2 มิถุนายน 2548 14:53 น.
ผู้หญิงสีม่วง
เห็นเขา พรอดพร่ำ คำหวาน
ร้าวราน หัวใจ หนักหนา
น้ำใส ไหลจาก สองตา
แทนค่า ความช้ำ กล้ำกลืน
สองเขา ต่างซึ้ง ตรึงจิต
ชีวิต ผสาน หวานชื่น
แม้นาน รักยัง ยั่งยืน
ไม่คืน คำเอ่ย เผยไป
ถึงแม้ อยู่ไกล ครึ่งฟ้า
ศรัทธา พาเคียง ชิดใกล้
สื่อสาร ผ่านทาง หัวใจ
สายใย แห่งรัก ถักทอ
ดูเขา พรอดพร่ำ คำรัก
ประจักษ์ แก่ใจ แล้วหนอ
จบแล้ว ที่รัก ที่รอ
จะขอ จากไป ตามทาง
ถอนตัว ก่อนปวด รวดร้าว
ไม่ก้าว เข้าคั่น กั้นขวาง
มาใหม่ ไม่ควร แทรกกลาง
รู้บ้าง ของเขา ของใคร
เลิกรัก เลิกรอ เลิกหวัง
แม้ยัง รักมาก เพียงไหน
หากรัก หากรอ ต่อไป
หัวใจ ไม่พ้น ทรมาน
............................