30 พฤษภาคม 2553 20:54 น.
ผู้หญิงอิงนิยาย
ปล่อยถวิลบินท่องล่องลอยไป
สู่แห่งใด...ไร้กฏกำหนดหมาย
ให้ร่องรอยปั่นทอนที่คลอนคลาย
จงเลือนหายท่ามกลางหว่างสายลม...
รักไม่ได้...ก็รู้อยู่ในจิต
ไร้แม้สิทธิ...คิดปองได้ครองสม
วันนี้จึงระบายคำอย่างช้ำตรม
ทุกข์ทับถมดวงจินต์จวนสิ้นใจ
ยิ่งคอยปราม...ห้ามใจไม่ให้รัก
คล้ายยิ่งผลักใจตนพบหม่นไหม้
ดิ่งจมลง...ห้วงเหวแห่งเปลวไฟ
เผาผลาญให้ร้อนรุ่ม...รักสุ่มทรวง...
เปรียบรักเร้นเป็นไปอย่างไร้สิทธิ
เลือกทางผิดครรลองเจ้าของหวง
วันคือผ่านชีพสลายคล้ายติดบ่วง
ชายหนึ่งลวง...ด้วยเล่ห์เสน่หา...
หน้าส่วนตัว
949
