17 พฤศจิกายน 2547 23:56 น.

...นางมารร้าย...

ผู้หญิงสีม่วง



ปิดบังภาพลบ .. กลบเกลื่อนความร้ายกาจ
ด้วยการแสดงความสามารถ .. ทางด้านการตีหน้า
ทั้งที่ใจรุ่มร้อน .. ดั่งไฟฟอนแห่งความโกรธา
สุดแสนริษยา .. แต่ต้องวางท่าเยือกเย็น

เบื้องหลังรอยยิ้ม .. เต็มปริ่มด้วยความแค้น
สุมอกจนอัดแน่น .. ถึงแก่นความทุกข์เข็ญ
ยังยิ้มหน้าระรื่น .. ทั้งที่ใจขมขื่นลำเค็ญ
ภายนอกที่เผยให้เห็น .. แค่ลวงเร้นสายตาใคร

เป็นนางมาร .. เสแสร้งอ่อนหวานดุจนางเอก
กริยาโวยวายโหวกเหวก .. ต้องเก็บซ่อนเอาไว้
ลับหลังคอยถือมีด .. พร้อมเฉือนกรีดไม่ว่าผู้ใด
หากเป็นศัตรูของหัวใจ .. จงอย่าหมายจะได้ดี

เก่งในเรื่องสวมบทบาท .. วางมาดดูใสซื่อ
ด้วยผ่านการฝึกปรือ .. นางอิจฉานับถือให้เป็นพี่
สร้างความวุ่นวาย .. หาใครจับได้เป็นไม่มี
นางร้ายระดับนี้ .. สะกดคำว่า .. ดี .. ไม่เคยเป็น 

...............................................				
12 พฤศจิกายน 2547 02:25 น.

...นางฟ้านางสวรรค์...

ผู้หญิงสีม่วง



ฉันไม่ใช่นางฟ้า .. นางสวรรค์
ไม่ได้เป็นนางในฝัน .. ของใครที่ไหน
ยังเดินดินกินข้างแกง .. เหมือนคนทั่วไป
ความสามารถพิเศษเกินใคร .. ทำไม่เป็น

เป็นผู้หญิงปากร้าย .. น่าหน่ายแหนง
แต่ไม่เคยเสแสร้ง .. แกล้งทำเด่น
ไม่เคยคิดสร้างภาพ .. ให้ยากเย็น
แสดงตัวตนอย่างที่เป็น .. ให้เห็นกัน

แม้ไม่ใช่คนสวย .. รวยภาพพจน์
ภายนอกไม่หมดจด .. งามงดดุจภาพฝัน
แต่สิ่งที่อยู่ภายใน .. ซื่อใสขอเชื่อมั่น
อยากให้พิสูจน์กัน .. สัมผัสฉันด้วยหัวใจ

...................................................




ปล. ขออนุญาตเอาคำว่า .. เด่น .. มาใช้นะคะ ..
รู้ว่าผิด .. แต่ขอยกเว้นค่ะ .. เพราะไม่รู้จะหาคำอื่นใดมาแทน ..
แล้วก็ .. เป็น - เป็น .. แหะ ๆ .. รู้ตัวค่ะว่าซ้ำ ..
มาออกตัวก่อนที่จะโดนคุณครูดุค่ะ .. 
เอาเป็นว่ากลอนนี้ .. เป็นกลอนเปล่าที่มีข้อผิดเยอะนะคะ ..
น้อง ๆ ห้ามเอาอย่างค่ะ .. ^ ^;				
6 พฤศจิกายน 2547 04:17 น.

...บนฟากฟ้า..สบตาฉัน...

ผู้หญิงสีม่วง



รัตติกาล เงียบงัน วันเหงาเหงา
เมฆบังเงา แสงจันทร์ พลันลับหาย
มีแต่ดาว บนราวฟ้า นภาพราย
ส่องประกาย วิบวับ งามจับตา

ทอดอารมณ์ ข่มเหงา ในเงามืด
ฟ้าดูจืด เมื่อไร้จันทร์ อันแจ่มฟ้า
เปรียบตัวฉัน นอนหนาว คราวนิทรา
แสนเหว่ว้า หาใคร ไม่เห็นมี 

จะเงยหน้า มองเดือน ก็เลื่อนลับ
แสงเจ้าดับ อับหาย เหมือนหน่ายหนี
แสนคำนึง สุดในห้วง ดวงฤดี
ป่านฉะนี้ เจ้ามองเหม่อ เพ้อถึงใคร 

ผ่านค่อนคืน ตื่นอยู่ ไม่รู้ง่วง
ด้วยแสนห่วง ดวงจิต ที่คิดใฝ่
ปล่อยใจลอย คล้อยตาม แสงดาวไป
ด้วยหวังให้ คนไกล ได้รับรู้

ขอจันทรา คืนกลับ จับขอบฟ้า
วอนเทวา ว่าดวงแด แท้อดสู
คงครวญคร่ำ ฝากลม ถึงโฉมตรู
คอยเคียงคู่ อยู่ตรงนั้น มั่นสัญญา 
 
จะเป็นดาว เคียงเดือน ไม่เคลื่อนคล้อย
สักเพียงน้อย ไม่ปล่อย ให้เพ้อหา
ในคืนเหงา มีเงาฉัน ไปทาบทา
บนฟากฟ้า สายตาพบ ประสบกัน  

แม้วันใด ร้างไร้ เหมือนไกลคู่
ขอจงดู ฟากฟ้า ต่างหน้าฉัน
ฝากเอาไว้ สื่อใจ ให้ทุกวัน
นานนิรันดร์ สัญญา ทุกราตรี

หากวันไหน เดือนดับ จนอับแสง
ดั่งฟ้าแกล้ง อย่าหมาย ว่าหน่ายหนี
เมฆบดบัง ครั้งคราว นะคนดี
แต่ใจนี้ ยังฝากไว้ จนวายปราณ

 ...................................... 




ปล. ขอพักรบสงบศึก ( ชั่วคราว ) กับคุณเรไร ..  
ขมมาก็นาน .. หวานบ้างจะเป็นไร .. เติมความเลี่ยนให้ชีวิต .. อิอิ				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟผู้หญิงสีม่วง
Lovings  ผู้หญิงสีม่วง เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟผู้หญิงสีม่วง
Lovings  ผู้หญิงสีม่วง เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟผู้หญิงสีม่วง
Lovings  ผู้หญิงสีม่วง เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงผู้หญิงสีม่วง