31 พฤษภาคม 2546 18:32 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ไม่รักกันแล้วใช่ไหม
ถึงหายเงียบไปอย่างนี้
ถ้าจะไปก็น่าจะบอกกันดี ๆ
ไม่ต้องทำเป็นหลบหลี้หนีหน้ากัน
แต่ถ้ายังรักกันอยู่
ก็ขอให้เธอรู้ความในใจฉัน
ว่ายังคงรักและผูกพัน
ไม่เคยเห็นใครสำคัญนอกจากเธอ
30 พฤษภาคม 2546 15:04 น.
ผู้หญิงไร้เงา
จะขออยู่ตรงจุดนี้เงียบ ๆ ลำพัง
กับความหลังที่ยังฝังใจ
ไม่ต้องการจะมีใครใหม่
ให้เขาหายไปจากความทรงจำ
ฉะนั้นเมื่อเธอก้าวเข้ามา
ฉันจึงขอร้องว่าให้เธอจากไป
จริง ๆ ไม่อยากทำลายซึ่งน้ำใจ
แต่เพราะรู้ว่าไม่อาจมีใจให้กับเธอ
ซึ่งเธอเองอาจเคยรับรู้
ว่าเขามีใครอยู่เคียงชิดใกล้
เธอถึงหวังว่าสักวันฉันอาจจะเปลี่ยนใจ
แต่จริง ๆ ไม่มีใครเปลี่ยนใจฉันได้เลย
เพราะถึงแม้เขาจะเป็นของคนอื่น
หัวใจฉันไม่อาจฝืนให้ลืมเขาได้
ฉะนั้นฉันขออยู่คู่ความทรงจำที่มีเขาเรื่อยไป
ตราบเท่าที่ลมหายใจฉันจะมี
29 พฤษภาคม 2546 11:53 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ความอ้างว้างเข้ามาเยี่ยมเยียน
มีความเป็นเพื่อนคือความเหงา
ถ้าจะถามหาวันเวลาของสองเรา
คงจะมีแต่ความหลังครั้งเก่าเท่านั้นเอง
ไม่อยากให้เป็นอย่างนี้เลยนะ
เมื่อไรเธอจะกลับมาหาฉันเหมือนวันเก่า
รู้ไหมคนไกลยังรอคอยความเป็นเรา
เหมือนก่อนเก่าอยู่นะคนดี
28 พฤษภาคม 2546 13:42 น.
ผู้หญิงไร้เงา
จะขออยู่ตรงจุดนี้
ตรงจุดที่เธอให้อยู่
จะขอเป็นคนคอยเฝ้าดู
และรับรู้เรื่องราวของเธอ
จะขออยู่ตรงจุดนี้
แม้ว่ามันจะไม่มีค่าเท่าไร
แต่เป็นเพราะไม่อยากจะห่างไกล
เลยขออยู่ตรงจุดนี้ไงจุดที่อยู่ใกล้ตัวเธอ
27 พฤษภาคม 2546 13:47 น.
ผู้หญิงไร้เงา
บอกใคร ๆ เสมอมา
ว่าเธอคือคนคั่นเวลาเท่านั้น
ไม่เคยคิดจะจริงจัง
หรือรู้สึกผูกพันสักที
จนมาวันหนึ่งฉันถึงได้รู้
ว่าใจมีเธออยู่ข้างในนี้
ให้เธอไว้มากมายเหลือดี
จนไม่เหลือหัวใจนี้ให้กับใคร
แต่เธอกลับมาลาจากกัน
ปล่อยความผูกกันทิ้งไว้ข้างหลังเสียเฉย ๆ
แล้วอย่างนี้วันเวลาที่ล่วงเลย
ใครผิดเหล่าเธอเอ่ยช่วยเฉลยบอกฉันที