18 มิถุนายน 2546 23:24 น.
ผู้หญิงสีม่วง
แต่งเป็นแต่กลอน..อกหัก
แต่งกลอนรัก..ไม่ค่อยจะเอาไหน
หยิบกระดาษจับปากกา..ขีดเขียนคราใด
ล้วนเป็นเรื่องเศร้า..เศร้า..ของหัวใจไปทุกที
อยากแต่งกลอนหวาน..หวาน..ดูบ้าง
ขึ้นต้นลงท้ายไปคนละทาง..เป็นซะอย่างนี้
คงจะไม่ไหว..จะแก้ไขยังไงดี
ก็ชีวิตมันขมนี่..สมองเลยมีแต่เรื่องร้าวราน
ไม่อยากจมอยู่กับกลอน..อกหัก
แต่คนผิดหวังในรัก..มักฟุ้งซ่าน
เป็นเหตุให้เส้นเลือด..ขาดน้ำตาล
พาให้เกิดอาการ...ขาดความหวานในหัวใจ
.....................................
18 มิถุนายน 2546 00:21 น.
ผู้หญิงสีม่วง
สัมผัสอันอบอุ่น...
หลับตาคิดถึงคุณ..ในคืนเหงา
กลิ่นคุณยังกรุ่นในห้อง..ของเรา
เสียงหัวเราะเบาเบา..ยังกังวาน
สัมผัสอันนุ่มลึก...
หลับตา..ก็รู้สึกว่ายังหวาน
ติดอยู่ในความคำนึง..เนิ่นนาน
แม้คืนวันจะผันผ่าน..ไปเพียงใด
สัมผัสอันเคยคุ้น...
นั่น..เป็นคุณเองใช่ไหม..
รู้นะ..ว่ายังไม่จากไปไหนไกล
ยังวนเวียนอยู่ใกล้ใกล้.. ให้จดจำ
สัมผัสผิวแผ่วแผ่ว...
คุณมาอีกแล้ว..ทุกคืนค่ำ
ล้อเล่นกันแบบนี้..ที่ชอบทำ
อบอุ่นนะ..แต่ขนหัวลุกเป็นประจำ !!
. . . . ไม่รู้ทำไม . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
16 มิถุนายน 2546 01:18 น.
ผู้หญิงสีม่วง
เป็นความสุขเล็ก..เล็ก
เหมือนตอนยังเป็นเด็ก..ไร้เดียงสา
มีเพื่อนให้เล่นซน..ร่วมสนทนา
สุขใจหนักหนา..ไม่มีเรื่องใดมา..กวนใจ
ไม่ต้องคิดอะไร..ให้ใจกลุ้ม
เพื่อนสาวหรือเพื่อนหนุ่ม..ก็คบได้
ยืนยันมิตรภาพ..ตลอดไป
ยิ่งนานวันยิ่งจริงใจ..ในกัน
ดึงใจให้ออกห่างเรื่องความรัก..
อย่าให้เป็นตัวอุปสรรค..มาขวางกั้น
เทใจให้เธอเป็นเพื่อน..คนสำคัญ
เพราะอยากมีเธอในทุก..ทุกวัน..ตลอดไป
......................................
15 มิถุนายน 2546 02:17 น.
ผู้หญิงสีม่วง
ขอบคุณ...ที่ช่วยสั่งสอน
บทเรียนทุกบททุกตอน..ที่สอนให้
ขอบคุณสำหรับความรู้..เรื่องการไว้ใจ
มันให้กันง่ายง่ายไม่ได้..กับใครบางคน
ขอบคุณ...ที่ทำให้ฉันรู้สึก
ช่วยกระตุ้นจิตสำนึก..ไม่ให้ฉันสับสน
ให้แยกระหว่าง..เพื่อนกับคนรัก..ต้องไม่ปะปน
อาจเกิดการทุกข์ทน..เพราะคนสองคน..ที่เชื่อใจ
ขอบคุณ..สำหรับการตอบแทน
เจ็บเหลือแสน..ความเจ็บใดไม่อาจจะแทนได้
ขอบคุณจริงจริง..คำนี้มีให้ไป...
แลกกับทฤษฎีใหม่ใหม่......
.......อย่าให้ความไว้วางใจ..คนใกล้ตัว...
..............................
7 มิถุนายน 2546 01:06 น.
ผู้หญิงสีม่วง
เหม่อมองละอองฝน..ริมหน้าต่าง
สายรุ้งทอดเป็นทางกว้าง..สลับสี
ลมพัดผ่านพาลให้หนาว..ร้าวฤดี
คิดถึงไออุ่นที่เคยมี...โอบล้อมกาย
เคยเย้าหยอกหลอกเล่นกันวันฝนตก...
มองวิหคเหิรลมเล่นเห็นเป็นสาย...
คิดถึงตักที่นอนหนุน..อุ่นสบาย
ฟังเสียงฝนหล่นโปรยปราย..คล้ายดนตรี
อยากให้ภาพความทรงจำนั้นหวนกลับ...
เป็นไปได้ไหม..ว่านอนหลับ..แล้วพรุ่งนี้...
ตื่นขึ้นมาบนตักอุ่น..ของคุณคนดี
คงสุขกว่าใครใคร..ในโลกนี้..ฉันมีคุณ..
............................