15 ตุลาคม 2548 10:36 น.
ผู้หญิงสีรุ้ง
ยิ่งใช้ชีวิตอย่างรีบเร่ง กลับรู้สึกว่าตัวเองเฉื่อยช้าลง
ยิ่งวิ่งตามกลับยิ่งห่าง
ยิ่งอยู่ในสังคมพลุกพร่าน พื้นที่ส่วนตัวกลับขยายขึ้น
เติบโตขึ้น จินตนาการหดหาย ถ่ายเทไปอยู่ในส่วนของ หลักเหตุผล และ
ความเป็นจริงที่อุปโลกขึ้น เรื่องที่เคยหัวเราะให้ กลับดูว่าเป็นเรื่องไร้สาระไม่
ควรแก่การคำนึงถึง
สร้างอาณาจักร ขจัดการต่อต้าน จำกัดการแปลกแยก
ไม่ต่างจาก มด ไม่ต่างจากปลวก
สังคมที่ว่าด้วยการปฎิบัติที่ถูกต้อง ดีงาม ประกาศไว้อย่างนั้น
ฉันไม่ได้ยิ้มจากความรู้สึกมานานแล้ว ถ้ายิ้มให้กับสิ่งมีชีวิต ที่จำกัด
ด้วยคำว่าคนล่ะก็
........ฉันนั่งนอกระเบียงนี่ มองฟันเฟืองของสังคมทำหน้าที่ อย่างคนที่ไม่
เกี่ยวข้อง แต่ก็หลอกตัวเองไม่ได้นานหรอก ฉันรู้ดี...........
กาแฟแก้วเดิม รส ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว สงสัยต้องหาชาร้อน
สักแก้ว
15 ตุลาคม 2548 09:58 น.
ผู้หญิงสีรุ้ง
อีกครั้งแล้ว ที่มีคำถามเกิดขึ้นกับฉัน
อีกครั้งแล้วที่ฉันปล่อยตัวเอง เดินวนเวียน ครุ่นคิด เหมือนเดินอยู่ใน
ทางที่แสนซับซ้อน
ฉันหาเหตุของการเกิดคำถามนี้อย่างคร่าวๆ แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจมัน เท่า
กับ คำถามที่เกิดขึ้นแล้ว นี้
ในหัวเริ่มหนักอึ้ง หนาวทั้งที่ชุ่มด้วยเหงื่อ ภาพที่รับผ่านตา เริ่มพริ้ว
เบลอเลือนขึ้น จางขึ้น
อาการปวดที่หัวเริ่มก่อตัวขึ้น มันปวดหนุบๆ พร้อมกับคอแห้งและ
น้ำลายเหนียว มันเหมือนกับ การเริ่มต้นของอาการไข้
ฉันได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้นอย่าชัดเจน ต่างกับเสียงจากภายนอก
ที่ค่อยเบาลง เบาลง
ทั้งที่ฉันหลับตา นอนขดอยู่ในที่ของฉัน แต่ไอ้คำถามกวนประสาท
นั่นมันยังลอยเด่นอยู่
ช่างมัน....ฉันจะหลับ
ด้วย พารา กำนั้น ฉันจะหลับไปพร้อมกับคำถามงี่เง่านี่ ถ้ามันยังดื้อดึง
อยากจะอยู่ในหัวสมองของฉันก็ไม่เป็นไร
แล้วมาดูกันว่าใครจะชนะ
หน้าส่วนตัว
1035
