25 มิถุนายน 2547 20:14 น.
ผู้หญิงสีม่วง
คำโบราณขานเล่า..หมาเห่านั้นไม่กัด
กระการทำไม่อาจบ่งวัด..ตัวตนของใครได้
คำพูดจาไม่ไพเราะ..ใช่ชี้เฉพาะความข้างใน
ปากพร่ำพูดออกไป..หามิได้หมายตามนั้น ..
อีกรูปกายภายนอก..ไม่บอกถึงดวงจิต
ถือเอาเป็นความผิด..มาคั่นขีดปิดกั้น
ด้วยรูปชั่วตัวไม่งาม..จึงคุกคามโจษจัน
กล่าวหาให้โศกศัลย์..วัดกันด้วยสิ่งใด ..
ไม่ชอบโกหกตอแหล..ไม่แก่การปลิ้นปล้อน
ดุจคำผู้ใหญ่บ่นสอน..ฟังแล้วกร่อนจนแสบไส้
แต่เจตนาที่อยากสื่อ..เปรียบหนังสือมากความใน
หนึ่งประโยคสิบความเข้าใจ..แล้วแต่ใครจะตีความ ..
เพราะรูปไม่สวย..จึงไม่ร่ำรวยคารมหวาน
คำเขียนที่คนอ่าน..อาจดูเหมือนพาลหยาบหยาม
แต่ไม่เคยทำร้ายใคร..ให้ร้อนไหม้ดั่งไฟลาม
จึงอยากมาทวงถาม..ถึงนิยามความชั่วดี ..
หากหมาจะกัดเรา..มันไม่เข้ามาเห่าบอก
คงสร้างภาพลวงหลอก..ให้ช้ำชอกป่นปี้
กว่าจะรู้ตัวก็สาย..ถูกทำร้ายด้วยถ้อยวจี
ดั่งน้ำผึ้งขมบ่มแรมปี..รสชาติเหลือที่จะกินกลืน ..
................................................
24 มิถุนายน 2547 02:58 น.
ผู้หญิงสีม่วง
ยามวิกาลแสนเงียบยะเยียบหลัง
แต่เธอยังนั่งเล่นคอมไม่กลัวหรือ
ลองหันซ้ายแลขวาทำตาปรือ
จะเห็นมือลอยคว้างกลางนภา ... อิอิ
กลัวทำไม..ไม่ได้เดินในที่เปลี่ยว..
ใส่สายเดี่ยวเสียวหลุด..ชุดให้ท่า
แต่ตัวฉัน..นั่งอยู่ในที่ลับตา
มือไหนจะมาลูบแขนขา..ให้น่ากลัว
แหมะทำเป็นพูดข่มใจไปงั้นๆ
แค่เสียงไก่มันขันก็หดหัว
ระวังเหอะข้างหลังนั่งข้างตัว
ฉี่แตกชัวร์มือเท้าก้าวไม่ไป ... 555
เอ่อ..เจตนาเธอพูดมาช่างแสนดี
เตือนเรื่องผี..เกรงฉันนี้จะจับไข้
โดนคนหลอกมันน่ากลัวกว่า..รู้ไหม
ผีทะเลเธอนั่นไง..พ่อตัวดี - - ;
เริ่มกลัวแล้วฉันรู้ฉันดูออก
อย่ากลับกลอกเปลี่ยนเรื่องเนื่องกลัวผี
ได้ยินไหมเสียงครวญเสียงกระทบตี
นาทีนี้เจอแน่ๆ แม่นักเลง .... อิอิ
ฉันหรือกลัว..รอบตัวมีทั้งมีดไม้
มาเมื่อไหร่จะฟาดให้..ไม่กล้าเบ่ง
ก่อนจะนอน..นั่งแต่งกลอนยามวังเวง
มาหลอกหลอนให้โหวงเหวง..เดี๋ยวน่าดู
ทำเลียนแบบสมรักษ์นักมวยไทย
ชอบคุยโอ่โม้ไปให้ลื่นหู
เจอเข้าจริงขนตั้งผมหัวฟู
ร้องอี้อู้อย่าหลอกหนู...หนูกลัวแล้ว 555
มองเวลาตีสองกว่า..ขาเริ่มสั่น
เริ่มหวิวหวั่น..หันซ้ายขวาพาใจแป้ว
มองหาคนข้างกาย..ไร้วี่แวว
กลัวจริงแล้ว..มีดหรือไม้..ก็ไม่เอา
ฮ่า ฮ่า ฮ่า ดีมากที่รักเอ้ย
โอ้ละเหวยได้แกล้งคนจนหายเหงา
หันมองไปข้างหลังหน้าซีดเซา
เวรไหมเล่าโดนผีหลอกจนตรอกเอง...
( บรือออ ววววว ใครหว่ามานั่งข้างหลังตู )
........................................
คุณเมจิคเชี่ยน หันหลังไปมองเจอตัวเองในกระจก..ยังตกใจ..
แล้วจะไม่ให้คนอื่นกลัวได้ไงเล่า 5555
21 มิถุนายน 2547 00:12 น.
ผู้หญิงสีม่วง
ไม่มีทางเลือกอื่นให้ความทรงจำ..
นอกจากเก็บไว้ให้ครวญคร่ำ..รำพันถึง
ในมุมลึกของหัวใจ..ฝังกลบไว้อย่างตราตรึง
ทุกครั้งที่คำนึงไม่พ้นซึ่ง..น้ำตาปรอย
ไม่มีทางข้างหน้าให้ย่างก้าว..
เส้นทางทอดยาว..จำปล่อยเท้าให้ก้าวถอย
สติเฟือนฟั่น..ไปพร้อมความฝันที่หลุดลอย
หยุดชีวิตไว้กับการรอคอย..อย่างเซซัง
ไม่มีทางออกให้ความรู้สึก..
จึงต้องปล่อยให้ถลำลึก..เกินฉุดรั้ง
ความรักความหลง..จมดิ่งลงสู่ห้วงภวังค์
ผนวกปัจจุบันและความหลัง..เข้าด้วยกัน
ไม่มีภาพอื่นให้การมองเห็น..
ความทรงจำยังซ่อนเร้น..ให้ประหวั่น
เป็นเพราะลืมไม่ได้..หรือไม่อยากจะลืมมัน
เหตุนี้หัวใจจึงถูกลงทัณฑ์..ด้วยตัวเอง
.............................................
19 มิถุนายน 2547 10:28 น.
ผู้หญิงสีม่วง
การส่งความรู้สึกผ่านการ..พูดจา..
เป็นวิธีเดียวที่คนไกลตา..สามารถทำได้
คือเหตุผลที่ในทุกวัน..ฉันหมั่นโทรไป
ไม่มีคำตอบอื่นใด..แค่เพราะหัวใจ..ผูกพัน
ทำตามความคิดนึกในส่วนลึกที่..ร่ำร้อง..
อยากจะเป็นเจ้าของ..จับจองใจเธอนั้น
การกระทำตรงกับใจ..ไม่เก็บไว้แค่ในฝัน
เพราะชีวิตแสนสั้น..จึงอยากให้เธอนั้น..รับรู้
ทุกสิ่งที่ทำไปหวังไว้คง..ไม่ผิด..
ในเมื่อชีวิต..คิดให้เธอมาเคียงคู่
จะปกปิดไปทำไม..จึงเผยใจให้เธอได้ดู
เปิดให้เห็นทุกอณู..ความรักที่ซ่อนอยู่..ข้างใน
.............................................
15 มิถุนายน 2547 19:32 น.
ผู้หญิงสีม่วง
ฉันวาดความหวัง.. ไว้ในภาพฝัน
ระบายความปรารถนาในคืนวัน..อันอ่อนล้า
กอดเก็บความเงียบงัน โอบกอดฝันด้วยน้ำตา
จมอยู่ใต้เงาความเหว่ว้า..ที่พันธนา..หัวใจ
นานนับวันคืนที่ยืนอยู่ในมุมเหงา
มีความเดียวดายคอยรุมเร้า..โถมเข้าใส่
อ้างว้าง..สับสน บนหนทางที่ลาร้างกำลังใจ
ได้แต่สร้างภาพฝันอย่างเปล่าไร้..ไปวันวัน
บนเส้นทางที่ฉันเดินจากมา
โรยด้วยรอยน้ำตา..จากความรอนล้า..ไหวหวั่น
ไม่รู้ว่านานแค่ไหน ถึงจะตัดเยื่อใยความผูกพันธ์
ให้ใจที่ร้าวรานของฉัน..หลุดพ้นคำนั้น พันธนาการ
เพราะทุกพื้นที่ใจไม่อาจมีใครมาแทนที่
ความทรงจำที่มี..จึงย้อนให้ใจนี้ต้องฟุ้งซ่าน
จมอยู่กับความหวัง และความหลังในรอยกาล
เดินวนอยู่ในความทรมาน..และซมซานเรื่อยมา
เมื่ออนาคตไม่อาจล่วงรู้ได้
และเหตุผลของหัวใจ..ไม่อาจขีดทางไปในภายหน้า
ยินดีที่จะทุกข์จากความสุขที่เป็นเพียงภาพลวงตา
ยอมรับสิ่งที่เป็นตลอดมา..และทนอยู่อย่างเหว่ว้า..ตลอดไป
.............................................