22 พฤษภาคม 2546 11:13 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ทำไมต้องให้ฉันพบเธอ
ทำไมต้องให้เธอพบเขา
ทำไมต้องให้มีคำว่าเรา
และเธอกับเขาเกิดขึ้นมา
อยากจะถามอีกครั้งว่าทำไม
ถึงใคร ๆ จะต้องห่วงหา
ยอมทุกอย่างเพื่อช่วงชิงมันมา
เพียงความรักบ้า ๆ เท่านั้นเอง
21 พฤษภาคม 2546 14:07 น.
ผู้หญิงไร้เงา
พรุ่งนี้ก็เช้าแล้วนะ
อย่าคิดมากไปเลยแหละคนดีของฉัน
พรุ่งนี้ก็เช้าแล้วเหมือนทุกวัน
อย่าเก็บปัญหาสารพันมาคิดในใจนั้นมากมาย
เพราะจริง ๆ ทุกปัญหามีทางแก้ไข
ถ้ายังไงรอให้กาลเวลาช่วยประสาน
เดี๋ยวปัญหาก็คงจะทุเราเบาบาง
แล้วพ้นผ่านเหมือนทุกวันนะคนดี
20 พฤษภาคม 2546 16:35 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ระยะทางห่างไกลใช่ใจห่าง
แต่อุปสรรคที่กั้นกลางคือความหวั่นไหว
เมื่อความมั่นคงผันแปรเปลี่ยนไป
ระยะทางคือตัวประสานความหวั่นไหวในใจกัน
ฉะนั้นถ้าเธอจะจากฉันไปไกล
ขอได้ไหมอย่าหวั่นไหวใจคงมั่น
ระยะทางจะได้ไม่พากเราจากกัน
เพราะเธอและฉันต่างมั่นคงต่อกันด้วยหัวใจ
19 พฤษภาคม 2546 17:45 น.
ผู้หญิงไร้เงา
รู้มาว่าตอนนี้เธออกหัก
กำลังไร้คนรักที่จะมาสมานแผล
ฉันเองอยากจะเสนอตัวช่วยดูแล
ยามที่เธอท้อแท้หมดกำลังใจ
อยากจะช่วยเป็นพยาบาลเฝ้าไข้
คอยพยาบาลดูแลหัวใจเธอตรงนี้
อุปสรรคอะไรจะไม่เกี่ยงงอนเลยคนดี
เพียงแต่ขอให้ฉันดูแลเธอนี้ตลอดไป
19 พฤษภาคม 2546 11:18 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ฉันไม่น่าจะเผลอเลอห่วงเธอเลย
เพราะยังไงเธอก็ไม่เคยเป็นห่วงฉัน
ไม่มีความรู้สึกห่วงหาอาทรผูกพัน
แต่ทำไมตัวฉันจึงเผลอห่วงเธอนั้นไม่รู้เลย
ไม่ว่าเธอจะทำอะไร
อยากจะไปดูแลอยู่ใกล้ ๆ อย่างใจเผลอ
หรือว่าใจของฉันจะเผลอเลอ
หลงรักเธอเข้าแล้วคนดี