12 สิงหาคม 2546 10:56 น.
ผู้หญิงเดียวดาย
หลับตาก็ฝันร้าย
ตื่นลืมตาก็เดียวดายและไหวหวั่น
เหมือนโลกทั้งโลกนี้เงียบงัน
เหมือนถูกสาปให้หัวใจนั้นโดนเผาไฟ
ให้การมีลมหายใจอยู่มันน่ากลัว
ให้ทุกขณะที่รู้สึกตัวนั้นหม่นไหม้
เหมือนตกนรกบนดิน...ทุกนาทีนั้นเจ็บกินใจ
เพียงเพราะคุณรู้ไหม
ต้นเหตุคือการจากไปของคุณคนเดียว
12 สิงหาคม 2546 10:52 น.
ผู้หญิงเดียวดาย
มากมายกว่าแผ่นฟ้า
คือ ความรักตลอดมาที่แม่ให้ฉัน
และสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่าดวงตะวัน
คือความรักของแม่ฉัน..ที่ยิ่งใหญ่เกินใคร
...ฉันก็ยังเป็นเด็กเสมอ
ทุกครั้งที่แม่เจอฉันไม่เคยเป็นผู้ใหญ่
แม่ก็คงอยากอุ้มเหมือนก่อนแต่ฉันหนักเกินไป
วันนี้จึงได้แค่กอดฉันไว้และมอบให้แต่สิ่งดีๆ
อยากบอกว่า รักแม่มากค่ะ
8 สิงหาคม 2546 18:05 น.
ผู้หญิงเดียวดาย
แค่บอกว่าอยากไปฉันคงไม่อ้อมค้อม
แต่อย่าใช้สายตาจอมปลอม มองมาเหมือนห่วงฉัน
เมื่อเขียนด้วยมืออย่าลบด้วยเท้ากับเรื่องเล่าของความผูกพัน
เพราะคุณจะทำให้ฉัน....ยิ่งเสียใจ
แค่บอกไม่รักว่าซักคำ
แล้วก็เก็บทุกท่าที่คุณแกล้งทำเอาไว้
แม้หนึ่งนาทีข้างหน้า ชีวิตฉันจะไม่เหลือค่าสำหรับใคร
ก็ยังยินดีให้คุณไป...จะไม่รั้งให้ลำบากใจซักนิดเลย
When love has gone , eyes will open.
2 สิงหาคม 2546 16:46 น.
ผู้หญิงเดียวดาย
เมื่อความหมองหม่นมันมากับคืนฝนโปรย
หัวใจฉันถูกเฆี่ยนโบย...ด้วยสายลมแห่งเหงา
รู้หรือเปล่าคนดี...สิ่งที่เหลือที่มีระหว่างเรา
มันทำให้ฉันต้องช้ำเศร้า...ต้องรานร้าวเท่าใด
เพียงหนึ่งนาทีที่คิดถึงคุณ - - -
รู้บ้างไหมว่าใจมันแสบล้าและทารุณเพียงไหน
หนึ่งครั้งที่เอ่ยลา...รู้หรือเปล่าว่าคุณได้ฆ่าชีวิตใคร
- - - แต่คุณคงไม่รู้ คุณจึงไป - - -
และทิ้งให้ฉันเหลือเพียงหัวใจที่หยุดร้องไห้ไม่เป็น
พักนี้ไม่ค่อยว่างแต่งเลย พึ่งสอบเสร็จค่า
ได้ทำมากกว่าทำได้อ่ะ เหอๆๆๆ
หน้าส่วนตัว
907
