25 กุมภาพันธ์ 2546 19:49 น.
ผู้หญิงเจ้าชู้
คงสนุกสินะ...
ที่ทำให้ใครคนนี้ต้องหวั่นไหว ไปกับคำพูดลม ๆ แล้ง ๆ
ที่เธอไม่เคยคิดจะใสใจและแลเห็นในคุณค่าของมันเลย..
พูดออกมาเพียงเพื่อให้ใครคนนี้ไม่ต้องคิดมาก
คงผิดที่ฉันเอง
ที่เก็บคำพูดเหล่านั้นมาใส่ใจ สร้างภาพหลอกตัวเอง
ซะยิ่งใหญ่เหลือเกินว่าเธอรักกัน
วาดฝันไว้อย่างสวยงาม
แต่ผลลัพธ์ที่ได้กลับมา ก็คือความเจ็บปวด
คิดนะว่าน่าจะทำใจได้แล้ว...
แต่ก็เป็นเพียงแค่ความคิด
เพิ่งจะรู้ว่าความจริงกับความฝัน
มันยังห่างไกลกันเหลือเกิน
อยากจะล้มตัวลงนอน
กอดหมอนร้ำไห้ให้หายบ้า
อยากจะลบเลือนคราบน้ำตา..
และความปวดร้าวที่ได้มาจากใครบางคน..
21 กุมภาพันธ์ 2546 20:40 น.
ผู้หญิงเจ้าชู้
สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้...
เกิดขึ้นมาจากความไม่รู้....
หนึ่ง... คือไม่รู้ว่าจะต้องวางตัวฉันเองไว้ตรงไหน...
อยากจะเข้าใจเธอ...
แต่ก็ไม่อยากจะให้เธออึดอัดที่มีผู้หญิงคนนี้เข้าไปยุ่งวุ่นวายกับชีวิตเธอ
สอง ... คือไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไร
ที่จะพังกำแพงที่เธอก่อขึ้นมาในหัวใจ..
อยากจะรักเธอนาน ๆ แต่ฉันกำลังท้อแท้ เมื่อนึกถึงความเจ็บปวด
สมอง บอกว่าไม่ควรจะรอ..
แต่หัวใจ... ยินดีที่จะรอเธอ...
สาม... คือไม่รู้ว่าจะต้องทำตัวอย่างไร...
เวลาที่เราได้อยู่ใกล้ๆ กัน... จริงอยู่ที่เราคบกัมานาน..
แต่เรื่องนั้น มันจบไปแล้ว และ ครั้งนี้คือการเริ่มต้นใหม่ของเราสองคน
สี่... คือไม่รู้ว่าโอกาสที่ฉันได้รับมานั้น
ฉันจะทำได้ดีที่สุดแค่ไหน..
เพราะว่าหัวใจและความรู้สึกมันไม่เหมือนเดิม..
ถึงจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปมาก
แต่สิ่งหนึ่งที่เปลี่ยนไป...
ก็คือความมั่นใจของฉัน ที่จะพูด ที่จะคุย ที่จะทำ..
สำคัญไม่ใช่หรือ??
ห้า... คือ ไม่รู้ว่าจะเขียนเรื่องนี้ขึ้นมาทำไม
ทั้ง ๆ ที่อีกฝ่าย อีกคนที่ฉันอยากจะให้รู้ คงจะไม่เปิดใจ
ที่จะรู้ทุก ๆสิ่งในหัวใจฉัน..
ถึงแม้วันนี้ฉันได้โอกาส ที่จะทำอะไรใหม่ๆ
ฉันก็ไม่แน่ใจ ว่า ฉันจะเข้มแข็งพอ หรือว่าจะอดทน...
ต่อความเย็นชาของเธอไหวหรือไม่
อยากจะเปลี่ยนจากความไม่รู้
เป็นความเข้าใจ และรู้ ในตัวเธอทุก ๆ เรื่อง
ถึงเวลานี้ฉนจะท้อ ...
แต่ฉันจะทำทุกอย่างให้ดีที่สุด
เท่าที่คน ๆ นี้จะทำได้
แม้ต้องเจ็บ
แม้ต้องปวด
แต่ฉันเชื่อว่าซักวัน รักแท้ต้องชนะหัวใจเธอ..
เพราะฉันคนนี้ศรัทธาในรัก...
14 กุมภาพันธ์ 2546 23:22 น.
ผู้หญิงเจ้าชู้
จบลงแล้วสินะ ความรักของเรา ที่ช่วยกันสร้างมา ด้วยเหตุผลสั้นๆ ง่าย ๆ แต่บาดลึดเข้าไปในหัวใจ อย่างรุนแรง "ฉันรักเธอมากเกินไป ฉันเอาใจใส่เธอมากเกินไป" เธอคงไม่เข้าใจฉันว่าเพราะอะไรฉันถึงทำเช่นนั้น ฉันผิดหรือ?? ที่กลัวจะสูญเสียเธอไป ยิ่งฉันกลัว ฉันต้องยิ่งเอาใจใส่เธอด้วยความรักมากยิ่งขึ้น...
และแล้ว... ความรักของฉัน กลับมาทำร้ายตัวฉันเอง เจ็บและปวด คือความรู้สึกที่สามารถจะถายทอดออกมาเป็นตัวอักษร แต่ก็คงยังไม่ถึงครึ่งที่ฉันได้รู้สึกจริงๆ เธอคนที่แสนดีในสายตาฉัน วันนี้เป็นเพียงผู้ชายเลือดเย็น ที่ชอบขุดคำแรงๆ ขึ้นมาทำร้ายจิตใจที่อ่อนแอของฉันให้ตายลงไปอย่างช้า ๆ วันนี้หัวใจของฉันได้ตายลงไปจริงๆ แล้ว และอีกไม่นาน ร่างกายของฉันคงจะตายไปพร้อมกับวิญญาณและความรู้สึกที่มีมากมาย
วินาทีนั้นที่เธอเดิมมาเอ่ยคำลา... ฉันทำอะไรไม่ถูกจริง ๆ อยากจะร้องไห้ อยากจะแสดงความอ่อนแอทั้งหมดออกมาเพื่อให้เธอรับรู้ว่าฉันอยู่ไม่ได้จริง ๆถ้าชีวิตนี้ขาดเธอ แต่ความเป็นจริงแล้ว ฉันคงทำได้เพียง เก็บกลั้นน้ำตาทั้งหมดไว้ และเดินหันหลังจากมาจากคนที่ฉันไม่อาจขาดไปจากชีวิตได้ ภาพความทรงจำกระหน่ำซัดเข้ามา เหมือนว่าตั้งใจจะมาทำร้ายหัวใจดวงนี้ให้พังยับเยิน ตอกย้ำให้สมองที่ไม่อยากจะรับรู้อะไรได้รับรู้ว่า ต่อไปนี้... คงจะไม่มีอะไรอย่างนั้นอีกแล้ว เสียงหัวเราะของเราดังขึ้นในโสตประสาทฉันเหมือนว่าจะมาหัวเราะเยาะที่ฉันมันโง่ โง่ที่หลงรักเธอเข้าเต็มหัวใจ รอยยิ้มของเธอผุดขึ้นในความทรงจำของเหมือนว่าจะมาตอกย้ำฉันให้ฉันได้รู้ว่าเธอดีใจเพียงใดกับการที่ได้จากฉันไปในครั้งนี้ คำถามสุดท้ายที่ฉันถามเธอ ก็คือ " รักกันมั้ย" -- "ไม่รักและไม่มีวันจะรัก" คือคำตอบที่ฉันได้รับ แล้วที่ผ่านมาคืออะไร เธอทำอย่างนั้นไปเพื่ออะไร ความอบอุ่นที่ฉันได้รับเป็นภาพลวงตาที่ฉันสร้างขึ้นมาหลอกตัวเองอย่างนั้นหรือ .. หรือว่าฉันเข้าใจผิดไปเอง ว่า การะกระทำทั้งหมด 2 ปี คือรัก..
ไม่รู้และไม่อยากจะรู้อะไรอีกแล้ว... ถึงแม้ฉันจะอ่อนแอ... แต่ฉันก็เสียใจไม่กี่วัน.. ความรู้สึกต่อมา ก็คือ ทำใจ และยินดีที่จะรักเธอโดยไม่มีเงื่อนไข ยอมที่จะอยู่อย่างไร้ความหมาย ยินดีที่จะยอมรับน้ำตาที่เกิดจากความเฉยชาของเธอ โดยไม่แม้แต่จะเรียกร้องให้เธอมาทำอะไรอย่างเดิมอีก ... คิด - ฉันคิดอยู่เสมอว่า ฉันอาจจะเอาชนะใจเธอได้โดยวิธีนี้ คงมีไม่กี่คนหรอกที่จะทำให้แข็งให้กับรักแท้ได้ ฉันคิดอย่างนั้นจริง ๆเวลานั้น... จนมาถึงเมื่อวันที่เธอบอกกับฉันว่า " ไม่ต้องมาทำอะไรเพื่อเธออีก และให้ฉันหยุดรักเธอ" เพิ่งจะรู้ ว่าความรู้สึกตอนนั้น ปวดร้าวยิ่งกว่า ตอนที่เธอมาบอกว่าเราเลิกกันอีก เธอสรรหาคำเจ็บๆ มาทำร้ายจิตใจฉัน ถ้าฉันเดาไม่ผิด เธอคงจะเกลียดผู้หญิงคนนี้มากเลยสินะ และเพิ่งจะเข้าใจทุกคำถามที่ฉันเคยสงสัย สิ่งที่ฉันไม่เคยอยากรับรู้ เธอได้ยัดเยียดให้ฉันรับรู้ และฉันก็ยินดีที่จะรับรู้ถ้านั่นคือความต้องการของเธอ ไม่รู้เลยว่า ผลที่ตามมาจะทำให้ฉันรู้สึกยิ่งกว่าตายทั้งเป็น ผู้หญิงคนนี้ไม่เคยมีค่ามีความหมายในสายตาของเธอเลย ทุก ๆ อย่างที่ฉันทำไปก็เป็นได้แค่เพียงอากาศที่พัดผ่านก้อนหินไปเท่านั้น น้ำหยดหินทุกวันหินยังกร่อน แต่กับหัวใจของเธอ ถึงแม้ฉันจะทำอะไรยิ่งใหญ่และมากมายแค่ไหน เธอก็ไม่ยอมรับรู้ความรู้สึกอะไรจากฉัน
คงมีเพียงฉันคนเดียวที่รู้สึกไปเองว่า ชีวิตฉันได้เกิดมาเพื่อเธอ คืนนั้น ฉันคงทำได้อย่างเดียวคือร้องไห้ นั่งฟังเพลงช้า ๆ ที่ปวดร้าว ทุกคำพูด ทุกการกระทำเป็นเหมือนมีดที่มาแทงหัวใจของฉันครั้งแล้วครั้งเล่า ฉันรู้ตัวเลยว่าตัวเองกำลังแย่อย่างรุนแรง ทำไม?? เธอถึงได้ใจร้ายกับฉันขนาดนี้ ความรู้สึกดี ๆ ที่เราเคยมีให้กัน ไม่ได้ทำให้เธอสงสารฉันบ้างเลยเหรอ คำถามหลายคำถามตะโกนออกมาจากใจฉัน แต่หัวสมองฉันไม่ต้องการจะรับรู้ความเจ็บปวดใด ๆ อีกต่อไปแล้ว.. ร่างกายฉัน อ่อนล้า หัวใจฉันอ่อนแอ... เกินกว่าจะรับอะไรต่อไปไหว
และแล้ว ฉันก็ตัดสินใจได้ ทางเดียวที่จะไม่ทำให้ฉันเจ็บปวดอีกต่อไปก็คือฉันต้องหยุดทุกอย่างด้วยมือของฉันเอง ความทรงจำทั้งหมดต้องจบไปพร้อมกับลมหายใจของฉัน ความเข้มแข็งเกิดขึ้นในหัวใจฉันอีกครั้ง ฉันจะมีชีวิตอยู่อีกเพียงหนึ่งอาทิตย์ พรุ่งนี้ ความรักของฉัน และร่างกายอันไร้วิญญาณของฉัน จะเดินทางไปหาเธอ เพียงเพื่อบอกลาเป็นครั้งสุดท้าย ฉันจะจดจำภาพของเธอไว้จนวินาทีสุดท้ายที่สมองของฉันจะรับรู้ อย่างน้อยฉันก็ถือว่าฉันคุ้มแล้วที่ได้ใช้ชีวิต เพราะอย่างน้อย ฉันก็เคยรู้สึกว่ามีค่าในตาของใครซักคน และฉันก็ภูมิใจที่ครั้งหนึ่งในชีวิตได้มอบความรักแท้ให้กับเธอ..... ที่รักของฉัน
เธอจะเป็นคนสุดท้ายที่ฉันจะรักและจดจำ ความรักของเธอจะคงอยู่กับฉันเสมอ แม้ว่าร่างกายฉันอาจจะไม่ได้ยืนอยู่ตรงนี้ แม้ว่าสมองของฉันจะไม่สามารถรับรู้อะไรได้อีก เธอก็จะยังอยู่ในใจฉันตลอดไป...
จะจดจำเพียงภาพเธอคนแสนดี
จารึกไว้ในหัวใจดวงนี้แม้ร่างกายจะหม่นไหม้
ความรักของเธอจะยังคงอยู่แม้ฉันต้องสิ้นลมหายใจ
เธอจะอยู่กับฉันตลอดไป... ฉันขอสัญญา
19 มกราคม 2546 15:54 น.
ผู้หญิงเจ้าชู้
เมื่อความรักเดินทางมาพร้อมกับความอบอุ่นของหัวใจ .. มาพร้อมกับเธอ ผู้ชายของความผูกพัน ฉันคงบอกเธอไม่ได้ว่ามันเริ่มต้นได้ยังไง และคงไม่มีเหตุผลที่ดีพอจะบอกให้เธอได้รับรู้ได้ว่า เธอมีความหมายกับฉันมากมายแค่ไหน ไม่ใช่ว่าฉันไม่ได้รู้สึกอย่างนั้น กลับกัน ฉันคิดว่าไม่มีคำใดที่จะเหมาะสมกับความรู้สึกนี้ได้ต่างหาก หลายต่อหลายครั้งที่ฉันทำเหมือนไม่แคร์ ไม่สนใจความหวังดีของเธอที่ได้หยิบยื่นให้กับผู้หญิงอย่างฉัน
14 ธันวาคม 2545 19:25 น.
ผู้หญิงเจ้าชู้
ความเหงา มาพร้อม ๆ กับบรรยากาศรอบ ๆ ตัวที่เปลี่ยนไป.. สิ่งหนึ่งที่กำลังเกิดขึ้นในหัวสมองตอนนี้.. คือ เหงาเหลือเกิน จะทำยังไงให้ไม่เหงา?? คืนนี้ไม่อยากนอนคนเดียว!! จะทำยังไงดี.. แต่เหมือนกับว่ายิ่งหนี ความเหงา ก็ยิ่งเกาะกุมหัวใจมากขึ้นเรื่อย ๆก็เหมือนกันความรัก ที่ยิ่งไขว่คว้าก็ยิ่งเจ็บปวดมากขึ้น ...
เคยถามตัวเองนะ เป็นเพราะฉันไม่ดีพอหรือไง เค้าหลาย ๆ คนที่ผ่านมา จึงได้ผ่านออกไปรวดเร็ว ราวกับว่าเป็นเพียงฝันชั่วข้ามขึ้น ตื่นขึ้นมาจึงพบเพียงคราบน้ำตาของตัวเอง.. สุดท้าย.. ฉันก็ได้คำตอบ คงเป็นเพราะตัวฉันไม่คู่ควรกับความรักเลย ใช่มั้ย ฟ้าถึงได้กลั่นแกล้งฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า ให้ลิ้มรสความสุขเพียงเท่านั้นแล้วปล่อยให้ฉันจมอยู่กับความทุกข์เพียงผู้เดียว เค้า.. ที่ได้เดินไปจากชีวิตฉัน.. กำลังมีความสุขอยู่กับใครอีกคน ภาพที่เห็น.. บาดลึกเข้าไปถึงหัวใจ.... คำเดียวที่พอจะทดแทนได้คือ เจ็บปวด... เมื่อไหร่กันที่จะไม่เจ็บปวด เมื่อไหร่ที่ฉันจะได้มีความสุขเหมือนใคร ๆ ที่ได้อยู่ใกล้ ๆ กัน หรือว่าสำหรับฉันแล้ว...คงจะไม่มีวันนั้นจริง ๆ
ฉันไม่คู่ควรกับความรักจริง ๆ ใช่มั้ย...????
หน้าส่วนตัว
1831
Lovers
0 คน เลิฟผู้หญิงเจ้าชู้
