13 มกราคม 2547 14:40 น.
ผู้หญิงเจ้าชู้
จบแล้วใช่มั้ยเรื่องของเรา
หัวใจจึงจมลงไปในความเศร้าอย่างช้าๆ
เป็นฉันเองใช่มั้นที่คิดผิดไปตลอดมา
เข้าข้างตัวเองจนลืมไปว่าเธอไม่คิดเกินเลย
จึงต้องมานั่งเช็ดน้ำตา
ปล่อยให้หัวใจด้านชาจมอยู่กับเพียงความชาเฉย
ฉันมันโง่เอง สิ่งหนึ่งที่ทำได้คือปล่อยผ่านเลย
ลืมไปให้หมดว่าเราไม่เคย ไม่เคยแม้จะรักกัน
1 มกราคม 2547 01:28 น.
ผู้หญิงเจ้าชู้
ขอบคุณเธอที่ยอมรับในความรู้สึก
ส่วนที่ฉันเฝ้าเก็บไว้จนลึกจนเกือบมองไม่เห็น
สิ่งที่แสดงออกไปก็มีเพียงความชาเย็น
จนวันนี้ที่ไม่สามารถเก็บซ่อนเร้นไว้ในแววตา..
จึงบอกออกไปว่าเธอคือคนสำคัญ
คือคนเดียวในความผูกพัน..ที่ฉันเฝ้าห่วงหา...
รอคอยให้เราได้ใกล้อยู่เคียงข้างกันเสมอมา..
คือคนเดียวที่มีค่า และสำคัญต่อหัวใจ...