17 พฤษภาคม 2548 17:52 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ลักษมณ์
หัวใจฉันคือก้อนเนื้อ
ให้เธอเถือในยามหิว
มิอาจเห็นเธอไส้กิ่ว
ยอมหอบหิ้วหัวใจพลี
หัวใจฉันคือก้อนเนื้อ
เธอจงเชื่ออย่าหน่ายหนี
ถ้ามิเชื่อจับดูซี
หัวใจนี้หรือสิ่งใด
หัวใจฉันคือก้อนเนื้อ
แดงระเรื่อสวยสดใส
ยังคงเต้นอยู่เรื่อยไป
แม้ร่ำไห้ในบางครา
หัวใจฉันคือก้อนเนื้อ
ที่ล้นเหลือความห่วงหา
แม้ผ่านห้วงวันเวลา
มิเลือนค่าในหัวใจ
ผู้หญิงไร้เงา
หัวใจเธอคือก้อนเนื้อ
ที่แผ่เผื่อมาให้ฉัน
ยามหิวโหยเธอแบ่งปัน
จนตัวฉันแสนอิ่มใจ
หัวใจเธอคือก้อนเนื้อ
ฉันนั้นเชื่อไม่หวั่นไหว
แถมเห็นเด่นวิไล
ว่าหทัยเธอแน่จริง
หัวใจเธอคือก้อนเนื้อ
แดงระเรื่อสวยทุกสิ่ง
แต่อย่าเศร้าเฝ้าแอบอิง
โปรดจงทิ้งจงร่ำลา
หัวใจเธอคือก้อนเนื้อ
ที่มากเหลือความล้ำค่า
จึงมอบให้ใจตรึงตรา
สิเน่หาเป็นยาใจ
16 พฤษภาคม 2548 19:18 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ม้าลาย
หัวใจฉันคือก้อนดิน
ที่แม้สิ้นความหมายไร้คุณค่า
หากกิ่งพันธุ์แห่งรักยังปักคา
พร้อมงอกงามหากว่าเธอหันมอง
หัวใจฉันคือผืนผ้า
เช็ดน้ำตาเสมอยามเธอหมอง
ห่มด้วยรักจากใจที่ใฝ่ปอง
พร้อมปกป้องเธอไว้ให้อุ่นกาย
หัวใจฉันคือหลังคา
ยามฝนตกจากฟ้าบ่าเป็นสาย
เป็นร่มเงายามร้อนได้ผ่อนคลาย
ทุกความหมายบอกไว้จากใจจริง
หัวใจฉันคือเธอ
รักเสมอเหมือนเป็นเช่นทุกสิ่ง
จนกว่าวันหัวใจได้แอบอิง
ได้พักพิงอุ่นไอจากใจเธอ
ผู้หญิงไร้เงา
แม้นหัวใจเธอหรือคือก้อนหิน
แต่ไม่เคยสูญสิ้นในความหมาย
เพราะฉันมองทุกครั้งช่างมากมาย
เธองดงามเหลือหลายในสายตา
แม้นหัวใจเธอหรือคือผ้าผืน
ที่ซับชื่นความเปียกปอนยามอ่อนล้า
แถมปกป้องด้วยรักและศรัทธา
จึงมากค่ายิ่งนักความรักเธอ
แม้นหัวใจเธอเป็นเช่นหลังคา
ยามโรยราร่ำไห้คงไม่เก้อ
ได้มีเธอห่วงใยให้พบเจอ
แถมเสมอมิ่งเหมือนไม่เชือนแช
หัวใจฉันก็คือเธอเสมอมั่น
ไม่แปรผันมอบให้ในรักแท้
พร้อมบอกเลยเฉลยจากดวงแด
รักเธอแน่แท้จริงเหนือสิ่งใด
13 พฤษภาคม 2548 21:29 น.
ผู้หญิงไร้เงา
หัวใจฉันไม่ใช่ก้อนหิน
ที่จะต้องสูญสิ้นหรือแหลกสลาย
ยามที่ถูกอะไรทุบตีหรือมีการทำลาย
ยิ่งกว่านั้นความเดียวดายไม่อาจทำร้ายฉันได้เลย
หัวใจฉันไม่ใช่หน้าผา
ที่จะต้องกางแขนอ้าอย่างเปิดเผย
แล้วยอมรับกับทุกอย่างเอาไว้ในความคุ้นเคย
เพราะฉันไม่ยอมลงเอยเป็นแค่คนคุ้นเคยที่ผ่านตา
หัวใจฉันไม่ใช่ฟ้าฝน
ที่จะดานดลให้ใครสนหรือห่วงหา
แต่ก็ไม่ยอมเป็นของธรรมดา
ที่เธอจะตีค่าตีราคาแค่คนผ่านมาแล้วผ่านไป
11 พฤษภาคม 2548 23:24 น.
ผู้หญิงไร้เงา
พอถึงคราวหน้าฝนไม่หม่นหมอง
ด้วยเธอจองกลางร่มให้ไม่หน่ายหนี
ยิ่งกว่านั้นได้เสื้อฝนจากคนดี
จึงล้นปรี่ความห่วงใยที่ให้มา
พอถึงคราวหน้าหนาวในคราวไหน
เธอบอกเลยเร็วไวให้ไปหา
จะมอบให้เสื้อหนาวแพรวพราวตา
เพื่อให้ตัวน้องยาได้อุ่นไอ
พอถึงคราวหน้าร้อนไม่ผ่อนผัน
เธอชวนฉันกับวันที่ฟ้าใส
จะพาไปทะเลเห่กล่อมใจ
เพื่อคลายร้อนแถมอุ่นไอยามใกล้กัน
จึงทำให้ทุกฤดูเธอรู้ไหม
ฉันสุขใจเพียงใดเหมือนได้ฝัน
ที่มีเธอชิดใกล้ให้ผูกพัน
ยามเหมันต์วสันต์คิมหันต์เยือน
5 พฤษภาคม 2548 04:40 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ฟ้าไม่อาจจะกั้นใจฉันได้
รักมอบให้เสมอมิเผลอไผล
แม้ห่างไกลกันแสนแต่แก่นใจ
ยังตราตรึงเธอไว้อยู่กลางทรวง
เหมือนภูผาสูงชั้นมิหวั่นไหว
รักหมดใจมอบให้ทั้งห่วงหวง
ยิ่งกว่านั้นวจีมิมีลวง
ร้อยพันดวงใจนี้ก็มีเธอ
ดั่งเม็ดทรายเรียงรายตามชายหาด
ที่คลื่นสาดอย่างไรยังเสมอ
แม้เกลียวคลื่นจะกลืนกลบยังพบเจอ
เหมือนใจนี้ที่เสนอให้เธอครอง
หน้าส่วนตัว
1310
Calendar
Lovers
6 คน เลิฟผู้หญิงไร้เงา
