15 พฤษภาคม 2547 23:38 น.
ผู้หญิงสีม่วง
กาลล่วงเลยเคยตัดสลัดรัก
คนอกหักเพราะเราเขาชอกช้ำ
เฝ้าเททุ่มสุมรักปักใจทำ
เรากลับย่ำเหยียบใส่ไม่ไยดี
เขามีใจให้จริงกลับทิ้งขว้าง
ทำเป็นหมางห่างเหินเมินหน้าหนี
รักที่ย้ำพร่ำเพรื่อเบื่อเต็มที
ไม่ยินดีที่เขาเฝ้าทนรอ
คงเป็นกรรมทำไว้ในครั้งก่อน
บาปมาย้อนกร่อนใจให้ทุกข์ท้อ
แสนหนาวเหน็บเจ็บช้ำน้ำตาคลอ
ต้องตามง้อขอรักสมัครทรวง
ในตัวเธอเพ้อถึงคนึงหา
รักเรื่อยมาพาใจให้ห่วงหวง
แม้จะรู้ดูออกเธอหลอกลวง
ยอมติดบ่วงหน่วงใจไม่ถอดถอน
เพราะอะไรใจนี้มีเธออยู่
หวังเคียงคู่ดูแลแม้หนาวร้อน
ถึงแม้ว่าน้ำตาต้องเปียกปอน
เธอตัดรอนทอนบั่นหั่นหัวใจ
เหตุอันใดไยรักไม่ลาเลิก
จะเฉยเพิกต่อเธอทำไม่ได้
ด้วยความรักปักติดสนิทใน
ชีวิตไซร้ติดบ่วงในห้วงรัก ( กรรม )
.....................................
14 พฤษภาคม 2547 23:02 น.
ผู้หญิงสีม่วง
ทุกวันของฉันหมดไปกับ..ความเหงา
ใช้ชีวิตกับความเศร้า..ที่คอยเข้ามาหยอกล้อ
หวังสักคนมาทำให้หายเหงา..เฝ้าคอยรอ
มีฝันให้เติมต่อร่วมถักทอ..กำลังใจ
จนวันที่เธอ..ก้าวเข้ามาในชีวิตฉัน
เหมือนทุกวันฟ้าถูกแต้มสีสัน..ให้สดใส
กลางคืนไม่เงียบงัน..ทุกความฝันมีเธอข้างใน
อยากให้มีพรุ่งนี้และวันต่อไป..ร่วมกัน
ไม่เคยคิดว่าผูกชีวิตไว้กับ..เวลา
การหมุนวนของเข็มนาฬิกา..จะมาหยุดฝัน
เมื่อใจเธอเริ่มโลเล..เลิกทุ่มเทความผูกพัน
จึงไม่มีวันพรุ่งนี้ของฉัน..ไม่มีวันของสองเรา
ยิ้มต้อนรับการกลับมาของ..วันก่อน
การหวนคืนของความร้าวรอน..ย้อนความเศร้า
น้ำที่เอ่อล้นตา..ทำให้อีกครั้งที่มองฟ้าเป็นสีเทา
บอกกับตัวเองเบาเบา..แล้วฉันก็เหงา..อีกคราวหนึ่ง..
.................................................
8 พฤษภาคม 2547 22:55 น.
ผู้หญิงสีม่วง
สายลมหวนครวญหาพาใจเศร้า
ทุกย่างก้าวร้าวรานนานไปไหม
เป็นเพราะรักหักห้ามถามถึงใจ
เพียงเพื่อใครที่อยากจะพบเจอ
ลมฝนซัดพัดมา..พาใจหม่น
แสนสับสนทุกข์ทน..ใจบ่นเพ้อ
โหยและหาอาวรณ์..ย้อนถึงเธอ
มั่นเสมอเอ่อท้น..ล้นออกมา
ด้วยจิตคิดริเริ่มเติมซ้ำใจ
รู้บ้างไหมหทัยปรารถนา
เฝ้าทบทวนเหตุการณ์ที่ผ่านมา
กับเวลาทุกคราอยู่ร่ำไป
รักตามติดคิดไป..ใจสะท้อน
ทุกบทตอนรอนร้าว..หนาวสั่นไหว
ความทรงจำ..ย้ำเตือนเหมือนย่ำใจ
ติดข้างในให้ตรม..จมความหลัง
........................................
แหะ ๆ ..
2 วันมานี้..แต่งกลอนร่วมกับหนุ่ม ๆ ถึง 2 คนด้วยกัน..
รู้สึก..หายเหงาไปเยอะ..นาน ๆ จะกระชุ่มกระชวย..555
เอ่อ..2 หนุ่มที่ว่า บุคลิกก็ต่างกันราวดินฟ้า..
ถ้าใครรู้จักทั้งคุณเมจิคเชี่ยน และ คุณแม่จิตร..
ก็คงรู้ดีว่าต่างกันอย่างไร..
ถ้าไม่รู้..ดูได้จากบทกลอนนะคะ
สำหรับคนที่ไม่ได้แวะเข้าไปอ่านกลอน..เสือสิ้นลาย..
ที่ผู้หญิงสีม่วงแต่งไว้กับคุณเมจิคเชี่ยน..แวะเข้าไปได้นะคะ..
http://www.thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_52991.php
กลอนออกจะฮา ๆ ..เป็นที่ชอบอกชอบใจของผู้แต่งทั้งสองเป็นอย่างยิ่ง..
เอิ๊ก ๆ ..
8 พฤษภาคม 2547 00:00 น.
ผู้หญิงสีม่วง
สายลมเย็น พัดผ่าน ใจซ่านหวิว
เห็นเธอคิ้ว ติดกัน ตานั้นร้อน
คิดหาคำ แก้ตัว กลัวเธองอน
ทำใจดี สู้เสือก่อน ร่อนหาเธอ...
คงจะหนาว..แผ่ซ่านถึงสันหลัง
เธอนั้นยังมีชีวิต..อยู่อีกเหรอ
เล่นหายหัวตัวไม่มา..ให้เจอะเจอ
คิดว่าเผลอเดินละเมอ..ตกบ้านไป
โอ้เธอจ๋า อย่าเคืองโกรธ โปรดอภัยด้วย
เดี๋ยวไม่สวย ตีนกาโผล่ ยิ้มโก้ให้
ที่หายหน้า ไม่มาเจอ ใช่เผลอใจ
ขอได้ไหม อย่าสื่อตา จะฆ่ากัน
ทำเป็นมาพูดจาดี..มีที่ไหน
คงท่องจำจนขึ้นใจ..ใช่ไหมนั่น
เปิดตำรามางอนง้อ..พอรู้ทัน
ความจริงใจจะให้กัน..มันไม่มี
แหมะรู้อีก อุตส่าห์ ทำหน้าแสร้ง
เป็นนักแสดง ชั้นนำ ทำไม่รู้ไม่ชี้
เอ้ยไม่ใช่ คนดีจ๋า อย่างอนซี
ยิ้มนะยิ้ม ให้ฟันนี้ มีประกาย
ว่าแล้วยังมาทำท่า..หน้าทะเล้น
พ่อหน้าเป็น..ต้องเล่นตัวเผื่อแก้หาย
เดี๋ยวจะหาว่าฉันนั้น..มันของตาย
ยอมแพ้ชายง่ายอย่างนี้..ไม่มีทาง
โถ่ โถ่ โถ นะโถ่ นะโถ่ถัง
รักเธอจัง รักเธอจริง ไม่ทิ้งขว้าง
สัมผัสใจ ดูไหมจ๊ะ แม่นวลนาง
ทุกๆอย่าง จริงแท้ ไม่มั่วชัวร์ .. (อิอิ)
งั้นขอไปยืมมีดหมอ..มาเตรียมไว้
ขอดูใจให้รู้แน่..แท้หรือมั่ว
เอ๊ะทำไมใจเธอสั่น..เหมือนหวั่นกลัว
แล้วบอกชัวร์..ตัวเย็นเฉียบเงียบไปเลย
ฮ่าฮ่าฮ่า เออผิด ก็ผิดว้า
จะดุด่า เหมือนโฮ่งโฮ่ง แล้วอย่าเฉย (อิอิ)
รักกันนะ ดีกันนะ แม่ทรามเชย
มาลงเอย เหมือนเก่า เรารักกัน ....
คุกเข่าลงตรงหน้า..เธอกล้าไหม
จะขอดูความจริงใจ..ที่ให้ฉัน
ทิวลิปสวยด้วยสักช่อ..มากำนัล
แล้วเอ่ยคำขอโทษฉัน..ให้ลั่นซอย
เกิดเป็นชาย ชาตรี ดังก้องฟ้า
ให้คุกเข่า ขอขมา อย่าพูดพล่อย
ปล่อยให้ลาย เสือหาย ละลายลอย
แต่สุดท้าย พูดเสียงอ่อย ครับผมทำ....
.....................................
ฮะฮะ..พอแต่งกันจบจนแล้ว..รู้สึกว่า..ชอบกลอนนี้จัง
โดยเฉพาะบทจบ..ถูกใจมาก ๆ ค่ะ.. ( เชียร์กันเอง..555 )
เริ่มแต่งกลอนนี้กับคุณเมจิคเชี่ยน..ตั้งแต่วันอังคาร..แต่งได้ 6 บท
แล้วพ่อคุณก็หายตัวไปเฉย ๆ ไม่โผล่เลย..
ไอ้เราก็นั่งรอไปเถอะ..เล่นเอาเกือบจะงอนไปจริง ๆ
หายหน้าหายตาไป 2 วันกว่า ๆ มาวันนี้..พ่อคุณก็โผล่มา..
เลยได้แต่งต่อจนจบ..คิดว่าจะต้องดองกลอนนี้ไว้จนเปรี้ยวซะแล้ว..
อ่ะ..โทษฐานที่ปล่อยให้รอนาน..เอาทิวลิปมาง้อช๊านนนซะดี ๆ อิอิ
7 พฤษภาคม 2547 22:52 น.
ผู้หญิงสีม่วง
กลับมาไม่เท่าไหร่
ก็จะไปกันอีกหน
ให้ลูกต้องรอทน
แสนกังวลข้างในใจ
กลับมาลูกยินดี
รอยยิ้มมีแสนสดใส
แต่พรุ่งนี้ก็จะไป
ทิ้งลูกไว้ให้เดียวดาย
ไปเที่ยวห่างไกลถิ่น
หาดหัวหินคือเป้าหมาย
ทะเลใสให้แหวกว่าย
ผ่อนร้อนคลายสบายใจ
ลูกรู้สุขพ่อแม่
แต่ลูกแย่ทนไม่ไหว
หัวอกแสนห่วงใย
ยามห่างไกลใจห่วงหา
เถอะนะเพื่อสุขท่าน
อธิษฐานไม่หนักหนา
ขอพรพระอีกสักครา
เพื่อพร้อมหน้าครอบครัวเรา
............................
อืมมม เพิ่งกลับมาจากเชียงใหม่..
แต่..จะไปกันอีกแล้วค่ะ..พรุ่งนี้..เตี่ยกับแม่จะไปเที่ยวประจวบ ฯ
ง่า..ช่างสุขี กับการเที่ยวจริง ๆ เลย..ครอบครัวเรา..
ค่ะ..อธิษฐานกันอีกรอบ...ทำไงได้..
ความสุขของเตี่ยกับแม่นี่คะ..
ผู้เป็นลูก..ย่อมต้องอยากให้ท่านมีความสุขอยู่แล้ว..
แต่...อยากไปด้วยนี่...แงแงงง..
ถ้าไม่ติดต้องเข้าเวรล่ะก็..ได้ไปด้วยแล้ว..
ไม่น่าเลย..เพื่อนมาขอแลกเวรเอาไว้..
ถ้ารู้ว่าจะไปหัวหินกัน..คงไม่ยอมแลกเวรหรอก..งือ ๆ ..
ภาระหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบง่ะ..เฮ้อ...
อธิษฐานค่ะ..อธิษฐาน...
.........................
ปล. ( กันสักนิด )
สำหรับชื่อเรื่อง..พ่อแม่รังแกฉัน..ผู้หญิงสีม่วงไม่ได้หมายความตามนั้นจริง ๆ นะคะ..
ตั้งไปอย่างนั้นเองค่ะ..เดี๋ยวจะกลายเป็นว่าก้าวร้าว..กล่าวหาบุพการีไปซะอีก ^^;
หน้าส่วนตัว
992
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟผู้หญิงสีม่วง
