6 กันยายน 2548 00:12 น.
ผู้หญิงอ่อนไหว...หัวใจอ่อนแอ
ฉันเคยมี... ภาพสีขาว... ละมุนละไม
แต่งเติมใส่... สีสวยสด... หยดความหอมหวาน
สีมืดดำ... ทำภาพเปื้อน... เลือนความเบิกบาน
ฉันพบพาน... ความหมองหม่น... ทนทุกข์ขื่นใจ
......................................................................
......................................................................
ณ วันนี้... ภาพอดีต... ยังคงติดตา
ยิ่งนำพา... ความรู้สึก... นึกย้อนกลับไป
ชีวิตพัง... ชิงชังนัก... ความรักร้างไกล
ไม่สดใส... เพราะหัวใจ... เป็นภาพสีเทา/font>
3 กันยายน 2548 16:04 น.
ผู้หญิงอ่อนไหว...หัวใจอ่อนแอ
อีกกี่วัน...อีกกี่คืนต้องฝืนทน
อยู่อย่างคน...สิ้นหนทางอยู่อย่างนี้
ตะวันร้อน...รอนแรมลับดับราตรี
ยังคงมี...ฉันโดดเดี่ยวยืนเดียวดาย
...................................................
...................................................
ยามสุดเหงา...เงาของฉันเพื่อนเคียงข้าง
ยามอ้างว้าง...แขนของฉันกอดรัดกาย
น้ำตาร่วง...สองมือฉันซับอ่อนไหว
หัวใจไซร้...ดูแลใจให้ตัวเอง
3 กันยายน 2548 13:17 น.
ผู้หญิงอ่อนไหว...หัวใจอ่อนแอ
เธอรู้ไหม... หยดน้ำตาที่รินไหล
กลั่นจากใจ... อันแสนเจ็บอย่างรวดร้าว
น้ำใสใส... ปนความช้ำทุกคราคราว
ความว่างเปล่า... คือความทุกข์กัดกร่อนใจ
3 กันยายน 2548 11:04 น.
ผู้หญิงอ่อนไหว...หัวใจอ่อนแอ
คำว่า"รัก" ที่เธอเอ่ย อยากรู้นัก
แสร้งประจักษ์ ผ่านลมปาก เพียงหวานหู
แท้จริงจัง หวังจริงใจ มิอาจรู้
หวาดหวั่นอยู่ ยากหยั่งลึก หัวใจคน
30 สิงหาคม 2548 16:46 น.
ผู้หญิงอ่อนไหว...หัวใจอ่อนแอ
ยามค่ำคืนฝืนข่มตามิอาจหลับ
เสียงขานรับขับทำนองก้องภายใน
บทเพลงเศร้าเหงาบรรเลงเคว้งคว้างใจ
จะมีไหมใครสักคนช่วยพ้นที.....