31 กรกฎาคม 2547 17:38 น.
ผู้หญิงสีม่วง
ไม่อยากให้เอ่ยคำร่ำลา ..
อย่ามีบทสนทนา ..เหมือนว่าจะจรจาก
ได้ยินแล้วใจหาย .. น้ำตาเป็นสาย..ไหลพราก
เก็บกลั้นลำบาก .. มันยากจะทำใจ
อย่าทิ้งฉันไว้อย่างนี้ ..
ความอาทรที่เธอมี .. หมดแล้วใช่ไหม
จึงปล่อยฉันอ่อนล้า .. เหว่ว้าไม่มีใคร
หากเธอจะจากไป .. ทั้งหัวใจคงร้าวราน
คืนค่ำเคยพร่ำคำออดอ้อน ..
เคยง้องอน..กล่อมนอนด้วยเพลงหวาน
ความห่วงใยของฉัน .. ใครกันจะต้องการ
หรือมันน่ารำคาญ .. เธอจึงพาลไม่อยากฟัง
เมื่อวันเคลื่อนและเดือนผัน ..
สุดท้ายความผูกพัน .. คงเป็นแค่ความหลัง
ดั่งสายว่าวถูกตัดขาด .. ฉันไม่อาจจะฉุดรั้ง
แล้วว่าวก็ผุพัง .. เป็นสิ่งน่าชังให้เธอลืม
...........................................
23 กรกฎาคม 2547 00:25 น.
ผู้หญิงสีม่วง
หัวไม่ไป แต่ใจ มันอยากเขียน
คิดจนเจียน เวียนหัว มั่วได้ไหม
จิตใจมัน พะวักพะวง งงเรื่อยไป
คงเขียนได้ แต่ไม่ดี เท่าที่ควร
มัวแต่เค้น ความคิด จิตวิตก
ยิ่งงันงก งงหนัก กระอักกระอ่วน
ยิ่งเขียนไป เริ่มวนไป ใจปั่นป่วน
สมองรวน ชวนให้ ใจอ่อนเพลีย
แล้วจะคิดทำไม ให้ปวดหัว
กว่ารู้ตัว ก็กลับกลาย คล้ายอ่อนเปลี้ย
เริ่มประหลาด จะพาพลาด ประสาทเสีย
คงงัวเงีย ใกล้จะหลับ ดับไฟนอน
อยากแต่งกลอน ให้ไพเราะ เสนาะหู
แต่ที่รู้ คือเหนื่อยนัก อยากพักผ่อน
ขอตอนนี้ มีใครส่ง ลงหนุนหมอน
ตื่นเช้ามา หายง่วงนอน กลอนคงดี
......................................
19 กรกฎาคม 2547 07:07 น.
ผู้หญิงสีม่วง
เอาความหลัง ฝังไว้ ที่ในอก
เหินระหก หอบช้ำ ย่ำเท้าหนี
อยากจะฝืน กลืนเก็บ เจ็บเคยมี
ติดอยู่ที่ ลี้ไกล กลับไม่พ้น ..
เหมือนยิ่งก้าว ยิ่งร้าว หนาวลึกล้ำ
ใจระส่ำ ย้ำติด คิดสับสน
เดินจากไกล ไฉนกลาย คล้ายเดินวน
ทุกข์ระคน บ่นหา ว่าอาวรณ์
จำต้องค่อย ถอยกลับ แม้คับจิต
ด้วยชีวิต คิดไป ไม่อาจถอน
เมื่อฝังใจ ไยฝืน กลืนร้าวรอน
จะหนาวร้อน ตอนไหน ไม่ง่ายลืม
..................................
17 กรกฎาคม 2547 07:16 น.
ผู้หญิงสีม่วง
โสตสำเนียง..เสียงเพลง..บรรเลงร้อง
ท่วงทำนอง..คล้องใจ..ให้ซาบซึ้ง
เพลงจากเขา..เราฟัง..ช่างตราตรึง
คิดคำนึง..ถึงเพ้อ..เผลอใจตาม
คงมิวาย..คล้ายเรา..เข้าติดบ่วง
ดั่งกรรมทวง..หน่วงรัก..จักย้อนถาม
บทเพลงนั้น..หวั่นจิต..คิดลุกลาม
ถึงนิยาม..ความเก่า..พาเราตรม
ทั้งบทเพลง..บทกลอน..ทุกท่อนหวาน
แต่ก่อนกาล..นานไม่..ให้คนอื่น
เขาผูกพัน..กัลยา..น้ำตารื้น
ทั้งหลับตื่น..ยืนยัน..มั่นกับใคร ..
. . . . .
เขาห่วงหวง..ห่วงหา..ยามลาจาก
จำใจพราก..ยากยิ่ง..กว่าสิ่งไหน
เขาออดอ้อน..วอนรัก..ประจักษ์ใจ
แม้ร้างไกล..ไม่คลาย..สลายลง
เขารำพัน..ฝันหา..ยามลาล่วง
ทุกถ้อยทวง..ควงคู่..ดูใหลหลง
เขาตราตรึง..ซึ้งวจี..ฤดีปลง
สายใยส่ง..คงมั่น..นิรันดร
เขาอาวรณ์..งอนง้อ..ขอคำกล่าว
จะร้อนหนาว..ร้าวกาย..อย่าคลายผ่อน
ขอจงมั่น..สัญญา..ว่าบทกลอน
อย่าแรมรอน..กร่อนใจ..ด้วยไกลตา
เขาบรรเลง..เพลงรัก..จักหวานยิ่ง
จะไม่ทิ้ง..สิ่งหวง..ให้ทวงหา
เขาฝากกอด..พรอดพร่ำ..เช้าค่ำมา
จงรักษา..กายใจ..ไว้ให้กัน
เขาฝากคำ..ย้ำใจ..แม้ไกลหน้า
จะกลับมา..หาใจ..ไม่แปรผัน
จะครองคู่..อยู่ร่วม..รวมสัมพันธ์
ในสักวัน..มั่นใจ..ไม่แชเชือน
. . . . .
แอบดูเขา..เราช้ำ..ระกำนัก
เหมือนอกหัก..ชักมีด..กรีดใจเฉือน
เพลงรักเขา..เรานั้น..อย่าฟั่นเฟือน
ต้องย้ำเตือน..เบือนบ่าย..ส่ายหน้ามา
ไม่ใช่เพลง..ของเรา..ที่เขาให้
คงฝังใจ..ในรัก..ปักแน่นหนา
ยังอาวรณ์..ถอนรัก..หักใจมา
ยากโรยรา..คราก่อน..ย้อนทรงจำ
จึงส่งเพลง..เคยซึ้ง..เพลงหนึ่งนั้น
เรารู้ทัน..พลันเจ็บ..เก็บมาช้ำ
เปิดฟังไป..ใจขม..จมน้ำคำ
สองเขาย้ำ..พร่ำ ( คำ ) หวาน..ผ่านบทเพลง ..
.....................................
16 กรกฎาคม 2547 06:40 น.
ผู้หญิงสีม่วง
จาก..ขอบฟ้าแดนไกล...กว่าใจคิด
จาก..หนึ่งมิตรจิตเดียว...หมายเกี่ยวฝัน
จาก..หนึ่งห้วงเวลา...ทิวาวัน
จาก..คืนนั้น ( สู่ ) คืนนี้...ราตรีงาม
ฉัน..เอยขอเอ่ยอ้าง...บอกต่างหน้า
ฉัน..สิจาวอนไหว้...เทพไท้ถาม
ฉัน..อยากเห็นเธอสุข...อยู่ทุกยาม
ฉัน..( จะ) จดจำเธอนี้......ตราบนิรันดร์
ถึง..วันนี้แล้วหนอ...ว่ารอคอย
ถึง..สิด้อยคำพร...มิอ่อนหวาน
ถึง..มิเลิศเป็นเอก...ใครเสกสรรค์
ถึง..แล้ววันสุขสันต์...วันเกิดนาง
เธอ..เอยจงสุขสันต์...ทุกวันไป
เธอ..สดใสสดชื่น...ทุกคืนหวัง
เธอ..พร้อมพรักสมปอง...มิพร่องจาง
เธอ..ประดั่งเทพี...ของพี่เอย...
..................................
ปล. จากเธอถึงฉัน , , ขอบคุณมากนะคะ , , จะจดจำไม่ลืมค่ะ , ,
ปล.2 มีข้อผิดพลาดไปบ้าง , , ความที่คนแต่งรีบร้อนอยากให้ทันวันเกิด , ,
, , แต่คนรับพอใจที่ได้มาแบบนี้ , , อย่าว่ากันเลยนะคะ , ,
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟผู้หญิงสีม่วง
หน้าส่วนตัว
1469
