7 ตุลาคม 2547 21:47 น.
ผู้หญิงไร้เงา
เหมันต์เยือน เหมือนฝัน ในวันนี้
ที่หนาวกาย ในฤดี มีไออุ่น
จากรักเรา เฝ้าเกื้อ คอยเจือจุน
จึงขอบคุณ คนดี ที่รักกัน
คอยดูแล ห่วงหา คราเหินห่าง
แม้นจุดต่าง มิเคยสร้าง ทางกางกั้น
ไกลแต่กาย แต่ในใจ ไม่ไกลกัน
กลับผูกพัน แนบสนิท ชิดหทัย
เหมือนสายใย แห่งฟ้า ศรัทธารัก
ที่เป็นหลัก สื่อสาร ผ่านเงื่อนไข
ให้สองใจ รวมเป็นหนึ่ง รักซึ้งใจ
ในทุกวัน นั้นเรื่อยไป ไม่ผันแปร
7 ตุลาคม 2547 10:41 น.
ผู้หญิงไร้เงา
โลกกว้างหนทางไกล
Sandsun
เธอจะอยู่ ในกรอบ ล้อมตัวใย
โลกกว้างใหญ่ มากมาย ให้ค้นหา
เพียงลองคิด นอกรอบ กรอบกะลา
เริ่มไขว้คว้า ด้วยกายา แห่งตัวตน
ออกจากกรอบ ค้นคำตอบ แห่งชีวิต
ที่ลิขิต ด้วยสองมือ ทุกแห่งหน
เพียงค้นหา คุณค่า ความเป็นคน
จะสับสน สร้างรั้ว ล้อมตัวใย
อย่าคิดตัว เป็นเพียง กบตัวจ้อย
ในสระน้อย คอยชีวิต ไม่สดใส
นึกว่าตัว กลัวเพ้อเจอ ไปทำไม
ก้าวออกไป หาโลกใหม่ ใจตัวเอง
โลกภายในใต้กะลา
ผู้หญิงไร้เงา
อยากจะก้าว ออกไป ทำใจกล้า
แต่กลัวว่า วันเวลา จะล้าถอย
ด้วยเคยก้าว ผิดพลาด โอกาสด้อย
แถมใจยัง มิคอย ด้วยน้อยใจ
จึงขออยู่ กับโลกเศร้า เหงาดวงจิต
มิเชยชิด กับโกลกว้าง ทางสดใส
ด้วยเพราะว่า โลกภายนอก หลอกหลอนใจ
จึงไม่กล้า ก้าวต่อไป ให้ใจตรม
และชีวิต ขอเปรียบ ขอเทียบขั้น
แค่ตัวเรา เป็นกบนั้น มั่นผสม
ไม่ขอเป็น ดอกฟ้า น่าเชยชม
ด้วยตัวเรา ไม่เหมาะสม ให้ชมเชย
เพราะรู้ว่า โลกกว้าง ในความจริง
ที่ตัวหญิง อิงแอบ แนบเฉลย
มีแต่ความ เจ็บเศร้า เฝ้าคุ้นเคย
จึงขอฉัน ลงเอยอยู่ คู่กะลา
กบน้อยกับความเคยคุ้น
ยวน พระบาท
เกี่ยวกับกบ พบกะลา เอามาครอบ
มีกะลา มาล้อมรอบ เป็นขอบขัณฑ์
อยู่นิ่งนิ่ง ยิ่งใหญ่ ทันใดพลัน
มิเปลืองแรง แข่งขัน ให้ช้ำใจ
เกี่ยวกับกบ พบกะลา พาหน่ายหนี
เห็นกะลา ว่ามิดี ดีตรงไหน
พบโลกกว้าง อ้างว้าง ลางลางไป
โดนยำยี ดีมากไหม ใช่ไม่จริง
โดนทำไร่ ไถ่นา คากลางหลัง
โดนตอกย้ำ ช้ำเติม เจริญยิ่ง
โดนขูดลีด บีบคั้น ยันฟ้าดิน
โดนทอดหยิ่ง ทิ้งสุข ทุกข์ระทม
เป็นสุนัข รักเป็นเพียง เยี่ยงสุนัข
มิต้องมี มีดมาปัก ซัดดินถม
ขอชิงชัง มังกร ลองผจญ
โลกกว้างแน่ แท้ไพรสณฑ์ คนไร้บุญ
โดนเธอวาง หมางเมิน เผชิญหน้า
โดนเธอด่า ว่าสิ่งใด ใครใคร่ฉุน
ย่อมดีกว่า ป่าคอนกรีต นอกรีตวุ่น
กบน้อยลุ้น มุ่งขับ กลับกะลา
สุขใจในกะลา
ผู้หญิงไร้เงา
เมื่อเป็นกบ พบกะลา ในคราไหน
ก็รู้ได้ ทันใด ในวันนั้น
ว่าเจอแล้ว ที่แสนสุข ทุกคืนวัน
ภายใต้นั้น ที่ขอบเขต นิเวศน์ครอง
เมื่อเป็นกบ พบกะลา พาแสนสุข
มิมีทุกข์ ในใจ ให้หม่นหมอง
แม้จะเล็ก ภายในแคบ แบบครรลอง
แต่ยังครอง ความกว้างใหญ่ ในใจตน
เมื่อเป็นกบ พบกะลา พาชีวัน
แสนสุขสันต์ ในดวงจิต จึงคิดสน
อยู่อย่างแคบ แบบฉบับ สำหรับตน
ในทุกหน ทุกแห่ง มิแบ่งใคร
เมื่อเป็นกบ พบกะลา พาเลิกเศร้า
ไม่มีเหงา ในดวงจิต คิดหวั่นไหว
เพราะแม้แคบ เพียงนิด แต่จิตใจ
กลับสุขสันต์ กว่าโลกใหญ่ ยามได้ยล
เมื่อเป็นกบ พบกะลา พาตัวฉัน
โดดเล่นพลัน ด้วยดวงจิต คิดทุกหน
อยากอยู่ใน โลกแคบ เพื่อแอบตน
ให้หลุดพ้น พิษภัย ในโลกกว้าง
วิถีชีวิตกบ
extreme life
ใครจะรู้ กบกะลา ซาดิสได้
หลบอยู่ใต้ กะลาตา มองแมงอ้วน
ช่างน่ากัด น่ากิน โปรตีนล้วน
มาเป็นก้วน เจ้าแมงอ้วน ยั่วยานกาย
พอกกลุ่มก้วน แมงอ้วน ผ่านกะลา
เจ้ากบซาดิส สะกิด กะลาหงาย
แลบลิ้นตวัด มัดแมงอ้วน ลงท้องลาย
แมงอ้วนหาย ลงท้องลาย ทีละตัว
กบซาดิส ท้องอิ่มนั่ง พิงกะลา
นั่งคิดว่า ควรใช้กะลา เป็นที่หลบหัว
มีกะลา เหมือนชั้นนี้ มีห้องครัว
ไม่ต้องกลัว อดตาย สบายแล้วเรา
กบซาดิส จึงแบกกะลา ขึ้นบ่าน้อย
แล้วก็คอย มองแมงน้อย มาเป็นเหล่า
หาที่หลบ กะลารอบ ครอบตัวเอา
แล้วก็เห่า เขย่ากะลา มากินแมง
กบอย่างฉัน
ผู้หญิงไร้เงา
กบตัวนี้ มีนิสัย ไม่ซาดิส
เพียงแต่คิด อยู่แบบสุข ไม่ทุกข์เข์ญ
หาอาหาร ธรรมดา ประสาเป็น
ในตอนเช้า และตอนเย็น อย่างมากมาย
และแมลง ก็เป็น เช่นอาหาร
ที่รับทาน มากคุณค่า อันหลากหลาย
กินแค่อิ่ม มินำพา ให้ตาลาย
แล้วก็ได้ สุขใจ ไปวันวัน
กับกะลา เจ้าเก่า ที่เราหลบ
เพื่อให้พบ ความสุข ไม่เหหัน
จึงอยู่อย่าง ธรรมดา ประสากัน
ในทุกวัน กับกะลา ประสาตน
กบช้ำนัก
ยวน พระบาท
มีกะลา ที่ว่าดี วันนี้ผลัน
กลับแปรพลัน หันเห เจ้าเล่ห์สิง
กลายเป็นเหยื่อ เพื่อท้อง ลองติติง
เป็นอาหาร มารจริง วิ่งสู่ตัว
เอากะลา ที่ว่าดี อันนี้ล่อ
กบน้อยน้อย พลอยชอบพอ ขอรับหัว
มีแมงมอด ดอดมา เสร็จข้าชัว
กินอิ่มทั่ว ชั่วยาม ทุกวานคืน
กาลผ่านไป ในกาย มันเริ่มคับ
มันอึดอัด ขัดจับ เริ่มนับฝืน
เค้าใจดี เอาออก บอกเสียงครืน
ฟังดูแล้ว มิแคล้วหื่น ระรื่นกล
เอากบน้อย คอยล้าง ลงอ่างขัน
แล้วถึงฆาต ชะตาพลัน สะบั้นผล
กรรมตามทัน วันนี้ มีแต่จน
นี่หรือคน ฉ้อฉล คนระยำ
จับตัวผึ่ง ขึงผืด มันมืดมาก
โดนถลก หนังลาก ดากดื่นขำ
โดนตัวผม จมกระทะ ปะสีดำ
แล้วถึงจุด หยุดความจำ สุดช้ำใจ
ก้าวต่อไปไม่เป็นกบ
ผู้หญิงไร้เงา
คงต้องสิ้น แล้วหนา ชะตาขาด
กับบทบาท กบน้อย ลอยความฝัน
ที่จะอยู่ ในกะลา พาชีวัน
ให้สุขสันต์ ในชีวิต ลิขิตใจ
เลยยอมพร้อม ก้าวย่าง ทางข้างหน้า
เพื่อไขว่คว้า หาความจริง อันยิ่งใหญ่
เมื่อได้รู้ ว่าที่อยู่ ไม่ปลอดภัย
จึงขอก้าว ย่างไป ให้ไกลเกิน
เพื่อจะรู้ โลกกว้าง ทางชีวิต
มีจุดผิด เพียงใด ใฝ่ระเหิน
แม้ลำบาก ตรากตรำ ยังดำเนิน
เพื่อประเมิน ทางรอด ให้ปลอดภัย
5 ตุลาคม 2547 20:45 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ขอเป็นแค่กบตัวน้อยน้อย
ที่ต้องคอยอยู่แต่ในกะลา
ไม่อยากจะเผชิญหน้า
กับโลกกว้างกว่านี้อีกเลย
ขอเป็นแค่กบตัวน้อยน้อย
ที่ไม่ต้องคอยเอ่ยเฉลย
พบกับสิ่งที่ไม่คุ้นเคย
ให้หัวใจเศร้าเลยเมื่อได้เจอ
ขอเป็นแค่กบตัวน้อยน้อย
ที่อยู่กับการรอคอยอย่างเพ้อเพ้อ
แต่ไม่อยากที่จะได้เจอะเจอ
สิ่งลวงล่อให้ได้เพ้อเมื่อเจอมา
4 ตุลาคม 2547 21:12 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ด้วยใจเหงา เศร้านัก รักหว้าเหว่
คนเกเร จากไกล ไม่มาหา
ต้องอยู่เดียว เปลี่ยวเหงา เศร้าอุรา
เธอไม่มา จากไกล ให้ระทม
ระยะทาง ห่างเหิน เกินหรือไม่
จึงเก็บใจ ย่อยยับ มาทับถม
เกินกว่าใจ ไขว่คว้า มาชื่นชม
จึงตรอมตรม หรือใจห่าง หรือทางไกล
ระยะทาง นั้นหนา ที่ปรากฎ
ไม่เคยลด ความคงมั่น ให้หวั่นไหว
เพียงแต่ว่า ใจร้าง เฝ้าห่างไกล
จึงทำให้ ใจระทม ตรมชีวี
อยากเหาะเหิร เดินนภา บนฟ้าฟาก
เอาไปฝาก ห่วงใย ในใจนี้
คงจะสม สุขไป ในฤดี
ณ ราตรี มีกัน ไม่หวั่นทรวง
แม้นเหาะเหิร เดินนภา บนฟ้าฟาก
หากพี่มาก คนครอง คล้องห่วงหวง
คงยิ่งเศร้า หนักหนา คราถูกลวง
ให้ช้ำทรวง เหนื่อยหนัก รักตรอมตรม
คงจะบิน ไปไม่ถึง ซึ่งฝั่งฝัน
หากหวาดหวั่น พรั่นไป ให้ขื่นขม
ถ้ายังฝัง ความเจ็บร้าว เศร้าระทม
จะได้ชม สมใจ เมื่อไหร่กัน
ใช่ไม่อยาก ชิดเชยชม ให้สมรัก
แต่ก็กลัว จะอกหัก รักหวาดหวั่น
แต่เอาว่า จะขอกล้า พาชีวัน
ไปผูกพัน เพื่อลองรัก ดูสักที
30 กันยายน 2547 23:11 น.
ผู้หญิงไร้เงา
จะทำการ สิ่งใด ไม่รอช้า
หากสั่งมา ทำหมด จำจดไหว
แม้งานหนัก ก็ไม่เมื่อย ไม่เหนื่อยใจ
หากเจ้านาย สั่งให้ ใจยอมทำ
แม้ภูผา ขวางหน้า ก็ไม่หวั่น
หากเจ้านาย สั่งฉัน ใช่เพรียกพร่ำ
งานจะหนัก เพียงใด ไม่ระกำ
ยอมกระทำ ตามนายสั่ง อย่างตั้งใจ
แม้บุกน้ำ ลุยไฟ ไปทุกที่
ยังยอมพลี มิหลีกหนี ให้หวั่นไหว
เพื่อต้องการ ผลสำเร็จ เสร็จสมใจ
ตามคำสั่ง ของนายไง ที่ให้มา
ยิ่งกว่านั้น หากนาย มาใช้ฉัน
ให้ดื่มพลัน ยาพิษ มิคิดหนา
จะยอมดื่ม เพื่อตาย วายชีวา
ตามคำสั่ง นายสั่งมา ในทันที
ซึ่งทั้งหมด ที่ทำได้ ด้วยใจรัก
มอบพิงพัก เรื่อยไป ไม่หลีกหนี
ด้วยนายเป็น นายหัวใจ ในทุกที
จึงยอมพลี ชีวี นี้เพื่อนาย
หน้าส่วนตัว
1802
Calendar
Lovers
6 คน เลิฟผู้หญิงไร้เงา
