15 มีนาคม 2546 14:47 น.
ผู้หญิงเจ้าชู้
จะรักเธอไปได้ถึงเมื่อไหร่ฉันก็ยังไม่รู้
ทุกวินาทีที่ชีวิตมีอยู่..ก็ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง...
วันนึง เธออาจจะไม่มีฉันคนนี้เดินร่วมทาง..
หรือว่าวันหนึ่ง.. ฉันอาจะต้องห่างเธอไปไกลแสนไกล...
ไม่มีอะไรแน่นอนเลยบนโลกใบนี้..
ความปวดร้าวที่มีอาจจะทำให้เธอต้องหวั่นไหว
ให้ฉันยืนอยู่ตรงนี้ ได้มั้ย..ใกล้ๆ หัวใจ...
เผื่อว่า วันพรุ่งนี้จะเกิดอะไร เธอจะได้รู้ไว้ ว่ายังมีฉันอยู่ทั้งคน
13 มีนาคม 2546 18:11 น.
ผู้หญิงเจ้าชู้
ทิ้งร่างกายอย่างช้าๆ ลงบนเตียง...
ปลดปล่อยความเจ็บปวดแล้วฟังเสียงหัวใจตัวเองใกล้ๆ...
หลากหลายปัญหา ถาโถม ให้ฉันต้องปวดใจ...
หาทางออกไม่ได้ และไม่รู้จะทำยังไงกับชีวิตดี...
มองดูภาพเก่าๆ ของตัวฉัน...
หลากหลายคืนและวัน...ทำไมฉันต้องเป็นอย่างนี้...
เมื่อไหร่นะ เมื่อไหร่ ที่จะผ่านพ้นเวลาเลวร้ายไปซักที...
รอนานแล้วนะ รอนานเป็นปี... จนวันนี้ท้อแท้เกินทน..
ก็เคยหกล้มมาแล้ว หลายครั้ง...
แต่ฉันก็ยังมีพลัง สามารถดึงตัวเองขึ้นมาจากความสับสน..
จะต้องล้มแล้วลุกไปอย่างนี้อีกกี่ครั้งถึงจะเจอใครที่รักจริงซักคน...
หรือชีวิตนี้ คงอับจน... ไม่มีใครซักคนมาจริงใจ..
คุยกับตัวเองอย่างเงียบๆ
ปล่อยให้ความเหงา เลาะเลียบให้ตัวเองต้องหวั่นไหว...
แล้วก็ลุกขึ้น ปาดน้ำตา..บอกตัวเองว่า เอาน่ะ..ไม่เป็นไร..
ถึงฉันไม่มีใครซักคนจะคอยห่วงใย.. แต่ฉันก็ยังมีตัวฉันเองไม่ไปไหน..
อยู่ให้กำลังใจและเข้าใจตัวฉันเอง
......ค่ำคืนที่ไม่มีใคร..
คงทำได้ดีที่สุดคือคุยกับตัวเองอย่างนี้
13 มีนาคม 2546 12:58 น.
ผู้หญิงเจ้าชู้
การที่มีใครซักคนอยู่เคียงข้าง..
ก็ยังดีกว่าอยู่อย่างโดดเดี่ยวอ้างว้างคนเดียวใช่ไหม..
แม้จะช่วยอะไรไม่ได้ แต่ก็จะอยู่ข้างๆ คอยปลอบใจ...
เป็นเพื่อนเธออยู่ใกล้ๆ แม้จะไม่มีคำพูดอะไรออกมา..
เพราะฉันเป็นห่วงเธอ...
เป็นห่วงอยู่เสมอ แม้เธอจะไม่มีวันเห็นค่า...
รู้ตัวดี ว่าฉันอยู่ในฐานะไหน... แต่ก็ยังอยากเป็นคนเช็ดน้ำตา..
อยากจะเป็นคนปลอบโยนยามเธอเหนื่อยล้า...อยากดูแลเธอเวลาที่เธอไม่มีใคร
ได้ไหม เวลาไม่มีใครให้คิดถึงฉัน...
บนความผูกพัน ถ้าเธอต้องการให้เป็นฉันที่ไปอยู่ใกล้..
ไม่ต้องเป็นคนแรกที่เธอนึกถึงก็ได้ ไม่เป็นไร..
แต่ขอเป็นคนสุดท้ายได้ไหม... ในเวลาที่เธออ่อนไหว..
......ให้เป็นฉันที่จะปลอบโยนเธอ
12 มีนาคม 2546 23:47 น.
ผู้หญิงเจ้าชู้
ค่ำคืนนี้...
จะลบเลือนความปวดร้าวที่มีอย่างไรได้..
ในเมื่อที่ผ่านมาเธอไม่เคยเลยซักทีที่จะเชื่อใจ
จบสิ้นแล้ว หลายคำถามว่าทำไม ที่เธอต้องทิ้งกัน..
เธอคิดว่าฉันมันไม่ดี
เธอเลยต้องลืมทุกอย่างทีเคยมีกับตัวฉัน...
ฉันไม่ดีใช่ไหม ... ที่เฝ้าแต่รักเธอทุกวัน...
ผิด.. ทั้งหมดมันผิดที่ฉัน ไม่เคยเป็นเธอเลยคนดี..
ฉันมันผู้หญิงเหลวแหลก
ที่เที่ยวแจกความรักให้ใครๆ ไม่เลือกหน้าอย่างนี้....
ฉัน มัน ผู้หญิงที่หัวใจไม่มี
ฉันมันเป็นคนที่เธอไม่ต้องการ...
ฉันมันเลว....
ฉันมันไม่ดี..
นี่ใช่ไหมเหตุผลที่เธอทิ้งกัน
12 มีนาคม 2546 21:20 น.
ผู้หญิงเจ้าชู้
ความรักของฉัน...
ในทุกความผูกพันมันไปไม่ถึงเธอเลยใช่ไหม..
เธอถึงได้มองฉันในแง่ร้ายอยู่ร่ำไป...
คิดเอาเองว่า ฉันเป็นยังไง ไม่เคยถามกันเลยซักที
คิดอยู่เสมอใช่ไหมว่าฉันมันเลว
ทำตัวเหลกเลว... และหลวงหลอกเธอตลอดมาอย่างนี้...
ทั้งๆ ที่จริง ... หัวใจดวงนี้ไม่เคยจะแบ่งปันไปให้ใครเลยซักที
ทุกวินาที ทุกลมหายใจที่มี ฉันก็ให้เธอ...
ผู้หญิงคนนี้คงไม่ดีมากสินะในสายตา..
ร้อยพันความรักที่มีค่า..จึงได้รับตอบกลับมาเพียงแค่ความปวดร้าวเสมอๆ
เคยคิดว่าเธอจะเป็นคนๆเดียว ที่หัวใจฉันต้องการจะเจอ..
แต่สุดท้าย..สิ่งที่ฉันได้รับกลับมาจากเธอ ก็คือการตายทั้งเป็น...
ฉันไม่ได้เป็นอย่างนั้น.... ไม่ได้เป็นอย่างนั้นเลย...
จะทำอย่างไร..ให้เธอเข้าใจ...
เจ็บนะ ที่เธอคิดอย่างนั้น..
เจ็บ เจ็บ เจ็บ