30 กรกฎาคม 2546 10:35 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ลาก่อนคนที่คิดว่าเหมือนและใช่
เพราะตอนนี้แน่ใจแล้วว่าคุณไม่ใช่ไม่เหมือน
จริง ๆ อยากบอกว่าชื่นชอบคุณมาเป็นแรมเดือน
แต่ในเมื่อคุณไม่ใช่และไม่เหมือนจึงต้องเลือนจากกันไป
ลาก่อนคนที่คิดว่าเหมือนและใช่
ในเมื่อคุณมีคนใหม่เข้ามาชิดใกล้ในตอนนี้
แสดงว่าที่ผ่านมาเป็นแรมเดือนแรมปี
ฉันคนนี้เข้าใจผิดไป
ลาก่อนคนที่คิดว่าเหมือนและใช่
ในเมื่อความห่วงหาและความจริงใจไม่มีให้ในที่นี้
คุณจึงเป็นได้แค่คนเหมือนแต่ไม่ใช่คนในฤดี
ฉะนั้นขอลาทีสำหรับความเหมือนที่มีของคุณ
28 กรกฎาคม 2546 15:28 น.
ผู้หญิงไร้เงา
เธอเคยถามถึงความรักฉัน
ว่ารักเธอนั้นมากมายเพียงไหน
จริง ๆ อยากบอกว่าไม่มากมายเท่าใด
แค่ยี่สิบชั่วโมงนั่นไงที่ใจรักเธอ
แถมให้ด้วยในหนึ่งสัปดาห์
เจ็ดวันนั้นหนาฉันไม่รักใคร
ให้เธอจนหมดทุกห้องหัวใจ
ไม่เหลือเผื่อใครด้วยใจรักเธอ
24 กรกฎาคม 2546 12:29 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ขอไว้ทุกข์กับความเหงาเพียงเท่านี้
พอกันทีกับความหลังน้ำตาเอ่อ
ต่อไปนี้จะไม่ขอพบประสบเจอ
และร่ำไห้หาเธออีกต่อไป
ขอไว้ทุกข์กับความเศร้าเพียงเท่านี้
พอกันทีกับชีวีที่หมองไหม้
ต่อไปนี้จะขอสุขทิ้งทุกข์ไกล
ไม่ให้กลับมาเข้าใกล้ในใจอีกเลย
16 กรกฎาคม 2546 09:36 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ความรักมักไม่มีเหตุผล
แต่ที่ฉันสับสนคือความหมองไหม้
ว่ามีรักแล้วทำไมต้องทุกข์ใจ
ต้องหมองไหม้ด้วยใจที่ร้าวราน
ในเมื่อกามเทพตัวน้อย ๆ
ชอบที่จะแผลงศรนั้นลอยมาใกล้ ๆ
แต่ทำไมคนโดยศรต้องถอนใจ
แผลงศรย้อนฤทัยหรือไงกัน
ให้คนที่รักเขาเขาไม่รัก
กับไปตระหนักรักอีกหน
กับไปตระหนักรักอีกคน
แล้วอย่างนี้จะไม่สับสนได้อย่างไร
ทำไมกามเทพตัวน้อย ๆ
ไม่แผลงศรย้อนรอยมาใกล้ ๆ
ให้คนที่เขารักปักดวงใจ
มีหทัยที่ตรงกัน
เพื่อให้มีแต่ความสมหวัง
ไม่ต้องมานั่งตรมช้ำระกำไหม้
ทำไมนะกามเทพไม่เป็นใจ
ทำให้หทัยใคร ๆ ต้องร้าวราน
10 กรกฎาคม 2546 12:01 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ฉันรักเธอเสมอคนน่ารัก
แล้วทำไมเธอตระหนักไปรักเขา
ฉันรักเสมอมานานเนาว์
แต่ทำไมเธอไปรักเขาไม่เข้าใจ
ในเมื่อเธอก็รู้อยู่ว่าเขา
นั้นมีใครที่คอยเฝ้าคอยห่วงหา
แล้วทำไมเธอไม่รักฉันในอุรา
ทำไมเธอไปรักไปห่วงหาเขาทำไม
มองซิมองมองที่ที่ฉันอยู่
มองให้รู้ความจริงใจในตัวฉัน
มองซิมองที่ผ่านมาใครมีกัน
ใครผูกพันห่วงใยกันทุกเวลา
แต่ทำไมเธอถึงมองกันไม่เห็น
ทุกเช้าเย็นฉันนั้นเฝ้าคอยห่วงหา
แต่ทำไมเธอถึงมองฉันผ่านตา
แล้วกลับไปหาห่วงเขาทำไม