่ได้รับประคับประคอง
จึงทำให้ไม่หม่นหมองระหองระแหง
จึงสดใสทุกวันไปได้เรี่ยวได้แรง
เหมือนฟ้าแจ้งกระจ่างสว่างไสว
ขอให้เป็นอย่างนี้ทุกวี่ทุกวัน
ขอให้รักเราผูกพันทุกวันทุกวี่
ขอให้รักเราสดใสทุกทิวาทุกราตรี
ขอให้รักเราเป็นอย่างนี้ทุกวี่ทุกวัน
อย่าได้มีความคิดระอิดระรา
อย่าได้มีความอ่อนล้าละล้าละลัง
อย่าได้มีสิ่งใดมาทำให้ขมีขมัน
มาทำให้ต้องสิ้นหวังประดังประดา
ขอให้มีแต่ความรักที่พิถีพิถัน
ขอให้มีแต่ความผูกพันดั่งฝันดั่งใฝ่
ขอให้มีแต่ความรักที่ไม่พิรี้พิไร
ขอให้มีแต่ความสดใสละไมละมุ่น
22 สิงหาคม 2546 22:01 น.
ผู้หญิงไร้เงา
รู้นะว่าเธอกำลังท้อ
ด้วยคนที่เฝ้ารอไม่กลับมาหา
รู้นะว่าเธอกำลังเสียน้ำตา
กับคนที่ไม่เคยเห็นค่าและความสำคัญ
รู้นะว่าเธอยังรักเขา
ยังห่วงหาเขาเหมือนเก่าใช่ไหมนั่น
รู้นะว่าเธอยังต้องการจะผูกพัน
กับเขาคนนั้นที่ผกผันจากเธอไป
รู้นะว่าช่วยอะไรเธอไม่ได้
นอกจากการให้กำลังใจได้เท่านี้
รู้นะว่าไม่สามารถเปลี่ยนใจเธอคนดี
ให้หมดความผูกพันกับเขานี้ได้เลย
รู้นะว่าเธอเป็นห่วงฉัน
ไม่ต้องการให้มาผูกพันกับเรื่องนี้
แต่ทำอย่างไรได้แหละในเมื่อในชีวี
เธอยังไม่สามารถตัดใจจากเขานี้ได้เลย
ฉะนั้นฉันเองก็เหมือนเธอ
มีความห่วงหาเสมอที่มอบให้
และต้องการจะเป็นคนให้กำลังใจ
ถึงแม้ไม่อาจเป็นคนชิดใกล้ในใจเธอ
Calendar
Lovers
6 คน เลิฟผู้หญิงไร้เงา
หน้าส่วนตัว
1648
