1 มีนาคม 2549 14:34 น.

...ร่องรอยรัก...


เพียงย่างเท้าเข้าห้องต้องเจ็บช้ำ
ยังจดจำภาพเก่าของเราสอง
ใจมันแปลบปวดปร่าน้ำตานอง
ทุกสิ่งของบาดตาอย่างทารุณ

กลางคืนนอนเหว่ว้าน้ำตาไหล
จะห่มผ้าอย่างไรก็ไม่อุ่น
หมอนอีกใบยังไม่สิ้นกลิ่นอายคุณ
ใครจะหนุนกล่อมฉันหลับฝันดี

ก่อนเคยอยู่ร่วมเรียงนอนเคียงข้าง
ไยมาร้างจนลับคล้ายกับหนี
สัญญารักซึ่งเคยเอ่ยวจี
ไม่พ้นปีก็เลือนเหมือนลืมคำ

ห้องที่เคยกรุ่นไปด้วยไอรัก
สร้างทุกข์หนักเกินฝืนทนกลืนกล้ำ
เพียงย่างเท้าเข้าห้องต้องระกำ
เหมือนเท้าย่ำเหยียบขยี้ลงที่ใจ

...................................